Коринтлиқларға 2 10
1 Амма өзүм, силәр билән биллә болғанда муамилиси юмшақ, лекин силәрдин айрилғанда силәргә қарита қаттиқ қоллуқ дәп қаралған мәнки Павлус Мәсиһниң юваш-мөминлиги вә мулайимлиғи билән силәрдин өтүнүмән,
NOW I Paul myself exhort you by the meekness and gentleness of Christ, who, when present, am indeed lowly among you, but being absent, am bold towards you.
2 — шуни тәләп қилимәнки, йениңларға барғинимда, бизни «әтләр бойичә маңғанлар!» дәп гуман билән қарайдиған бәзиләргә қарита ойлиғинимдәк қаттиқ қоллуқ қилишқа мени мәҗбур қилмаңлар;
But I pray, that when I am present I may not be bold with the confidence with which I purpose to act resolutely against some who think of us, as if we walked after the flesh.
3 гәрчә биз инсаний әтләрдә жүрсәкму, биз әтләр бойичә җәң қилмаймиз.
For though we walk in the flesh, we war not after the flesh:
4 Чүнки җәң қураллиримиз әткә тәвә қураллар әмәс, бәлки Худа тәрипидин қорған-истиһкамларни гумран қилиш күчигә егә қилинған қураллардур;
for the weapons of our warfare are not carnal, but mighty through God for the casting down the strong holds of corruption;
5 биз улар билән бәс-муназириләрни вә Худани тонушқа қаршилишишқа турған һәр қандақ һакавур тосалғуни гумран қилимиз, шундақла һәр бир ой-хиялларни Мәсиһкә беқиндуруп итаәт қилишқа кәлтүримиз;
laying low proud reasonings, and every high thing which exalteth itself against the knowledge of God, and making every thought captive to the obedience of Christ:
6 силәр толуқ итаәт қилғандин кейин, [араңларда] қандақ итаәтсизлик қалған болса буларни җазалашқа тәйярмиз.
and holding ourselves ready to avenge every act of disobedience, when your obedience is fully proved.
7 Силәр пәқәт көз алдиңлардики ишларғила қарайдикәнсиләр. Әгәр бириси өзини Мәсиһкә тәвәмән дәп қариса, у йәнә шуниң үстигә ойлансунки, у Мәсиһкә тәвә болғиниға охшаш, бизму Униңға тәвәдурмиз.
Regard ye the things that are personal? If any man is confident in himself that he is Christ’s, let him reflect again in himself, that as he is Christ’s, so are we Christ’s.
8 Чүнки, Рәб тәрипидин силәрни набут қилиш үчүн әмәс, бәлки етиқатиңларни қуруш үчүн бизгә аманәт қилинған һоқуқимиз тоғрилиқ техиму көп зиядәрәк махтансамму, буниңда һеч йәргә қарап қалмаймән;
Yea, and if I should boast somewhat more highly of our authority, which the Lord hath given us for your edification, and not for your destruction, I shall not be ashamed;
9 әнди мән пәқәт хәтләрдила силәрни қорқатмақчи әмәсмән;
that I may not seem as if I would terrify you by letters.
10 чүнки бәзиләр: «Униң хәтлири дәрвәқә вәзинлик һәм күчлүк; лекин у йетип кәлгәндә салапәтсиз, гепиниң тутами йоқ болиду» дейишиду.
For his letters indeed, say they, are weighty and forcible, but his bodily presence is feeble, and his speech contemptible.
11 Әнди бундақ хиял қилғучилар шуни билип қойсунки, биз жирақта болғинимизда хәтләрдики сөзимиз қандақ болған болса биз йетип барғинимизда әмәлийитимизму шундақ болиду.
Let such a man be assured of this, that such as we are by word in our letters when absent, such also will we be in deed when we are present.
12 Чүнки биз өзимизни өзини қалтис чағлайдиғанлар билән бир қатарға қоюшқа яки улар билән селиштурушқа петинмаймиз; шундақ кишиләр өзлирини өзлириниң өлчими билән өлчәп, өзлирини өзлири билән селиштуридиған болуп, һәқиқәтән әқилсизлардиндур.
For we will not presume to put ourselves on the level, or compare ourselves with some who vaunt themselves; but they measuring themselves by themselves, and comparing themselves with themselves, have no understanding.
13 Биз әнди өзимизгә бекитилгән өлчәмдин һалқип махтинип жүргинимиз йоқ. Биз бәлки һәммини өлчигүчи Худа бизгә бекиткән хизмәт даирисидики өлчәм, йәни силәрниң [хизмитиңларғиму] йетидиған өлчәм билән пәхирлинимиз.
But we will not glory in things beyond our measure, but according to the measure of the rule which God hath marked out for us―a measure that hath reached even unto you.
14 Чүнки өлчими силәрниң хизмитиңларға йәтмәйдиған кишиләрдәк, [хизмитиңларда болғинимизда] даиримиздин һалқип кәтмәймиз, чүнки биз Мәсиһниң хуш хәвирини йәткүзүштә [биринчи болуп] йениңларғиму кәлдуқ.
For we stretch not our pretensions beyond bounds, as though we reached not unto you; for we have advanced even unto you in the gospel of Christ:
15 Биз хизмәт даиримиздин һалқип, башқиларниң сиңдүргән җапа-әҗирлири билән махтанғинимиз йоқ; лекин биз силәрниң иман-етиқатиңлар өскәнсери араңлардики хизмитимиз бизгә бекитилгән даиримиз ичидә техиму зиядә кеңәйтилсун дәп үмүт қилимиз;
not boasting ourselves unmeasurably in other men’s labours; but having hope that when your faith is increased, we shall be enlarged by you according to our rule for more abundant usefulness,
16 шундақ болғанда, биз силәрдин техиму жирақ йәрләргә хуш хәвәрни йәткүзүп җакалайдиған болимиз; тәйярға һәйяр болуп, башқиларниң даирисидики хизмәт әҗри билән махтиниш бизгә ят.
to preach the gospel in the regions beyond you, and not to arrogate glory in another man’s line for things already prepared.
17 Амма «Пәхирлинип махтиғучи болса Рәбдин пәхирлинип махтиши керәк!».
But he that glorieth, let him glory in the Lord.
18 Чүнки өзини тәриплигүчи әмәс, бәлки Рәб тәриплигән киши һәқиқәтән лаяқәтликтур.
For not he who commendeth himself is approved, but he whom the Lord commendeth.
