< До римлян 7 >

1 Чи ви не знаєте, браття, — бо говорю́ тим, хто знає Закона, — що Зако́н панує над люди́ною, поки вона живе?
Meus irmãos crentes, vocês têm conhecimento das leis. Portanto sabem com certeza (OU, quero que se lembrem) que a gente tem que obedecer as leis [apenas ]durante a vida.
2 Бо замі́жня жінка, поки живе чоловік, прив'язана до нього Законом; а коли помре чоловік, вона звільняється від закону чоловіка.
Por exemplo, a lei manda que uma mulher [obedeça e seja fiel ]ao seu marido enquanto ele vive. Mas se o marido morrer, ele já não tem que obedecer a lei que manda que ela [permaneça casada com ]seu marido.
3 Тому то, поки живе чоловік, вона буде вважатися перелю́бницею, якщо стане дружи́ною іншому чоловікові; коли ж чоловік помре, вона вільна від Зако́ну, і не буде перелю́бницею, якщо стане за дружи́ну іншому чоловікові.
Consequentemente, chamamos [uma mulher ]de adúltera se ela fica amigada com outro homem enquanto seu marido ainda está vivo. Mas se o marido morrer, ela já não é obrigada a obedecer aquela lei. Assim, ela não será adúltera se casar com outro homem.
4 Так, мої браття, і ви вмерли для Зако́ну через тіло Христове, щоб належати вам іншому, Воскре́слому з мертвих, щоб прино́сити плід Богові.
Semelhantemente, meus irmãos crentes, [como a pessoa que morre fica livre da obrigação de obedecer qualquer lei, ]Deus também nos livrou – a vocês [e eu ]– da obrigação de [obediência ]às leis de Deus para ganharmos a salvação. É como se tivéssemos morrido com Cristo [quando ele foi crucificado]. Agora vocês [e eu ]pertencemos a outra pessoa. [É como uma mulher que se casa novamente após a morte do seu marido. Então ela pertence a outro homem. ]Especificamente, vocês [e eu ]pertencemos a [Cristo], o qual Deus fez viver novamente depois de morrer, para que possamos viver de maneira justa e reta para [honrar a ]Deus.
5 Бо коли ми жили за ті́лом, то при́страсті гріховні, що похо́дять від Закону, ді́яли в наших членах, щоб прино́сити плід смерти.
Quando nossa natureza humana, tão pecaminosa/egocêntrica, ainda nos controlava, os desejos que nos conduziam ao pecado estavam ativos em nosso corpo. [Estes desejos aumentavam à medida que chegávamos a conhecer a ]lei [de Deus. ]Como resultado disso, [praticávamos atos iníquos que ]nos separavam de Deus.
6 А тепер ми звільни́лись від Закону, умерши для того, чим були зв'язані, щоб служити нам обно́вленням духа, а не старістю букви.
Mas agora estamos livres da obrigação [de obedecer ]a lei [que Deus deu a Moisés para sermos salvos, ]pois [é como se ]tivéssemos morrido. Como resultado, a lei [que Deus deu a Moisés ]não nos controla mais. Portanto servimos [a Deus], não pela necessidade de [obedecer ]aquelas leis, conforme o jeito antigo, mas de uma forma nova, à medida que o Espírito [de Deus nos ajuda a servi-lo.]
7 Що ж скажемо? Чи Зако́н — то гріх? Зо́всім ні! Але я не пізнав гріха, як тільки через Зако́н, бо я не знав би пожадливости, коли б Закон не наказував: „Не пожада́й“.
Pode alguém replicar, “A lei que Deus deu a Moisés deve ser má se desperta nossos desejos pecaminosos.” Diria eu, “Com certeza ela não é má, mesmo que desperte nossos desejos pecaminosos. Pelo contrário, eu, por exemplo, me dei conta de ser pecaminoso o que eu fazia só por ter lido o que Moisés escreveu na lei. Por exemplo, descobri que a cobiça é pecado porque ele escreveu naquela lei, “Não se deve cobiçar nada.”
8 Але гріх, узявши при́від від заповіді, зробив у мені всяку пожадливість, бо без Закону гріх мертвий.
Por causa daquilo que o mandamento declarava, meu desejo pecaminoso de possuir os bens dos outros me levava a cobiçar de muitas formas. Nosso desejo de pecar fica inativo na ausência de uma lei que nos proíba de fazer coisas ruins.
9 А я колись жив без Закону, але, коли прийшла заповідь, то гріх ожив,
Antigamente, quando ainda não sabia o que a lei mandava, eu vivia sem preocupações. Mas quando me conscientizei de que Deus mandara, “Não se deve cobiçar”, de repente me dei conta de que eu pecava,
10 а я вмер; і сталася мені та заповідь, що для життя, на смерть,
e descobri que eu vivia isolado de Deus. A lei que eu achava capaz de me fazer viver eternamente como resultado da minha obediência a ela, tornou-me ciente de que eu vivia separado de Deus.
11 бо гріх, узявши причину від заповіді, звів мене, і нею вмертви́в.
