< Від Івана 17 >

1 По мові оцій Ісус очі Свої звів до неба й промовив: „Прийшла, Отче, година, — прослав Сина Свого, щоб і Син Твій прославив Тебе,
Əysa bu sɵzlǝrni ⱪilƣandin keyin, kɵzlirini ǝrxkǝ tikip, mundaⱪ dua ⱪildi: — I Ata, waⱪit-saǝt yetip kǝldi; Sǝn Oƣlungni uluƣlatⱪuzƣaysǝn; buning bilǝn Oƣlungmu Seni uluƣlatⱪuzidu;
2 бо Ти дав Йому вла́ду над тілом усяким, щоб Він дав життя вічне всім їм, яких дав Ти Йому. (aiōnios g166)
yǝni, uning Sǝn uningƣa tapxurƣan insanlarƣa mǝnggülük ⱨayat ata ⱪilixi üqün, uningƣa pütkül ǝt igiliridin üstün ⱨoⱪuⱪ ata ⱪilƣiningdǝk, uni uluƣlatⱪuzƣaysǝn. (aiōnios g166)
3 Життя ж вічне — це те, щоб пізнали Тебе, єдиного Бога правдивого, та Ісуса Христа, що послав Ти Його. (aiōnios g166)
Mǝnggülük ⱨayat xuki, birdinbir ⱨǝⱪiⱪiy Huda — Seni wǝ Sǝn ǝwǝtkǝn Əysa Mǝsiⱨni tonuxtin ibarǝttur. (aiōnios g166)
4 Я прославив Тебе на землі, — доверши́в Я те ді́ло, що Ти дав Мені ви́конати.
Mǝn Sening ǝmǝl ⱪilixim üqün tapxurƣan ixingni orundixim bilǝn Seni yǝr yüzidǝ uluƣlatⱪuzdum.
5 І тепер прослав, Отче, Мене Сам у Себе тією славою, яку в Тебе Я мав, поки світ не постав.
I Ata, Sening alǝm apiridǝ boluxtin burun mǝn Ɵzüngning yeningda igǝ bolƣan xan-xǝrǝp bilǝn meni Ɵzüngning yeningda uluƣlatⱪuzƣaysǝn.
6 Я Ім'я́ Твоє виявив лю́дям, що Мені Ти із світу їх дав. Твоїми були вони, і Ти дав їх Мені, і вони зберегли́ Твоє слово.
Sǝn bu dunyadin manga tallap bǝrgǝn adǝmlǝrgǝ Sening namingni ayan ⱪildim. Ular Seningki idi, Sǝn ularni manga bǝrding wǝ ular Sening sɵz-kalamingni tutup kǝldi.
7 Тепер пізнали вони, що все те, що Ти Мені дав, від Тебе похо́дить,
Ular ⱨazir Sǝn manga bǝrgǝn ⱨǝmmǝ nǝrsilǝrning Seningdin kǝlgǝnlikini bildi.
8 бо слова́, що дав Ти Мені, Я їм передав, — і вони прийняли й зрозуміли правдиво, що Я вийшов від Тебе, і ввірували, що послав Ти Мене.
Qünki Sǝn manga tapxurƣan sɵzlǝrni ularƣa yǝtküzdüm; ularmu bularni ⱪobul ⱪildi, xuning bilǝn Sǝndin qiⱪⱪinimni ⱨǝⱪiⱪǝtǝn bilip yǝtti ⱨǝmdǝ Sening meni ǝwǝtkǝnlikinggimu ixǝndi.
9 Я благаю за них. Не за світ Я благаю, а за тих, кого дав Ти Мені, — Твої бо вони!
Bularƣa dua ⱪilimǝn; bu dunyadiki adǝmlǝrgǝ ǝmǝs, bǝlki Sǝn manga bǝrgǝn adǝmlǝrgǝ dua ⱪilimǝn; qünki ular Seningkidur.
10 Усе бо Моє — то Твоє, а Твоє — то Моє, і просла́вивсь Я в них.
Mening barliⱪim Seningkidur wǝ Sening barliⱪing bolsa meningkidur wǝ mǝn ularda xǝrǝp taptim.
11 І не на світі вже Я, а вони ще на світі, а Я йду до Тебе. Святий Отче, — заховай в Ім'я́ Своє їх, яких дав Ти Мені, щоб як Ми, єдине були!
Mǝn ǝmdi bu dunyada turiwǝrmǝymǝn; lekin ular bu dunyada ⱪaldi wǝ mǝn Sening yeningƣa ketiwatimǝn. I muⱪǝddǝs Ata, Sǝn manga bǝrgǝn naming arⱪiliⱪ ularni saⱪliƣinki, biz ikkimiz bir bolƣinimizdǝk, ularmu bir bolƣay.
12 Коли з ними на світі Я був, Я беріг їх у Йме́ння Твоє, тих, що дав Ти Мені, і зберіг, і ніхто з них не згинув, крім призна́ченого на загибіль, щоб збуло́ся Писа́ння.
Mǝn ular bilǝn billǝ bolƣan waⱪtimda, Sǝn manga bǝrgǝn naming bilǝn ularni saⱪlidim ⱨǝm ⱪoƣdidim; wǝ muⱪǝddǝs yazmilardiki bexarǝtning ǝmǝlgǝ axuruluxi yolida, ularning iqidin ⱨalakǝtkǝ has bolƣan kixidin baxⱪa birimu yoⱪalmidi.
