Паалийәтлири 12
1 Шу чағларда, Һерод падиша җамаәттикиләрдин бәзилиригә зиянкәшлик қилмақчи болуп уларға қол салди.
Тевсь дэ кадыя вряма тхагари Иродо спхангля койсавэн манушэн кхандирятар, соб тэ терэ лэнди бибахт.
2 У Юһаннаниң акиси Яқупни қиличлап өлтүрди.
Вов прыпхэнда тэ умарэ чюряґа Иоаннохкэрэ пхралэ, Иаково.
3 Өзиниң бу қилған ишиниң Йәһудийларға яққанлиғини көрүп, у Петрусниму тутқун қилдуруди (шу чағда «петир нан һейти» мәзгили еди).
Кала вов удыкхля, со када чялиля иудеенди, тунчи прыпхэнда тэ пхандэ и Петро. Када сля пэ сырботори, саво акхарэлпэ Биквасно мандро.
4 Петрусни тутқандин кейин, уни зинданға ташлап, төрт ләшкәр бир гуруппа қилинған төрт қараввул топиға тапшурди. Пасха һейттин кейин, Һерод уни халайиқ алдида сорақ қилмақчи еди.
Петро пхангле, чутэ дэ барунэ и тховдэ дэшушов халавдэн, по штар мануша дэ череда. Иродо камля тэ вылиджя Петро манушэндэ, кала проджяла Патради.
5 Шуңа Петрус зинданда тутуп қелинди. Лекин җамаәт Худаға җан-дил билән униң үчүн дуа қилишивататти.
Петро сля дэ барунэ, а кхандири фартэ мангляпэ пала лэ Дэвлэсти.
6 Әнди Һерод уни елип чиқип сот қилишниң алдинқи кечиси, Петрус икки зәнҗир билән бағлақлиқ пети, икки қаравулниң оттурисида ухлавататти; ишикниң сиртидиму бир нәччә қаравул зинданни күзәт қиливататти.
Рятяґа, англа колэ, сар Иродо камля тэ вылиджя лэ пэ сындо, Пётро совэлас машкар дон халавдэн тай сля спхангло донца ланчугонэнца, а халавдэ паша вударэн прыдыкхэнас пала барунэ.
7 Вә туюқсиз Рәбниң бир пәриштиси көрүнүп, бир нур камерни йорутти. Пәриштә Петрусниң биқиниға ноқуп: — Тез тур! — дәп ойғатти. Униң қоллиридики зәнҗир шу һаман бошап чүшүп кәтти.
Тай акэ, авиля ангело Раехкоро, тай дэ барунэ запхабиляпэ душлимо. Ангело малавда Петро дэ рига тай джюнгавда лэ. — Вщи сигэдэр! — пхэнда вов, тай ланчугуря тэлэдэне Петрохкэрэ вастэндар.
8 Пәриштә униңға: — Белиңни бағливал! Кәшиңниму кий! — деди. Петрус униң дегинини қилди. Андин у: — Чапиниңни йепинчақлап кәйнимдин маң! — деди.
Тунчи ангело пхэнда: — Подпхандэпэ кущикаґа тай уряв цыруля. Пётро терда када. — Уряв упралуни їда и джя пала ман, — пхэнда ангело.
9 Петрус униңға әгишип [камердин] чиқти. Бирақ у пәриштиниң вастиси билән болуватқан бу ишларниң растлиғини билмәй, бәлки бир ғайипанә көрүнүш көрүптимән, дәп ойлавататти.
Пётро выджиля пала ангело барунэстар тай на полэлас, со ангело терэл вса пав чячима. Вов думисарэлас, со када дыкхлимо.
10 Улар биринчи вә иккинчи күзәттин өтүп, зинданниң шәһәргә чиқидиған төмүр дәрвазисиға барғанда, дәрваза улар үчүн өзлүгидин ечилип кәтти. Улар чиқип, бир кочидин өткәндә, пәриштә туюқсиз униң йенидин кәтти.
Вонэ проджиле англунэн халавдэн, тунчи — аврэн тай поджиле саструнэ вударэндэ, савэндар выджянас дэ форо. Вудара еджинэ оттердэпэ англа лэн, тай вонэ выджиле. Вонэ проджиле екх гаса, тай акэ, ангело уджиля.
11 Шу чағда, Петрус есигә келип, өз-өзигә: «Дәрвәқә әнди Рәб Өз пәриштисини әвәтип, мени Һеродниң қолидин вә Йәһудий хәлқиниң күткәнлириниң һәммисидин қутқузупту, дәп билдим» — деди.
Кала Пётро авиля дэ пэстэ, вов пхэнда: — Кана мэ чяче джянав, со Рай бичалда пэхкэрэ ангело и фирисарда ман Иродохкорэ вастэстар и кодэлэ бибахталимастар, саво камле тэ терэ манди иудеенгерэ мануша.
12 Һәқиқий әһвални чүшинип йәткәндә, у Маркус дәпму атилидиған Юһаннаниң аниси Мәрйәмниң өйигә барди. У йәрдә нурғун кишиләр жиғилип дуа-тилавәт қиливататти.
Кала Пётро полиля, со тердапэ, вов джиля цэрэстэ, тев джювда Мария, дэй Иоаннохкири, савэ инте акхарэнас Марко. Котэ бут манушэн стидэнепэ тэ мангэпэ.
13 У дәрвазиниң ишигини қаққанда, Рода исимлиқ бир дедәк авазни аңлап чиқти.
