Приповісті 16

1 Заміри серця належать люди́ні, та від Господа — відповідь язика.

Prirjet e zemrës i përkasin njeriut, por përgjigja e gjuhës vjen nga Zoti.

2 Всі дороги люди́ни чисті в очах її, та зважує душі Господь.

Të gjitha rrugët e njeriut janë të pastra në sytë e tij, por Zoti i peshon frymët.

3 Поклади свої чи́ни на Господа, і будуть поста́влені міцно думки́ твої.

Besoja Zotit veprimet e tua dhe planet e tua do të realizohen.

4 Все Господь учинив ради ці́лей Своїх, — і безбожного на днину зла.

Zoti ka bërë çdo gjë për vete të tij, edhe të pabesin për ditën e fatkeqësisë.

5 Оги́да для Господа всякий бундю́чний, — ручу́ся: не буде такий без вини!

Ai që është zemërkrenar është i neveritshëm për Zotin; edhe sikur t’i shtrëngojë dorën një tjetri për besëlidhje, nuk ka për të mbetur pa u ndëshkuar.

6 Провина вику́плюється через милість та правду, і страх Господній відво́дить від злого.

Me mirësinë dhe me të vërtetën padrejtësia shlyhet, dhe me frikën e Zotit njeriu largohet nga e keqja.

7 Як дороги люди́ни Господь уподо́бає, то й її ворогів Він зами́рює з нею.

Kur Zotit i pëlqejnë rrugët e një njeriu, ai bën që edhe armiqtë e tij të bëjnë paqe me të.

8 Ліпше мале справедливе, аніж великі прибу́тки з безпра́в'я.

Më mirë të kesh pak me drejtësi, se sa të ardhura të mëdha pa drejtësi.

9 Розум люди́ни обдумує путь її, але кроки її наставля́є Госпо́дь.

Zemra e njeriut programon rrugën e tij, por Zoti drejton hapat e tij.

10 Виріша́льне слово в царя на губа́х, тому в су́ді уста́ його не спроневі́ряться.

Mbi buzët e mbretit është një vendim hyjnor; gjatë gjykimit goja e tij nuk duhet të gabojë.

11 Вага й ша́льки правдиві — від Господа, все каміння ваго́ве в торби́нці — то ді́ло Його.

Kandari dhe peshoret e sakta janë të Zotit, të gjitha gurët e peshës janë vepër e tij.

12 Чинити безбожне — оги́да царям, бо трон змі́цнюється справедливістю.

Éshtë një gjë e neveritshme për mbretërit të bëjnë të keqen, sepse froni bëhet i qëndrueshëm me drejtësinë.

13 Уподо́ба царя́м — губи пра́ведности, і він любить того, хто правдиве говорить.

Buzët e drejta u pëlqejnë mbretërve; ata e duan atë që flet drejt.

14 Гнів царя — вісник смерти, та мудра люди́на злагі́днить його́.

Zemërimi i mbretit është si lajmëtari i vdekjes, por njeriu i urtë do ta qetësojë atë.

15 У світлі царсько́го обличчя — життя, а його уподо́ба — мов хмара доще́ва весною.

Në dritën e fytyrës së mbretit ka jetë, dhe favori i tij është si reja e shiut të fundit.

16 Набува́ння премудрости — як же це ліпше від золота, набува́ння ж розуму — добірні́ше від срі́бла!

Éshtë më mirë të fitosh dituri se sa ar, dhe të fitosh mënçuri se sa argjend.

17 Путь справедливих — ухиля́тись від зла; хто дорогу свою береже, той душу свою охоро́нює.

Rruga kryesore e njerëzve të drejtë është të evitojnë të keqen; ai që do ta ruajë shpirtin e tij mbikqyr rrugën e tij.

18 Перед загибіллю гордість буває, а перед упа́дком — бундю́чність.

Përpara shkatërrimit vjen kryelartësia dhe përpara rrëzimit fryma krenare.

19 Ліпше бути покі́рливим із ла́гідними, ніж здо́бич ділити з бундю́чними.

Më mirë të kesh frymë të përulur me të mjerët se sa të ndash prenë me krenarët.

20 Хто вважає на слово, той зна́йде добро, хто ж надію складає на Господа — буде блаженний.

Kush i kushton kujdes Fjalës do të gjejë të mirën, dhe kush i beson Zotit është i lumtur.

21 Мудросердого кличуть „розумний“, а со́лодощ уст прибавляє науки.

I urti nga zemra do të quhet i matur, dhe ëmbëlsia e buzëve e shton diturinë.

22 Розум — джерело життя власнико́ві його, а карта́ння безумних — глупо́та.

Mendja është një burim jete për atë që e zotëron, por budallallëku është dënimi i budallenjve.

23 Серце мудрого чинить розумними уста його, і на уста його прибавляє навча́ння.

Zemra e të urtit e bën të mençur gojën e tij dhe e shton diturinë e buzëve të tij.

24 Приємні слова́ — щільнико́вий то мед, солодкий душі й лік на кості.

Fjalët e ëmbla janë si një huall mjalti, ëmbëlsi për shpirtin dhe ilaç për kockat.

25 Буває, дорога люди́ні здається просто́ю, та кінець її — стежка до смерти.

Ka një rrugë që njeriut i duket e drejtë, por në fund ajo të nxjerr në udhët e vdekjes.

26 Люди́на трудя́ща працює для себе, бо до того примушує рот її.

Personi që lodhet, lodhet për veten e tij, sepse goja e tij e nxit.

27 Нікчемна люди́на копає лихе, а на у́стах її — як палю́чий огонь.

Njeriu i keq kurdis të keqen dhe mbi buzët e tij ka si një zjarr të ndezur.

28 Лукава людина сварки́ розсіває, а обмо́вник розді́лює дру́зів.

Njeriu i çoroditur mbjell grindje dhe ai që shpif përçan miqtë më të mirë.

29 Насильник підмо́влює друга свого, і провадить його по недобрій дорозі.

Njeriu i dhunës e josh shokun e vet dhe e çon nëpër një rrugë jo të mirë.

30 Хто прижму́рює очі свої, той круті́йства виду́мує, хто губами знаки подає, той виконує зло.

Kush mbyll sytë për të kurdisur gjëra të këqija, kafshon buzët kur shkakton të keqen.

31 Сиви́зна — то пишна корона, знахо́дять її на дорозі праведности.

Flokët e bardha janë një kurorë lavdie; atë e gjejmë në rrugën e drejtësisë.

32 Ліпший від силача́, хто не скорий до гніву, хто ж панує над собою самим, ліпший від завойо́вника міста.

Kush nuk zemërohet shpejt vlen më tepër se një luftëtar i fortë, dhe ai që e urdhëron frymën e tij vlen më tepër se ai që mposht një qytet.

33 За пазуху жереб вкладається, та ввесь його ви́рок — від Господа.

Shorti hidhet që në barkun e nënës, por çdo veprim varet nga Zoti.