Псалми 73

1 Псалом Аса́фів.

Me siguri Perëndia është i mirë me Izraelin, me ata që janë të pastër nga zemra.

2 А я, — мало не послизну́лися но́ги мої, мало не посковзну́лися сто́пи мої,

Por, sa për mua, gati gati po më pengoheshin këmbët dhe për pak hapat e mia do të shkisnin.

3 бо лихим я зави́дував, бачивши спо́кій безбожних, —

Sepse i kisha zili mburravecët, duke parë mirëqënien e njerëzve të këqij.

4 бо не мають стражда́ння до смерти своєї, і здорове їхнє тіло,

Sepse nuk ka dhembje në vdekjen e tyre, dhe trupi i tyre është i majmë.

5 на лю́дській роботі нема їх, і ра́зом із іншими лю́дьми не зазнаю́ть вони вда́рів.

Ata nuk po heqin si vdekatarët e tjerë, as pësojnë goditje si njerëzit e tjerë.

6 Тому́ то пиха їхню шию оздо́блює, зодяга́є їх ша́та наси́лля,

Prandaj kryelartësia i rrethon si një gjerdan dhe dhuna i mbështjell si një rrobe.

7 вилазять їм очі від жи́ру, бажа́ння їхнього серця збули́ся,

Sytë u dalin jashtë nga dhjami dhe përfytyrimet e çoroditura të zemrës së tyre vërshojnë.

8 сміються й злосли́во говорять про у́тиск, говорять бундю́чно:

Ata tallen dhe kurdisin me pabesi shtypjen, flasin me arrogancë.

9 свої уста до неба підно́сять, — а їхній язик по землі походжа́є!

E drejtojnë gojën e tyre kundër qiellit dhe gjuha e tyre përshkon tokën.

10 Тому́ то туди Його люди зверта́ються, і щедро беруть собі воду

Prandaj njerëzit e tyre kthehen nga ajo anë dhe pijnë me të madhe ujërat e tyre,

11 та й кажуть: „Хіба́ Бог те знає, і чи має Всеви́шній відо́мість,

dhe thonë: “Si është e mundur që Perëndia të dijë çdo gjë dhe të ketë njohuri te Shumë i Larti?”.

12 як он ті безбожні й безпечні на світі збільши́ли бага́тство своє?“

Ja, këta janë të pabesë; megjithatë janë gjithnjë të qetë dhe i shtojnë pasuritë e tyre.

13 Направду, нада́рмо очи́стив я серце своє, і в неви́нності вимив ру́ки свої,

Më kot, pra, pastrova zemrën time dhe i lava duart në pafajësinë time.

14 і ввесь день я побитий, і щора́нку пока́раний.

Sepse jam goditur tërë ditën dhe jam ndëshkuar çdo mëngjes.

15 Коли б я сказав: „Буду так говори́ть, як вони“, то спроневі́рився б я поколі́нню синів Твоїх.

Sikur të kisha thënë: “Do të flas edhe unë kështu”, ja, do të kisha mohuar brezin e bijve të tu.

16 І розду́мував я, щоб пізна́ти оте, — та трудне́ воно в о́чах моїх,

Atëherë kërkova ta kuptoj këtë gjë, por ajo m’u duk shumë e vështirë.

17 аж прийшов я в Божу святиню, — і кінець їхній побачив:

Deri sa hyra në shenjtoren e Perëndisë dhe mora parasysh fundin e tyre.

18 направду, — Ти їх на слизько́му поставив, на спусто́шення кинув Ти їх!

Me siguri, ti i vë në vënde të rrëshqitshme dhe kështu i bën që të bien në shkatërrim.

19 Як вони в одній хвилі спусто́шені, згинули, пощеза́ли від стра́хів!

Si u shkatërruan në një çast! Ata vdiqën të konsumuar nga tmerri!

20 Немов сном по обу́дженні, Господи, о́бразом їхнім пого́рдиш, мов сном по обу́дженні!

Ashtu si në një ëndërr, kur zgjohesh, kështu edhe ti, o Zot, kur të zgjohesh, do të përbuzësh pamjen e tyre të kotë.

21 Бо болить моє серце, і в нутрі́ моїм коле,

Kur zemra ime acarohej dhe e ndjeja veten sikur më shponin nga brenda,

22 а я немов бидло й не знаю, — я перед Тобою худо́бою став!

unë isha pa mend dhe pa kuptim; para teje isha si një kafshë.

23 Та я за́вжди з Тобою, — Ти де́ржиш мене за правицю,

Por megjithatë unë jam gjithnjë me ty; ti më ke kapur nga dora e djathtë.

24 Ти Своєю порадою во́диш мене, і пото́му до слави Ти ві́зьмеш мене!

Ti do të më udhëheqësh me këshillën tënde dhe do të më çosh pastaj në lavdi.

25 Хто є мені на небеса́х, окрім Тебе? А я при Тобі на землі не бажаю нічо́го!

Cilin kam në qiell veç teje? Dhe mbi tokë nuk dëshiroj tjetër njeri veç teje.

26 Гине тіло моє й моє серце, та Бог — скеля серця мого й моя доля навіки,

Mishi im dhe zemra ime nuk mund të ligështohen, por Perëndia është kështjella e zemrës sime dhe pjesa ime në përjetësi.

27 бо погинуть ось ті, хто боку́є від Тебе, пони́щиш Ти кожного, хто відсту́пить від Тебе!

Sepse ja, ata që largohen prej teje do të vdesin; ti shkatërron tërë ata që, duke kurvëruar, largohen prej teje.

28 А я, — бли́зькість Бога для мене добро́, — на Владику, на Господа свою певність складаю, щоб звіща́ти про всі Твої чи́ни!

Por sa për mua, e mira është t’i afrohem Perëndisë; e kam bërë Zotin tim, Zotin, strehën time, për të treguar gjithë veprat e tua.