Аюп 22
1 Андин Теманлиқ Елифаз мундақ деди: —
And Eliphaz the Temanite answereth and saith: —
2 Адәм Худаға қандақму пайда кәлтүрәлисун? Дана адәмләрму Униңға немә пайда кәлтүрәлисун?
To God is a man profitable, Because a wise man to himself is profitable?
3 Сән һәққаний болсаңму, Һәммигә Қадирға немә бәһрә берәләйттиң? Йоллириң әйипсиз болған тәғдирдиму, сән Униңға немә ғәниймәтләрни елип келәләйсән?
Is it a delight to the Mighty One That thou art righteous? is it gain, That thou makest perfect thy ways?
4 Униң сени әйипләйдиғанлиғи, Вә Униң саңа шикайәтләр йәткүзидиғини сениң ихласмән болғиниң үчүнму-я?
Because of thy reverence Doth He reason [with] thee? He entereth with thee into judgment:
5 Сениң рәзиллигиң зор әмәсму? Сениң гуналириң һесапсиз әмәсму?
Is not thy wickedness abundant? And there is no end to thine iniquities.
6 Сән қериндашлириңдин сәвәпсиз кепиллик алғансән; Сән ялаңтүшләрни кийим-кечәклиридин мәһрум қиливәткәнсән.
For thou takest a pledge of thy brother for nought, And the garments of the naked Thou dost strip off.
7 Һалсизланғанларға су бәрмидиң, Ач қалғанларға ашниму аяп бәрмидиң,
Thou causest not the weary to drink water, And from the hungry thou withholdest bread.
8 Гәрчә сән йәр-зиминлик болған қоли узун адәм болсаңму, Йәр-зимин тутуп һөрмәтлинип кәлгән адәм болсаңму,
As to the man of arm — he hath the earth, And the accepted of face — he dwelleth in it.
9 Сән тул хотунларниму қуруқ қол яндурғансән, Житим-йесирларниң қолиниму янҗитивәткәнсән.
Widows thou hast sent away empty, And the arms of the fatherless are bruised.
10 Мана шу сәвәптин әтрапиңда қапқанлар ятиду, Уштумтут пәйда болған вәһимиму сени басиду.
Therefore round about thee [are] snares, And trouble thee doth fear suddenly.
11 Шу сәвәптинму сени қараңғулуқ бесип көрәлмәс қилди, Бир кәлкүн келип сени ғәриқ қилди.
Or darkness — thou dost not see, And abundance of waters doth cover thee.
12 Тәңри әршаланиң чоққисида туриду әмәсму? Әң егиз юлтузларниң нәқәдәр алий екәнлигигә қарап бақ!
Is not God high [in] heaven? And see the summit of the stars, That they are high.
13 Бирақ сән: «Тәңри немини билиду? У раст шунчә зулмәт қараңғулуқта бир немини пәриқ етәләмду?!» дәватисән.
And thou hast said, 'What — hath God known? Through thickness doth He judge?
14 Йәнә: «Қоюқ булутлар уни тосивалиду, Шуңа У пәләк үстидә айлинип маңғинида бизни көрмәйду!» — дәйсән.
Thick clouds [are] a secret place to Him, And He doth not see;' And the circle of the heavens He walketh habitually,
15 Яман адәмләр маңған кона йолни сәнму тутиверәмсән?
The path of the age dost thou observe, That men of iniquity have trodden?
16 Улар вақти тошмай турупла елип кетилгән, Уларниң һуллири кәлкүн тәрипидин еқитилип кетилгән.
Who have been cut down unexpectedly, A flood is poured out on their foundation.
17 Улар Тәңригә: «Биздин нери бол!» Һәммигә Қадир бизни немә қилалисун?» — дәйтти.
Those saying to God, 'Turn aside from us,' And what doth the Mighty One to them?
18 Бирақ уларниң өйлирини есил нәрсиләр билән толдурған дәл Униң Өзидур, Мән болсам яманларниң нәсиһитидин жирақлашқанмән!
And he hath filled their houses [with] good: (And the counsel of the wicked Hath been far from me.)
19 Һәққанийлар уларниң бәрбат болғанлиғини көрүп шатлиниду; Бигуналар уларни мазақ қилип: —
See do the righteous and they rejoice, And the innocent mocketh at them,
20 «Бизгә қарши чиққучилар шүбһисиз вәйран болиду, От уларниң байлиқлирини жутувәтмәмду?» — дәйду.
'Surely our substance hath not been cut off, And their excellency hath fire consumed.'
21 [Шуңа] Худаға бойсунуп Уни тонусаң, Шу чағдила сән аман болисән; Шуниң билән саңа амәт келиду.
Acquaint thyself, I pray thee, with Him, And be at peace, Thereby thine increase [is] good.
22 Униң ағзидин кәлгән несиһәтниму қобул қил, Униң сөзлирини көңлүңгә пүкүп қой.
Receive, I pray thee, from His mouth a law, And set His sayings in thy heart.
23 Сән Һәммигә Қадирниң йениға қайтип кәлсәң, муқәррәрки, Қайтидин қурулуп чиқалайсән; Әгәр сән қәбиһликни чедирлириңдин жирақлаштурсаң,
If thou dost return unto the Mighty Thou art built up, Thou puttest iniquity far from thy tents.
24 Әгәр сән алтунуңни топа-чаң үстигә ташлалисаң, Офирдики алтунуңни шиддәтлик еқинниң ташлириға қошувәтсәң,
So as to set on the dust a defence, And on a rock of the valleys a covering.
25 Ундақта Һәммигә Қадирниң Өзи саңа алтун болиду. Сениң үчүн сәрхил күмүчму болиду.
And the Mighty hath been thy defence, And silver [is] strength to thee.
26 У чағда сән Һәммигә Қадирдин сөйүнисән, Йүзүңни Тәңригә қарап көтирәләйсән.
For then on the Mighty thou delightest thyself, And dost lift up unto God thy face,
27 Сән Униңға дуа қилсаң, У қулақ салиду, Шундақла сәнму ичкән қәсәмлириңгә әмәл қилисән.
Thou dost make supplication unto Him, And He doth hear thee, And thy vows thou completest.
28 Сән қарар қилған иш әмәлгә ашиду, Йоллириң үстигә нур чүшиду.
And thou decreest a saying, And it is established to thee, And on thy ways hath light shone.
29 Адәмләр пәс қилинғанда, сән уларға: «Орнуңлардин туруңлар!» дәйсән, Шуниң билән [Худа] чирайи сунғанларни қутқузиду.
For they have made low, And thou sayest, 'Lift up.' And the bowed down of eyes he saveth.
30 У һәтта гунайи бар адәмниму қутқузиду, У қолуңдики һалаллиқтин қутқузулиду.
He delivereth the not innocent, Yea, he hath been delivered By the cleanness of thy hands.
