Паалийәтлири 28
1 Биз қутулуп сақ-саламәт қирғаққа чиққандин кейин, у аралниң Малта дәп атилидиғанлиғини билдуқ.
Кала амэ фирисардэпэ, тунчи уджянгле, со кодэва острово акхарэлпэ Мальта.
2 Йәрлик хәлиқ бизгә интайин меһриванлиқ билән муамилә қилди; чүнки у чағда ямғур йеғип, һава соғ болғачқа, улар гүлхан йеқип бизни күтүвалди.
Мануша, савэ котэ джювдэ, тердэ важ амэн бари патив. Вонэ тховдэ яг тай акхардэ амэн пэстэ, колэсти со сля шылало тай джялас брышынд.
3 Павлус бир бағлам отун терип келип отқа ташливиди, иссиқтин етилип чиққан бир зәһәрлик илан униң қолини чишлигиничә чаплишивалди.
Кала Павло стидэня кашта и ачиля тэ чувэ дэ яг, лэсти дэ вастэ вхаляпэ сап, саво выґульда каштэндар, кала фирисарэласпэ ягатар.
4 Шу йәрликләр Павлусниң қолиға йепишип турған иланни көрүп, бир-биригә: — Бу адәм чоқум бир қатил екән! Деңиздин қутулуп чиққан болсиму, «Адиллиқ» униң тирик қелишиға йол қоймиди, — дейишти.
Кала катутнэ мануша удыкхле, со Павлостэ пэ вастэ амгладёл сап, вонэ ачиле тэ дэдумэ екх аврэсти: — Душол, со кадэва умарэлас манушэн. Вов фирисардапэ панестар, нэ чячимахкири дэвли отлэл лэхкоро джювимо.
5 Лекин Павлус иланни отниң ичигә силкип атти, өзи болса һеч қандақ зәхим йемиди.
Нэ Павло счута сапэ дэ яг, и вов на терда лэсти нисаво бибахталимо.
6 Хәлиқ униңға бәдини ишшип кетиду яки у туюқсиз жиқилип өлиду дәп қарап туратти. Лекин узун вақит қарап туруп, униңда һеч қандақ бенормал һаләтниң болмиғанлиғини көрүп, ойлиғинидин йенип: — Бу бир илаһ болса керәк! — дейишти.
Мануша жэ дожутярэнас, со вов ачела тэ шулёл чи сиго мэрэла. Вонэ дожутярдэ бут вряма и кала удыкхле, со лэґа нисо на терэлпэ, тунчи парувдэ пэхкири дума тай ачиле тэ пхэнэ, со када савось дэвэл.
7 У йәрниң әтрапидики жутта, арал башлиғи (Публиюс дәп аталған)ниң бир нәччә йәр-етизлири бар еди. У бизни өйигә башлап, үч күн қизғин меһман қилип күтти.
Надур ачелас грэда, тев джювда пхурэдэр пав острово, савэ акхарэнас Публии. Вов пативалэ прылиля амэн, тай амэ сле лэстэ трин дивэ.
8 У чағда шундақ болдики, Публиюсниң атисиниң қизитмиси өрләп, толғақ болуп йетип қалған екән. Павлус униң йениға кирип, дуа қилип үстигә қолини тәккүзүп, уни сақайтип қойди.
Лэхкоро дад сля насвало тай пашлёлас пэ пато. Лэстэ сля пхабаримо тай фартэ дукхалас води. Павло авиля лэстэ, помангляпэ, тховда пэ лэстэ васта тай састярда лэ.
9 Шуниңдин кейин аралдики қалған кесәлләрниң һәммиси униң алдиға келип, сақайтилди.
Тунчи и авэр насвалэ островостар ачиле тэ авэ лэстэ тай высастярэнаспэ.
10 Улар бизниң һөрмитимизгә нурғун соғатларни беғишлиған болуп, ахирда бу йәрдин йәнә йолға чиққан вақтимизда, бизни йолға лазимлиқ нәрсә-керәкләр билән тәминлиди.
Вонэ дэне амэнди бари патив, и кала амэ лагле, стидэне амэнди вса, со трэбуни важ дром.
11 Малта арилида Искәндәрийәдин кәлгән, бешиға «Самавий Қош гезәк» илаһлириниң нәқишлири оюлған бир кемә қишлиған еди. Аралда үч ай турғандин кейин, бу кемә билән йолға чиқтуқ.
Проджиля трин чёна, и амэ выджиле дэ море пэ корабли Александриятар, саво пролиджялас ївэнд пэ кодэва острово и акхарэласпэ «Дуй пхрала».