Meu desejo de pecar descobriu uma maneira de me enganar, levando-me a pensar que, por ter obedecido a lei, eu seria capaz de viver eternamente, e consequentemente fez com que eu ficasse separado de Deus.
12 Тому́ то Зако́н святий, і заповідь свята, і праведна, і добра.
Portanto, é santa a lei que Deus deu a Moisés. Aquilo que ele mandou acerca da cobiça, junto com todas as demais coisas que ele mandou, é também santo, e é justo e bom.
13 Тож чи добре стало мені смертю? Зо́всім ні! Але гріх, щоб стати гріхом, приніс мені смерть добром, щоб гріх став мі́цно грі́шний через за́повідь.
Portanto, [se alguém for contestar ]que [a lei que Deus deu a Moisés, ]mesmo sendo boa, resultou na minha separação de Deus, [responderia eu, ]“Com certeza, não [fez assim, não!]” O que aconteceu foi que a [lei], que é boa, despertou [meu desejo de cometer ]pecado. O resultado foi que eu fiquei isolado de Deus. Isto aconteceu para que eu soubesse que meu desejo iníquo (OU, aquilo que eu fazia) era realmente pecaminoso, e para que eu pudesse me dar conta, por [minha desobediência ]ao mandamento, de que Deus realmente odeia o pecado.
14 Бо ми знаємо, що Зако́н духовний, а я тіле́сний, про́даний під гріх.
Sabemos que a lei [que Deus deu a Moisés ]vem do Espírito [de Deus. ]Mas quanto a mim, sou [influenciado por minha ]natureza egoísta/pecaminosa. [É como se ]eu tivesse sido obrigado a ser escravo do [meu desejo de ]pecar.
15 Бо що́ я виконую, не розумію; я бо чиню не те, що́ хочу, але що́ нена́виджу, те я роблю́.
[Muitas vezes ]nem entendo as coisas que faço. Em outras palavras, [às vezes ]não faço as coisas que quero [fazer]. Por outro lado, [às vezes ]é precisamente aquilo que detesto que acabo [fazendo.]
16 А коли роблю́ те, чого я не хо́чу, то згоджуюсь із Законом, що він добрий,
Já que não quero [fazer ]as [coisas ruins ]que faço, concordo que a lei [de Deus ]é boa.
17 а тому вже не я це виконую, але гріх, що живе в мені.
Portanto, não faço [coisas ruins por querer, ]senão [porque ]o desejo de pecar, que me satura, [obriga-me a fazê-las. ]
18 Знаю бо, що не живе в мені, цебто в тілі моїм, добре; бо бажа́ння лежить у мені, але щоб виконати добре, того не знахо́джу.
Sei que minha natureza egoísta não me deixa fazer nada de bom. Sei disto, pois quero [fazer o que é bom ]mas não faço o bem.
19 Бо не роблю́ я доброго, що хочу, але зле, чого не хочу, це чиню.
Não faço as boas coisas que quero fazer. Pelo contrário, são as coisas ruins que não quero fazer que acabo fazendo.
20 Коли ж я роблю́ те, чого не хочу, то вже не я це виконую, але гріх, що живе в мені.
Já que faço as [coisas ruins ]que não quero fazer, não é o caso que eu esteja praticando [o mal por querer. ]Pelo contrário, [faço assim porque ]minha natureza egoísta, que me satura, [me obriga a fazê-lo. ]
21 Тож знахо́джу зако́на, коли хочу робити добро, — що зло лежить у мені.
Descubro então que o que sempre acontece é que, quando quero praticar o bem, há dentro de mim uma [desejo ]maligno [que me impede de fazer o bem. ]
22 Бо маю задово́лення в Законі Божому за вну́трішнім чолові́ком,
Com minha nova natureza interior, gosto muito da lei de Deus.
23 та бачу інший зако́н у членах своїх, що воює проти закону мого розуму, і поло́нить мене законом гріховним, що знахо́диться в членах моїх.
Contudo, sinto que há em mim/no meu corpo uma força diferente. Ela se opõe àquilo que, com minha mente, [desejo fazer], e me coloca inevitavelmente sob controle dos meus desejos pecaminosos.
24 Нещасна я люди́на! Хто мене ви́зволить від тіла цієї смерти?
Eu me sinto um miserável [ao ponderar este fato. ]Quero que alguém me livre do controle daquilo que meu corpo [deseja, ]para que eu não permaneça separado de Deus. [Também acho que aquilo que tenho experimentado é o mesmo que todos nós crentes experimentamos. ]
25 Дякую Богові через Ісуса Христа, Господа нашого. Тому́ то я сам служу́ розумом Законові Божому, але тілом — закону гріховному.
Agradeço a Deus que, por meio de Jesus Cristo nosso Senhor, [possamos ficar livres do controle daquilo que nossos corpos desejam. ]Por isso [vocês e eu, com a mente, ]desejamos por um lado obedecer a lei de Deus, mas por outro lado – por causa da nossa natureza egoísta – [obedecemos, vocês e eu, ]o princípio de sermos controlados por nossos desejos pecaminosos.

< До римлян 7 >