Пётро помарда дэ вударэн, тай лэстэ выджиля бутярни, савя акхарэнас Роза.
14 У Петрусниң авазини тонуп, хошаллиғидин ишикни ечишқиму үлгүрмәй жүгүрүп келип, һәммәйләнгә: — Петрус дәрваза алдида туриду! — дәп хәвәр қилди.
Вой уджянгля Петро пав ґласо тай лошатар бистарда тэ оттерэ вудара. Тунчи вой прастэня павпалэ, соб тэ пхэнэ, со Пётро ачел паша вударэн.
15 Лекин улар: — Сараң болуп қалдиңғу! — дейишти. Бирақ у: — Раст шундақ, дәп турувалди. Улар: — У униң пәриштиси болса керәк! — дейишти.
— Ту на дэ пэхкиря годя! — пхэндэ лати. Нэ вой на пэрэачелас лэнди тэ допхэнэ. — Када лэхкоро ангело! — дэдумане вонэ.
16 Бирақ Петрус дәрвазини қеқивәрди. Улар чиқип дәрвазини ечип, униң өзини көргәндә һәммәйлән һаң-таң болушти.
Пётро вса ж марэлас дэ вударэн, и кала вонэ оттердэ вудара и удыкхле лэ, тунчи дэнепэ дыво.
17 Петрус уларға үн чиқармаслиққа қол ишарити қилип, уларға Рәбниң өзини зиндандин қандақ елип чиққанлиғини ейтип бәрди. Андин кейин, у: — Бу хәвәрни Яқупқа вә қериндашларға йәткүзүп қоюңлар, — дәп, өзи у йәрдин башқа йәргә кәтти.
Пётро сикавда лэнди вастэґа, соб вонэ тэ заачен мулком, тай розпхэнда, сар Рай вылиджялда лэ барунэстар. — Розпхэнэн пала кода Иаковости и аврэ пхралэнди, — дэдуманя вов лэнди тай уджиля котарь дэ авэр тхан.
18 Таң атқанда, қаравуллар Петрус зади немә болди дәп сарисимигә чүшти.
Дэнзор халавдэ ачиле тэ прастэ пордэ котарь, и нико на джянгля, со тердапэ Петроґа.
19 Һерод уни издәп униң из-деригини тапалмиғачқа, қаравулларни сорақ қилип, уларни өлүмгә мәһкүм қилишни буйруди. Бу иштин кейин, у Йәһудийәдин чүшүп Қәйсәрийә шәһиригә берип шу йәрдә турди.
Иродо родэлас лэ тай на аракхля, колэсти допхучля халавдэн тай прэдэня лэн мэримасти. Тунчи Иродо лагля Иудеятар дэ Кесария тай ачеласпэ котэ набут вряма.
20 Әслидә Һерод [хан] билән Тур вә Зидондикиләр арисида қаттиқ җедәл бар еди. Һалбуки, Тур вә Зидондикиләр бирлишип, Һеродниң алдиға кәлди. Униң билән яришивелиш үчүн улар алди билән ханниң Биластус исимлиқ шәхсий ғоҗидарини өзлиригә яр-йөләк болушқа қайил қилған еди. Чүнки бу жуттикиләр ашлиқни ханниң илкидики җайлардин алатти.
Иродо ж фартэ мижыля пэ манушэн, савэ джювдэ дэ Тиро тай Сидоно. Кодэла ж допхэндэпэ машкар пэстэ, авиле Иродостэ тай помангле Бласто, саво прыдыкхэлас пала тхагарехкири цэра, соб вов тэ подрицарэл лэн. Тунчи мангле тхагаре, соб тэ на рицарэл холи пэ лэн, колэсти со лэнгири пхув парварэласпэ тхагарехкиря пхуятар.
21 Бәлгүләнгән көрүшүш күнидә Һерод шаһанә тонлирини кийип, сорақ тәхтидә олтирип, уларға нутуқ сөзлиди.
Дэ екх диво, саво вов вытидэня, Иродо урявда тхагаримахкири їда, бэшля пэ сундисарехкоро тхан и ачиля тэ дэдумэ манушэндэ.
22 Аңлиған хәлиқ: — Бу адәмниң авази әмәс, бәлки бир илаһниң авазидур! — дәп вақирашти.
Мануша затиписиле: — Када ґласо дэвликуно, а на манушыкано!
23 Шуан Пәрвәрдигарниң бир пәриштиси ханни урди; чүнки у шан-шәрәпни Худаға беғишлимиди. Нәтиҗидә, у қурутқа йәм болуп өлди.
Нэ дэ кодыя ж вряма ангело Раехкоро малавда Иродо, колэсти со вов на ваздэня лашаримо Дэвлэсти, тай цэрмэ захале лэ, и вов муля.
24 Амма Худаниң сөз-калами давамлиқ бәрқ уруп кеңәйди.
Лав Дэвлэхкоро розджяласпэ дурэдэр тай дурэдэр.
25 Барнабас билән Саул Йерусалимда сәдиқилирини тапшуруш хизмитини ада қилғандин кейин, Антакяға қайтип кәтти. Улар Маркус дәпму атилидиған Юһаннани биллә елип барди.
Варнава ж тай Савло стердэ пэхкоро рындо тай рисиле дэ Ерусалимо. Пэґа вонэ лиле Иоанно, савэ инте акхарэнас Марко.
