< Һошия 14 >

1 И Исраил, Пәрвәрдигар Худайиңниң йениға иккиләнмәй қайтип кәл! Чүнки өз қәбиһлигиң билән путлишип жиқилғансән.
イスラエルよ、あなたの神、主に帰れ。あなたは自分の不義によって、つまずいたからだ。
2 Өзүңлар билән биллә сөзләрни епкелиңлар, Пәрвәрдигарниң йениға қайтиңлар; Униңға: — «Барлиқ қәбиһликни кәчүргәйсән, Шапаәт билән бизни қобул қилғайсән, Шуниң билән биз Саңа ләвлиримиздики «буқа [қурбанлиқлар]»ни тутимиз — дәңлар.
あなたがたは言葉を携えて、主に帰って言え、「不義はことごとくゆるして、よきものを受けいれてください。わたしたちは自分のくちびるの実をささげます。
3 — «Асурийә бизни қутқузмайду, Атларға минмәймиз; Биз һәргиз өз қолимиз ясиғиниға: — «Худайимиз!» демәймиз; Чүнки Сәндинла житим-йесирлар рәһим-шәпқәт тапиду».
アッスリヤはわたしたちを助けず、わたしたちは馬に乗りません。わたしたちはもはや自分たちの手のわざに向かって『われわれの神』とは言いません。みなしごはあなたによって、あわれみを得るでしょう」。
4 — Мән уларни «арқиға чекинишлири»дин сақайтимән, Мән уларни чин көңлүмдин халап сөйимән; Чүнки Мениң ғәзивим униңдин янди.
わたしは彼らのそむきをいやし、喜んでこれを愛する。わたしの怒りは彼らを離れ去ったからである。
5 Мән Исраилға шәбнәмдәк болимән; У нилупәрдәк бәрқ уриду, Йилтизлири Ливан [кедир] дәриғидәк йилтиз тартиду;
わたしはイスラエルに対しては露のようになる。彼はゆりのように花咲き、ポプラのように根を張り、
6 Униң бихлири шахлап йейилиду, Униң гөзәллиги зәйтун дәриғидәк, Пуриғи Ливан [кедириниңкидәк] болиду.
その枝は茂りひろがり、その麗しさはオリブの木のように、そのかんばしさはレバノンのようになる。
7 Хәлиқ қайтип келип, униң сайиси астида олтириду; Улар зираәтләрдәк яшнайду, Үзүм телидәк чечәкләйду; Ливанниң шараплири [ағзида қалғандәк], есидә шерин қалиду.
彼らは帰って来て、わが陰に住み、園のように栄え、ぶどうの木のように花咲き、そのかんばしさはレバノンの酒のようになる。
8 Әфраим: «Мениң бутлар билән йәнә немә карим!» — дәйдиған болиду. «Мән униңға җавап беримән, униңдин хәвәр алимән! «Мән япйешил бир қариғайдурмән». «Сениң мевәң Мәндиндур!»
エフライムよ、わたしは偶像となんの係わりがあろうか。あなたに答え、あなたを顧みる者はわたしである。わたしは緑のいとすぎのようだ。あなたはわたしから実を得る。
9 Ким дана болуп, бу ишларни чүшинәр? Чечән болуп, буларни биләр? Чүнки Пәрвәрдигарниң йоллири дурустур, Һәққанийлар уларда маңиду; Бирақ итаәтсизләр уларда путлишип жиқилиду.
知恵のある者はだれか。その人にこれらのことを悟らせよ。悟りある者はだれか。その人にこれらのことを知らせよ。主の道は直く、正しき者はこれを歩む。しかし罪びとはこれにつまずく。

< Һошия 14 >