12 Сиракоза шәһиригә келип, у йәрдә үч күн турдуқ.
Амэ авиле дэ Сиракузы и просле котэ трин дивэ.
13 Андин айлинип меңип, [Италийәдики] Региюм шәһиригә кәлдуқ. Әтиси шамал йөнилиши өзгирип җәнуптин чиқиши билән, иккинчи күни Путеоли шәһиригә йетип кәлдуқ.
Котарь амэ ваздэнепэ тай авиле дэ Ригии. Пэ авэр диво пхурдэня южно балвал, тай дивэґа амэ авиле дэ Путеолы.
14 У йәрдә бир нәччә қериндашларни таптуқ, уларниң өтүнүшлири билән биз уларда бир һәптә турдуқ. Шундақ қилип биз Рим шәһиригә йетип кәлдуқ.
Котэ амэ аракхле пхралэн, тай вонэ мангле амэн тэ пролиджя лэнца састо курко. Тай акэ, амэ авиле дэ Римо.
15 Келиватқанлиғимиздин хәвәр тапқан шу йәрдики қериндашлар бизни қарши елиш үчүн шәһәрдин чиқип һәтта «Апиюс базири»ғичә, [бәзилири] «Үч Сарай»ғичә кәлгән еди. Павлус уларни көргәндә, Худаға рәхмәт ейтип, ғәйрәтләнди.
Пхрала дэ Римо ушундэ, со амэ авиле, тай джиле тэ удыкхэ амэн ды Аппиёхкоро форо тай ды тханэ, саво акхарэлпэ «Трин гостиницы». Кала Павло удыкхля лэн, вов наисарда Дэвлэ тай прылиля зор.
16 Рим шәһиригә киргинимиздә, йүз беши мәһбусларни орда қаравул бегигә тапшурди; лекин Павлусниң бирла күзәткүчи ләшкәр билән бир өйдә айрим турушиға рухсәт қилинди.
Амэ авиле дэ Римо, тай Павлости дэне воля тэ джювэ екхэсти. Паша лэ джювда кацик халавдо, саво дыкхэлас пала лэ.
17 Үч күндин кейин, у у йәрдики Йәһудийларниң каттивашлирини өзи билән көрүшүшкә чақирди. Улар җәм болғанда, у мундақ деди: — Қериндашлар! Мән хәлқимизгә яки ата-бовилиримиздин қалдурулған өрп-адәтләргә қарши һеч қандақ иш қилмиған болсамму, Йерусалимда турғинимда тутқун қилинип римлиқларниң қолиға тапшурулдум.
Проджиля трин дивэ, тай Павло акхарда пативалэн иудеен. Кала вонэ авиле, вов пхэнда лэнди: — Пхралалэ, ман спхангле дэ Ерусалимо тай отдэне дэ вастэн римлянонэнди. Нэ мэ на теравас нисо амарэ народости и на отпхэнаваспэ кодэлэстар, со сля прылито амарэ дадэндэ.
18 Римлиқлар мени сораққа тартип, мәндә өлүм җазасиға мәһкүм қилғидәк бирәр җинайәт болмиғачқа, мени қоювәтмәкчи болди.
Римлянуря роздыкхле муро рындо тай камле тэ отмукэ ман, колэсти со дэ ман нэнай дош, пала савя трэбуни тэ умарэ.
19 Лекин Йәһудийлар буниңға қаршилиқ билдүргәчкә, Қәйсәргә мураҗиәт қилишқа мәҗбур болдум. Буларни дегиним билән, бу мениң өз хәлқим үстидин шикайитим бар дегәнлигим әмәс.
Нэ сар иудея на сле пала ман, мэ манглём сындо императохкоро. Мэ тердом кади на важ кода, соб тэ дошарэ муро народо.
20 Шу сәвәптин мән силәр билән йүз көрүшүш вә бу һәқтә силәргә ейтиш үчүн силәрни бу йәргә чақирдим. Чүнки бу зәнҗир билән бағлинишниң сәвәви дәл Исраилниң күткән үмүтидур.
Колэсти мэ акхардом тумэн авдивэ, соб тэ дыкхэпэ тай тэ подэдумэ тумэнца. Пала надия Израилехкири ман спхангле кадэлэ ланчугонэнца.
21 Улар Павлусқа: — Биз болсақ Йәһудийәдин сән тоғрилиқ хәт алмидуқ, яки у йәрдин кәлгән қериндашларниң һеч қайсисиму сән тоғрилиқ бирәр яман хәвәр әкәлмиди яки яман гепиңни қилмиди.
