Приповісті 24

1 Не зави́дуй злим лю́дям, не бажай бути з ними,

Mos i ki zili njerëzit e këqij dhe mos dëshiro të rrish me ta,

2 бо їхнє серце говорить про зди́рство, а у́ста їхні мовлять про зло.

sepse zemra e tyre mendon për grabitje dhe buzët e tyre thonë se do të bëjnë të keqen.

3 Дім будується мудрістю, і розумом ста́виться міцно.

Shtëpia ndërtohet me dituri dhe bëhet e qëndrueshme me maturi.

4 А через пізна́ння кімна́ти напо́внюються усіля́ким має́тком цінни́м та приє́мним.

Me dijen mbushen dhomat me lloj-lloj të mirash të çmueshme dhe të pëlqyeshme.

5 Мудрий сильніший від сильного, а люди́на розумна — від повносилого.

Njeriu i urtë është plot forcë, dhe njeriu që ka dituri e rrit fuqinë e tij.

6 Тому́ то провадь війну мудрими ра́дами, бо спасі́ння — в числе́нності ра́дників.

Sepse me këshilla të urta do të mund të bësh luftën tënde, dhe në numrin e madh të këshilltarëve është fitorja.

7 Для безумного мудрість за надто висока, — своїх уст не розкриє при брамі.

Dituria është shumë e lartë për budallanë; ai nuk e hap kurrë gojën te porta e qytetit.

8 Хто чини́ти лихе заміря́є, того́ звуть лукавим.

Kush mendon të bëjë keq do të quhet mjeshtër intrigash.

9 Замір глупо́ти — то гріх, а насмі́шник — оги́да люди́ні.

Synimi i pamend është mëkat dhe tallësi është një neveri për njerëzit.

10 Якщо ти в день недолі знеси́лився, то мала́ твоя сила.

Po të mos kesh guxim ditën e fatkeqësisë, forca jote është shumë e pakët.

11 Рятуй узятих на смерть, також тих, хто на стра́чення хи́литься, — хіба не підтри́маєш їх?

Çliro ata që i tërheqin drejt vdekjes dhe mbaji ata që po i çojnë në thertore.

12 Якщо скажеш: „Цього́ ми не знали!“— чи ж Той, хто серця́ випробо́вує, знати не буде? Він Сторож твоєї душі, і Він знає про це, і пове́рне люди́ні за чином її.

Po të thuash: “Ja, ne nuk e dinim”, ai që peshon zemrat a nuk e shikon? Ai që ruan shpirtin tënd nuk e di vallë? Ai do t’i japë secilit simbas veprave të tij.

13 Їж, си́ну мій, мед, бо він добрий, а мед щільнико́вий — солодкий він на піднебі́нні твоїм, —

Biri im, ha mjaltin sepse është i mirë; një huall mjalti do të jetë i ëmbël për shijen tënde.

14 отак мудрість пізнай для своєї душі: якщо зна́йдеш її, то ти маєш майбу́тність, і надія твоя не пони́щиться!

Kështu do të jetë njohja e diturisë për shpirtin tënd. Në rast se e gjen, do të ketë një të ardhme dhe shpresa jote nuk do të shkatërrohet.

15 Не чату́й на поме́шкання праведного, ти безбожнику, не огра́блюй мешка́ння його,

O i pabesë, mos ngre kurthe kundër banesës së njeriut të drejtë, mos shkatërro vendin ku ai pushon,

16 бо праведний сім раз впаде́ — та зведе́ться, а безбожний в погибіль впаде́!

sepse i drejti bie shtatë herë dhe ngrihet, kurse të pabesët përmbysen në fatkeqësi.

17 Не тішся, як ворог твій па́дає, а коли він спіткне́ться, — хай серце твоє не радіє,

Kur armiku yt bie, mos u gëzo; kur është shtrirë për tokë, zemra jote të mos gëzohet,

18 щоб Господь не побачив, і це не було в Його о́чах лихим, і щоб Він не звернув Свого гніву від нього на тебе!

me qëllim që Zoti të mos shikojë dhe të mos i vijë keq, dhe të mos largojë prej tij zemërimin e vet.

19 Не пались на злочинців, не заздри безбожним,

Mos u zemëro për shkak të atyre që bëjnë të keqen dhe mos i ki smirë të pabesët,

20 бо злому не буде майбу́тности, світильник безбожних погасне.

sepse nuk do të ketë të ardhme për të keqin; llamba e të pabesëve do të fiket.

21 Бійся, сину мій, Господа та царя́, не водися з непе́вними,

Biri im, ki frikë nga Zoti dhe nga mbreti; mos u bashko me ata që duan të ndryshojnë;

22 бо погибіль їхня на́гло постане, а біду від обох тих хто знає?

mjerimi i tyre do të vijë papritmas, dhe shkatërrimin e të dy palëve kush e njeh?

23 І оце ось походить від мудрих: Звертати увагу в суді́ на обличчя — не добре.

Edhe këto gjëra janë për të urtit. Nuk është mirë të kesh preferenca personale në gjykim.

24 Хто буде казати безбожному: „Праведний ти!“того проклина́тимуть люди, і гніватись будуть на того наро́ди.

Ai që i thotë të pabesit: “Ti je i drejtë”, do të mallkohet nga popujt dhe kombet do ta nëmin.

25 А тим, хто картає його, буде миле оце́, і при́йде на них благослове́ння добра!

Por ata që e qortojnë të pabesin do të gjejnë kënaqësi dhe mbi ta do të zbresin bekimet më të mira.

26 Мов у губи цілує, хто відповідає правдиве.

Ai që jep një përgjigje të drejtë jep një të puthur mbi buzët.

27 Приготуй свою працю надво́рі, й оброби собі поле, а по́тім збудуєш свій дім.

Vër në vijë punët e tua të jashtme, vër në rregull arat e tua dhe pastaj ndërto shtëpinë tënde.

28 Не будь ложним сві́дком на свого ближнього, і не підгово́рюй уста́ми своїми.

Mos dëshmo pa arsye kundër të afërmit tënd dhe mos gënje me buzët e tua.

29 Не кажи: „Як зробив він мені, так зроблю́ я йому, — верну́ люди́ні за чином її!“

Mos thuaj: “Ashtu si ma bëri mua, kështu do t’ia bëj edhe unë; do t’ia kthej simbas sjelljes së tij”.

30 Я прохо́див край поля люди́ни лінивої, та край виноградника недоу́мкуватого, —

Kalova pranë arës së përtacit dhe pranë vreshtit të njeriut që s’ka mend;

31 і о́сь все воно позаро́стало те́рням, будяка́ми покрита поверхня його, камі́нний же мур його був поруйно́ваний.

dhe ja, kudo rriteshin ferrat, ferrishtet e zinin tokën dhe muri prej gurësh ishte shembur.

32 І бачив я те, і увагу звернув, і взяв я поу́ку собі:

Duke parë këtë, u mendova me kujdes; nga sa pashë nxora një mësim:

33 „Ще тро́хи поспа́ти, подріма́ти ще тро́хи, руки трохи зложи́ти, щоб поле́жати, —

të flesh pak, të dremitësh pak, të rrish pak me duar në ije për të pushuar;

34 і прихо́дить, немов мандрівни́к, незамо́жність твоя, і ну́жда твоя, як озбро́єний муж!“

kështu varfëria jote do të vijë si një vjedhës dhe skamja jote si një njeri i armatosur.