Коринтлиқларға 2 3
1 Биз йәнә өзимизни тәвсийә қилғили туруватамдуқ? Яки башқа бәзиләргә керәк болғандәк, силәргә йезилған яки силәр язған тәвсийинамиләр бизгә керәкму?
Do we begin again to commend ourselves? or do we need, as some do, letters of commendation to you, or letters of commendation from you?
2 Силәр өзүңлар бизниң тәвсийинамимиздурсиләр, қәлбимиздә пүтүлгән, һәр инсанға тонуш болған вә оқулидиған.
You are our letter, written in our hearts, known and read by all men;
3 Силәрниң биз тәрипимиздин пәрвиш қилинған, Мәсиһниң мәктупи екәнлигиңлар аян болди (бу мәктуп сияһ билән әмәс, бәлки тирик Худаниң Роһи билән йезилған; таш тахтайларға әмәс, бәлки қәлбниң әтлик тахтайлириға пүтүклүктур).
you are well known to be a letter of Christ, written by us as his ministers, not with ink, but with the Spirit of the living God, not in tables of stone, but in fleshy tables of the heart.
4 Әнди бизниң Мәсиһ арқилиқ Худаға қарайдиған шунчә зор ишәшимиз бар;
Now, confidence such as this we have, through the Christ, toward God;
5 өзимизни бирәрнәрсини қилғидәк иқтидаримиз бар дәп чағлиғинимиз йоқтур; иқтидарлиғимиз болса бәлки Худадиндур.
not that we are able, of ourselves, to devise anything, as from ourselves; but our ability is from God,
6 У бизни йеңи әһдиниң хизмәткарлири болушқа иқтидарлиқ қилди; бу әһдә пүтүклүк сөз-җүмлиләргә әмәс, бәлки Роһқа асасланған. Чүнки пүтүклүк сөз-җүмлиләр адәмни өлтүриду; лекин Роһ болса адәмгә һаят кәлтүриду.
who has made us able ministers of the new covenant, not of letter, but of spirit: for the letter kills, but the spirit makes alive.
7 Амма сөз-җүмлиләр билән ташларға оюлған, өлүм кәлтүридиған хизмәт шан-шәрәп билән болған вә шундақла Исраиллар Мусаниң йүзидә җулаланған шан-шәрәптин йүзигә көзлирини тикип қаралмиған йәрдә (гәрчә шу шан-шәрәп һазир әмәлдин қалдурулған болсиму),
For if the ministering of death, by means of a covenant that was written and engraven in stones, was glorious, so that the sons of Israel could not look steadily at the face of Moses, on account of the glory of his face, which glory was to come to an end:
8 Роһ билән жүргүзүлидиған хизмәт техиму шан-шәрәплик болмамду?
how shall not the ministering of the spirit be more glorious?
9 Чүнки адәмниң гунайини бекитидиған хизмәт шәрәплик болған йәрдә, инсанни һәққаний қилидиған хизмәтниң шәриви техиму ешип ташмамду!?
For if the ministering of condemnation be glory, much more does the ministering of righteousness surpass in glory.
10 Чүнки әслидә шан-шәрәплик болған ишниң һазирқи ғайәт зор шан-шәрәплик ишниң алдида һеч қандақ шан-шәрәпликлиги йоқтур;
For that which was made glorious had no glory in this respect, because of the glory that surpasses.
11 чүнки әмәлдин қалдурулған иш әслидә шан-шәрәп билән кәлтүрүлгән йәрдә, һазир орнини басқан иш техиму шан-шәрәплик болиду.
For if that which was to come to an end was glorious, much more that which is to remain is glorious.
12 Биздә шунчә зор шундақ бир үмүт болған екән, биз толиму жүрәклик болимиз.
Since then we have such hope, we use great plainness of speech,
13 Биз Исраилларни әмәлдин қалдурулидиған [әһдиниң] парлақ нуриға көзини тикип қарашниң ақивитигә учрап кәтмисун дәп йүзигә чүмпәрдә тартивалған Мусаға охшимаймиз.
and do not as Moses did, who put a vail over his face, so that the sons of Israel could not steadily look to the end of that which was to come to an end.
14 Амма уларниң ой-көңүллири қадақлашқан еди; чүнки бүгүнгә қәдәр кона әһдини оқуғинида мошу чүмпәрдә еливетилмәй кәлди; чүнки пәқәт Мәсиһдә болғандила у елип ташливетилиду.
But their minds were blinded: for till this day, in the reading of the old covenant, the same vail remains not taken away, which vail is removed in Christ.
15 Амма бүгүнгә қәдәр, Мусаниң язмилири оқулғинида шу чүмпәрдә йәнила қәлбини йепивалмақта.
But to this day, when Moses is read, the vail is upon their heart:
16 Амма һәр ким Рәбгә қарап бурулса, чүмпәрдә елип ташлиниду.
but whenever their heart shall turn to the Lord, the vail shall be taken away.
17 Амма Рәб шу Роһтур; вә Рәбниң Роһи қәйәрдә болса, шу йәрдә һөрлүк болиду.
Now the Lord is the Spirit; and where the Spirit of the Lord is, there is liberty.
18 Вә биз һәммимизниң йүзимиз чүмпәрдисиз һалда Рәбниң шан-шәривигә қариғинида, Униң охшаш сүритидә болушқа Роһ болған Рәб тәрипидин шан-шәрәп үстигә шан-шәрәп қошулуп өзгәртилмәктимиз.
And we all, with unvailed face, reflecting the glory of the Lord, are changed into the same image, from glory to glory, even as by the Lord the Spirit.