Кодэла пхэндэ: — Амэнди нико на искриисарда пала тут Иудеятар. Тай котарь нико пхралэндар амэндэ на авэлас и на дэдумэлас пала тут намишто.
22 Лекин сениң пикирлириңни аңлиғумиз бар. Чүнки һәммә йәрдә кишиләрниң [сән тәвә болған] бу мәзһәпкә қарши сөзләватқанлиғидин хәвиримиз бар! — дейишти.
Нэ амэ камле тэ пошунэ, со ту думисарэх. Амэ кицик джянах, со мануша пав всавэрэн тханэн осундисарэн кадэва сикляримо.
23 Шуниң билән улар Павлус билән көрүшүшкә бир күнни бекитти. У күни нурғун кишиләр униң туралғусиға кәлгән еди; у таң атқандин кәчкичә уларға [сөз-каламни] шәрһләп, Худаниң падишалиғи һәққидә толуқ гувалиқ берип, Тәврат һәм пәйғәмбәрләрниң язмилиридин нәқил кәлтүрүп, уларни Әйса тоғрилиқ қайил қилишқа күчиди.
Вонэ допхэндэпэ Павлоґа тай дэ диво, саво вонэ вытидэне, лэстэ цэрэ авиля бут манушэн. Павло дэнзор и ды бельвеля пхэнэлас лэнди пала Дэвлэхкоро Тхагаримо тай допхэнэлас пала Исусо Моисеехкэрэ Упхэнимастар и англунарендар.
24 Униң сөзлиригә бәзиләр ишәндүрүлди, бәзиләр ишинишни рәт қилди.
Екх лэндар патине, ай авэр — нат.
25 Улар Павлусниң мундақ бир сөзни қилиши билән өз ара келишәлмәй қайтип кәтти. У мундақ деди: — Муқәддәс Роһ Йәшая пәйғәмбәр арқилиқ ата-бовилиримизға муну сөзни дәл җайида ейтқан:
Вонэ ачиле тэ хапэ машкар пэстэ, и кала вонэ уджянас, Павло дэдуманя кацавэ лава: — Мишто пхэнда Свэнто Фано тумарэ дадэнди уштэнца англунарехкэрэ Исаияхкэрэ:
26 — «Барғин; мошу хәлиққә мундақ дәп ейтқин: — «Силәр аңлашни аңлайсиләр, бирақ чүшәнмәйсиләр; Көрүшни көрүсиләр, бирақ билип йәтмәйсиләр.
«Джя кадэлэ народостэ тай пхэн: "Авэна тэ шунэ, нэ на полэна, авэна тэ дыкхэ, нэ на дыкхэна.
27 Чүнки мошу хәлиқниң жүригини май қаплап кәткән, Улар аңлиғанда қулақлирини еғир қиливалған, Улар көзлирини жумувалған; Ундақ болмисиди, улар көзлири билән көрүп, Қулиқи билән аңлап, Көңли билән чүшинип, Өз йолидин яндурулуши билән, Мән уларни сақайтқан болаттим»».
Їло кадэлэ манушэнгоро забариля чеченэґа, вонэ на шунэн канэнца тай затердэ якха, соб тэ на дыкхэн якхэнца, тэ на шунэн канэнца, тэ на полэн їлэґа и тэ на обрисявэн, соб Мэ састярдом лэн"».
28 Шуңа билишиңлар керәкки, Худаниң бу ниҗатлиғи ят әлликләргә әвәтиливатиду. Улар болса униңға қулақ салмай қалмайду! — деди. У бу сөзләрни ейтқанда Йәһудийлар өз-ара қаттиқ талаш-тартиш қилишип кәтти.
Нэ джянэн кана, со фирисаримо Дэвлэхкоро бичалдо наиудеенди: вонэ и ушунэна кадэва Лав.
30 [Павлус] өзи иҗаригә алған өйдә толуқ икки жил турди вә бу йәрдә униң билән көрүшүшкә кәлгән һәммә кишиләрни қобул қилип,
Павло инте дуй бэрша джювда дэ Римо, тев намисарэлас цэр тай прылэлас всавэрэн, ко авэлас лэстэ.
31 толиму жүрәклик билән һәм һеч тосалғуға учримай, Худаниң падишалиғини җар қилип, Рәб Әйса Мәсиһкә даир һәқиқәтләрни йәткүзүп тәлим бәрди.
Вов нисостар на даралас тай на сля ника, соб тэ запхэнэл лэсти тэ розпхэнэ пала Дэвлэхкоро Тхагаримо и тэ сиклярэ пала Рае Исусо Христо.