13 Тепер же до Тебе Я йду, але це говорю́ Я на світі, щоб мали вони в собі радість Мою доскона́лу.
Mana ǝmdi sening yeningƣa barimǝn. Mening xadliⱪim ularda tolup taxsun dǝp, bu sɵzlǝrni dunyadiki waⱪtimda sɵzlidim.
14 Я їм дав Твоє слово, але світ їх знена́видів, бо вони не від світу, як і Я не від світу.
Mǝn ularƣa sɵz-kalamingni tapxurdum. Mǝn bu dunyadin bolmiƣinimdǝk, ularmu bu dunyadin bolmiƣini üqün, bu dunyaning adǝmliri ulardin nǝprǝtlinidu.
15 Не благаю, щоб Ти їх зо світу забрав, але щоб зберіг їх від злого.
Ularni bu dunyadin ayriwǝtkǝysǝn dǝp tilimǝymǝn, bǝlki ularni rǝzil bolƣuqidin saⱪliƣaysǝn, dǝp tilǝymǝn.
16 Не від світу вони, як і Я не від світу.
Mǝn bu dunyadin bolmiƣinimdǝk, ularmu bu dunyadin ǝmǝstur.
17 Освяти Ти їх правдою! Твоє слово — то правда.
Ularni ⱨǝⱪiⱪǝt arⱪiliⱪ Ɵzünggǝ muⱪǝddǝs ⱪilip atiƣuzƣaysǝn, qünki sɵz-kalaming ⱨǝⱪiⱪǝttur.
18 Як на світ Ти послав Мене, так і Я на світ послав їх.
Sǝn meni dunyaƣa ǝwǝtkiningdǝk, mǝnmu ularni dunyaƣa ǝwǝttim.
19 А за них Я посвячую в жертву Само́го Себе, щоб освячені правдою стали й вони.
Ularmu ⱨǝⱪiⱪǝttǝ muⱪǝddǝs ⱪilinip Ɵzünggǝ atalsun dǝp, ɵzümni Sanga has ataymǝn.
20 Та не тільки за них Я благаю, а й за тих, що ради їхнього сло́ва ввірують у Мене,
Mǝn yalƣuz ular üqünla ǝmǝs, yǝnǝ ularning sɵzi arⱪiliⱪ manga etiⱪad ⱪilidiƣanlar üqünmu dua ⱪilimǝn.
21 щоб були всі одно: як Ти, Отче, в Мені, а Я — у Тобі, щоб одно́ були в Нас і вони, — щоб увірував світ, що Мене Ти послав.
Ularning ⱨǝmmisi bir bolƣay; i Ata, Sǝn mǝndǝ, mǝn Sǝndǝ bolƣandǝk, ularmu Bizdǝ bir bolƣay; xundaⱪ bolƣanda, bu dunyadikilǝr meni Sening ǝwǝtkǝnlikinggǝ ixinidu.
22 А ту славу, що дав Ти Мені, Я їм передав, щоб єдине були, як єдине і Ми.
Sǝn manga ata ⱪilƣan xan-xǝrǝpni ularƣa ata ⱪildimki, biz ikkimiz bir bolƣandǝk, ularmu bir bolƣay;
23 Я — у них, а Ти — у Мені, щоб були́ досконалі в одно, і щоб пізнав світ, що послав Мене Ти, і що їх полюбив Ти, як Мене полюбив.
yǝni mǝn ularda, sǝn mǝndǝ bolup, ular birliktǝ kamil ⱪilinƣay. Xu arⱪiliⱪ bu dunyadikilǝr meni ǝwǝtkǝnlikingni ⱨǝm meni sɵyginingdǝk ularnimu sɵygǝnlikingni bilidu.
24 Бажаю Я, Отче, щоб і ті, кого дав Ти Мені, там зо Мною були́, де знахо́джуся Я, щоб бачили славу Мою, яку дав Ти Мені, — бо Ти полюбив Мене перше закла́дин світу.
I Ata, Sǝn manga bǝrgǝnliringning ⱨǝmmisining mǝn bolƣan yǝrdǝ mǝn bilǝn birgǝ boluxini, xundaⱪla mening xan-xǝripimni, yǝni Sǝn alǝm apiridǝ boluxtin burun meni sɵygǝnliking üqün, manga bǝrgǝn xan-xǝrǝpni ularning kɵrüxini halaymǝn.
25 Отче Праведний! Хоча́ не пізнав Тебе світ, та пізнав Тебе Я. І пізнали вони, що послав Мене Ти.
I ⱨǝⱪⱪaniy Ata, bu dunyadikilǝr seni tonumiƣan, ǝmma mǝn Seni tonuymǝn wǝ bularmu meni Sening ǝwǝtkǝnlikingni bildi.
26 Я ж Ім'я Твоє́ їм об'явив й об'явля́тиму, щоб любов, що Ти нею Мене полюбив, була́ в них, а Я в них!“
Wǝ mǝn Sening namingni ularƣa ayan ⱪildim wǝ yǝnǝ dawamliⱪ ayan ⱪilimǝn. Xuning bilǝn, Sening manga kɵrsǝtkǝn meⱨir-muⱨǝbbiting ularda bolidu wǝ mǝnmu ularda bolay.

< Від Івана 17 >