Аюп 19
1 Аюп җававән мундақ деди: —
Then Job answered and said,
2 «Силәр қачанғичә җенимни азаплимақчисиләр, Қачанғичә мени сөз билән әзмәкчисиләр?
How long will ye vex my soul, and break me in pieces with words?
3 Силәр мени он қетим харлидиңлар; Маңа увал қилишқа номус қилмайсиләр.
These ten times have ye reproached me: ye are not ashamed [that] ye make yourselves strange to me.
4 Әгәр мениң сәһвәнлигим болса, Мән әнди униң [дәрдини] тартимән.
And be it indeed [that] I have erred, mine error remaineth with myself.
5 Әгәр силәр мениңдин үстүнлүк талашмақчи болсаңлар, Йүзүм алдида шәрм-һаяни көрситип мени әйиплимәкчи болсаңлар,
If indeed ye will magnify [yourselves] against me, and plead against me my reproach:
6 Әнди билип қоюңларки, маңа увал қилған Тәңри екән, У тори билән мени чирмаштуруп тартти;
Know now that God hath overthrown me, and hath compassed me with his net.
7 Қара, мән налә-пәряд көтирип «Зораванлиқ!» дәп вақираймән, Бирақ һеч ким аңлимайду; Мән вақираймән, бирақ маңа адаләт кәлмәйду.
Behold, I cry out of wrong, but I am not heard: I cry aloud, but [there is] no judgment.
8 У йолумни мени өтүвалмисун дәп чит билән тосуп қойди, Қәдәмлиримгә қараңғулуқ салди.
He hath fenced up my way that I cannot pass, and he hath set darkness in my paths.
9 У мәндин шан-шәривимни мәһрум қилди, Бешимдин таҗни тартивалди.
He hath stripped me of my glory, and taken the crown [from] my head.
10 У маңа һәр тәрәптин бузғунчилиқ қиливатиду, мән түгәштим; Үмүтүмни У дәрәқни юлғандәк жулувалди.
He hath destroyed me on every side, and I am gone: and mine hope hath he removed like a tree.
11 Ғәзивини маңа қаритип қозғиди, Мени Өз дүшмәнлиридин һесаплиди.
He hath also kindled his wrath against me, and he counteth me unto him as [one of] his enemies.
12 Униң қошунлири сәп түзүп атланди, Пәләмпәйлирини ясап маңа һуҗум қилди, Улар чедиримни қоршавға елип баргаһ тикивалди.
His troops come together, and raise up their way against me, and encamp round about my tabernacle.
13 У қериндашлиримни мәндин нери қилди, Тонушлиримниң меһрини мәндин үзди.
He hath put my brethren far from me, and mine acquaintance are verily estranged from me.
14 Туққанлирим мәндин ятлишип кәтти, Дост-бурадәрлирим мени унутти.
My kinsfolk have failed, and my familiar friends have forgotten me.
15 Өйүмдә турған мусапирлар, һәтта дедәклиримму мени ят адәм дәп һесаплайду; Уларниң нәзиридә мән мусапир болуп қалдим.
They that dwell in mine house, and my maids, count me for a stranger: I am an alien in their sight.
16 Мән чакиримни чақирсам, у маңа җавап бәрмәйду; Шуңа мән униңға ағзим билән йелинишим керәк.
I called my servant, and he gave [me] no answer; I intreated him with my mouth.
17 Тиниқимдин аялимниң қусқуси келиду, Ака-укилирим сесиқлиғимдин бизар.
My breath is strange to my wife, though I intreated for the children’s [sake] of mine own body.
18 Һәтта кичик балилар мени кәмситиду; Орнумдин турмақчи болсам, улар мени һақарәтләйду.
Yea, young children despised me; I arose, and they spake against me.
19 Мениң сирдаш достлиримниң һәммиси мәндин нәпрәтлиниду, Мән сөйгәнләр мәндин йүз өриди.
All my inward friends abhorred me: and they whom I loved are turned against me.
20 Әт-терилирим устиханлиримға чаплишип туриду, Җеним қил үстидә қалди.
My bone cleaveth to my skin and to my flesh, and I am escaped with the skin of my teeth.
21 Аһ, достлирим, маңа ичиңлар ағрисун, ичиңлар ағрисун! Чүнки Тәңриниң қоли маңа келип тәгди.
Have pity upon me, have pity upon me, O ye my friends; for the hand of God hath touched me.
22 Силәр немишкә Тәңридәк маңа зиянкәшлик қилисиләр? Силәр немишкә әтлиримгә шунчә тоймайсиләр!
Why do ye persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?
23 Аһ, мениң сөзлирим йезилсиди! Улар бир язмиға пүтүклүк болған болатти!
Oh that my words were now written! oh that they were printed in a book!
24 Улар төмүр қәләм билән қоғушун ичигә йезилсиди! Әбәдил-әбәт таш үстигә оюп пүтүлгән болатти!
That they were graven with an iron pen and lead in the rock for ever!
25 Бирақ мән шуни билимәнки, өзүмниң Һәмҗәмәт-Қутқузғучим һаяттур, У ахирәт күнидә йәр йүзидә туруп туриду!
For I know [that] my redeemer liveth, and [that] he shall stand at the latter [day] upon the earth:
26 Һәм мениң бу терә-әтлирим бузулғандин кейин, Мән йәнила тенимдә туруп Тәңрини көримән!
And [though] after my skin [worms] destroy this [body], yet in my flesh shall I see God:
27 Уни өзүмла әйни һалда көримән, Башқа адәмниң әмәс, бәлки өзүмниң көзи билән қараймән; Аһ, қәлбим буниңға шунчә интизардур!
Whom I shall see for myself, and mine eyes shall behold, and not another; [though] my reins be consumed within me.
28 Әгәр силәр: «Ишниң йилтизи униңдидур, Уни қандақ қилип қистап қоғливетәләймиз?!» — десәңлар,
But ye should say, Why persecute we him, seeing the root of the matter is found in me?
29 Әнди өзүңлар қиличтин қорққиниңлар түзүк! Чүнки [Худаниң] ғәзиви қилич җазасини елип келиду, Шуниң билән силәр [Худаниң] сотиниң қуруқ гәп әмәслигини билисиләр».
Be ye afraid of the sword: for wrath [bringeth] the punishments of the sword, that ye may know [there is] a judgment.
