Аюп 11

1 Андин Нааматлиқ Зофар җававән мундақ деди: —

Then answered Zophar the Naamathite, and said,

2 «Гәп мундақ көп турса, уни җавапсиз қалдурғили болмас? Сөзмән киши өзини ақлиса боламду?

Should not the multitude of words be answered? and should a man full of talk be justified?

3 Сениң сәпсәтәлириң көпчиликниң ағзини тувақлиса боламду? Сән мазақ қилип сөзлигәндин кейин, һеч ким бу ишни йүзүңгә салмисунму?

Should thy lies make men hold their peace? and when thou mockest, shall no man make thee ashamed?

4 Чүнки сән: «Мениң әқидилирим саптур, Мән сән [Худаниң] алдида пакмән» — дедиң.

For thou hast said, My doctrine is pure, and I am clean in thy eyes.

5 Аһ, Тәңри гәп қилсиди! Ағзини ечип сени әйиплисиди!

But O that God would speak, and open his lips against thee;

6 Шундақ қилип У даналиқниң сирлирини саңа ечип бәрсиди! Чүнки даналиқ икки тәрәпликтур! Тәңриниң гунайиңниң хелә бир қисмини көтириветип, улардин өтидиғанлиғини убдан билип қой!

And that he would show thee the secrets of wisdom, that they are double to that which is! Know therefore that God exacteth of thee less than thy iniquity deserveth.

7 Сән Тәңрини издигән тәғдирдиму Уни түптин тонуяламсән?! Һәммигә Қадирниң чәксизлигини чүшинип йетәләмсән?

Canst thou by searching find out God? canst thou find out the Almighty to perfection?

8 [Бундақ даналиқ] асмандин егиздур, [униңға еришишкә] немә амалиң бар? У тәһтисарадин чоңқурдур, сән немини биләләйсән? (Sheol h7585)

It is as high as heaven; what canst thou do? deeper than hell; what canst thou know? (Sheol h7585)

9 Униң узунлуғи йәр-зиминдин узундур, Кәңлиги деңиз-океанлардин кәңдур.

The measure of it is longer than the earth, and broader than the sea.

10 У өтүп кетиветип, адәмни қамиса, уни сораққа чақирса, кимму Уни тосалисун?

If he shall cut off, and shut up, or gather together, then who can hinder him?

11 Чүнки У сахта адәмләрни убдан билиду, У тәкшүрмәй турупла алдамчилиқни аллиқачан көрүп болған.

For he knoweth vain men: he seeth wickedness also; will he not then consider it?

12 «Инсан туғулуп бир явайи ешәкниң тәхийигә айланғичә, Надан адәм дана болур!».

For vain man would be wise, though man is born like a wild donkey’s colt.

13 Бирақ сән болсаң, әгәр қәлбиңни тоғрилатсаң, Қолуңни Худаға қарап созсаң,

If thou preparest thy heart, and stretchest out thy hands toward him;

14 Қолуңдики қәбиһликни өзүңдин нери қилсаң, Чедирлириңда һеч яманлиқни турғузмисаңла,

If iniquity is in thy hand, put it far away, and let not wickedness dwell in thy tents.

15 Сән у чағда йүзүңни қусурсиз көтирип жүрисән, Тәврәнмәс, қорқунучсиз болисән;

For then shalt thou lift up thy face without spot; yea, thou shalt be steadfast, and shalt not fear:

16 Җапайиңни унтуйсән, Һәтта еқип өтүп кәткән суни ойлиғандәк уларни әсләйсән;

Because thou shalt forget thy misery, and remember it as waters that pass away:

17 Күнлириң чүштики нурдин йоруқ болиду, Сени һазир қараңғулуқ басқини билән, таңдәк парлақ болисән.

And thy age shall be clearer than the noonday; thou shalt shine forth, thou shalt be as the morning.

18 Үмүтүң бар болғачқа, сән һимайигә егә болисән, Сән әтрапиңға хатирҗәм қарап арам елип олтирисән.

And thou shalt be secure, because there is hope; yea, thou shalt dig about thee, and thou shalt take thy rest in safety.

19 Раст, сән ятқиниңда, һеч кимниң вәсвәсиси болмайду, Әксичә нурғунлиған кишиләр сениң һиммитиңни издәп келиду.

Also thou shalt lie down, and none shall make thee afraid; yea, many shall make suit to thee.

20 Бирақ рәзилләрниң көзлири нуридин кетиду, Уларға қечишқа һеч йол қалмайду, Уларниң үмүти нәпәси тохташтин ибарәт болиду, халас».

But the eyes of the wicked shall fail, and they shall not escape, and their hope shall be as the giving up of the ghost.