< Йов 15 >

1 І відповів теманянин Еліфа́з та й сказав:
Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:
2 „Чи відповідатиме мудра люди́на знання́м вітряни́м, і східнім вітром напо́внить утробу свою?
“Një njeri i urtë a përgjigjet vallë me njohuri të kota, dhe a mbushet me erëra lindore?
3 Бу́де виправдуватися тим словом, що не надається, чи тими реча́ми, що пожитку немає від них?
Diskuton vallë me ligjërata boshe dhe me fjalë që nuk shërbejnë për asgjë?
4 Ти страх Божий руйнуєш тако́ж, і пусто́шиш молитву до Бога,
Po, ti heq mëshirën dhe eliminon lutjen përpara Perëndisë.
5 бо навчає провина твоя — твої уста, і ти вибираєш собі язика хитрунів.
Sepse prapësia jote t’i sugjeron fjalët dhe ti po zgjedh gjuhën e dinakëve.
6 Оскаржа́ють тебе твої уста, не я, й твої губи свідкують на те́бе:
Jo unë, por vetë goja jote të dënon, dhe vetë buzët e tua dëshmojnë kundër teje.
7 Чи ти народився люди́ною першою, чи раніше, ніж згі́р'я, ти ство́рений?
A je ti vallë i pari njeri që ka lindur apo je formuar përpara kodrave?
8 Чи ти слухав у Божій таємній нара́ді, та мудрість для себе забрав?
A e ke dëgjuar ti këshillën sekrete të Perëndisë apo vetëm ti zotëroke diturinë?
9 Що ти знаєш, чого б ми не знали? Що ти зрозумів, — і не з нами воно?
Çfarë di ti që ne nuk e dimë, ose çfarë kupton ti që nuk e kuptojmë edhe ne?
10 Поміж нами і сивий, ото́й і старий, старший днями від ба́тька твого́.
Midis nesh ka njerëz flokëbardhë dhe pleq më të thinjur se ati yt.
11 Чи мало для тебе — поті́шення Божі та слово, яке Він сховав у тобі́?
Të duken gjëra të vogla përdëllimet e Perëndisë dhe fjalët e ëmbla që të drejton ty?
12 Чого то підно́сить тебе твоє серце, й які то знаки́ твої очі дають,
Pse, pra, zemra jote të çon larg dhe pse sytë e tu vetëtijnë,
13 що на Бога зверта́єш ти духа свого́, і з своїх уст випускаєш подібні слова́?
duke e drejtuar zemërimin tënd kundër Perëndisë dhe duke nxjerrë nga goja jote fjalë të tilla?”.
14 Що таке чоловік, щоб опра́вданим бути, і щоб був справедливим від жінки наро́джений?
“Ç’është njeriu që ta konsiderojë veten të pastër dhe i linduri nga një grua për të qenë i drejtë?
15 Таж Він на́віть святим Своїм не довіря́є, і не опра́вдані в о́чах Його небеса́, —
Ja, Perëndia nuk u zë besë as shenjtorëve të tij dhe qiejt nuk janë të pastër në sytë e tij;
16 що ж тоді чоловік той бридки́й та зіпсутий, що п'є кривду, як воду?
aq më pak një qenie e neveritshme dhe e korruptuar, njeriu, që e pi paudhësinë sikur të ishte ujë!
17 Я тобі розповім, — ти послухай мене, а що бачив, то те розкажу́,
Dua të të flas, më dëgjo; do të të tregoj atë që kam parë,
18 про що мудрі доне́сли та від батьків своїх не затаїли того, —
atë që të urtit tregojnë pa fshehur asgjë nga sa kanë dëgjuar prej etërve të tyre,
19 їм самим була да́на земля, і не прихо́див чужий поміж них.
të cilëve vetëm iu dha ky vend dhe pa praninë e asnjë të huaji në radhët e tyre.
20 Безбожний тремти́ть по всі дні, а наси́льникові мало років захо́вано.
I keqi heq dhembje tërë jetën e tij dhe vitet e caktuara për tiranin janë të numëruara.
21 Вереск жа́хів — у нього в уша́х, серед ми́ру прихо́дить на нього грабі́жник.
Zhurma të llahtarshme arrijnë në veshët e tij, dhe në kohën e bollëkut i sulet rrënuesi.
22 Він не вірить, що ве́рнеться від темноти́, й він вичі́кується для меча́.
Nuk ka shpresë kthimi nga errësira, dhe shpata e pret.
23 Він мандру́є за хлібом, — та де він? Знає він, що для нього встано́влений день темноти́.
Endet e kërkon bukë, po ku mund ta gjejë? Ai e di se dita e territ është përgatitur në krah të tij.
24 Страша́ть його у́тиск та гно́блення, хапають його, немов цар, що готовий до бо́ю,
Fatkeqësia dhe ankthi i shtien frikë, e sulmojnë si një mbret gati për betejë,
25 бо руку свою простягав він на Бога, і повставав на Всемогу́тнього,
sepse ka shtrirë dorën e tij kundër Perëndisë, ka sfiduar të Plotfuqishmin,
26 проти Нього твердо́ю він шиєю бігав, товсти́ми хребта́ми щитів своїх.
duke u hedhur me kokëfortësi kundër tij me mburojat e tij të zbukuruara me tokëza.
27 Бо закрив він обличчя своє своїм салом, і бо́ки обклав своїм жиром,
Ndonëse fytyra e tij është e mbuluar me dhjamë dhe ijet e tij janë fryrë nga shëndoshja e tepërt;
28 і сидів у міста́х поруйно́ваних, у дома́х тих, що в них не сидять, що на купи каміння призна́чені.
ai banon në qytete të shkretuara, në shtëpi të pabanuara që do të katandisen në grumbuj gërmadhash.
29 Він не буде багатий, і не всто́їться сила його, і по землі не поши́ряться їхні маєтки.
Ai nuk do të pasurohet dhe fati i tij nuk ka për të vazhduar, as edhe pasuria e tij nuk do të shtohet mbi tokë.
30 Не всту́питься з те́мности він, по́лум'я висушить па́рост його, й духом уст Його буде він схо́плений.
Nuk do të arrijë të çlirohet nga terri, flaka do të thajë lastarët e tij, dhe do të çohet larg nga fryma e gojës së tij.
31 Хай не вірить в марно́ту заблу́каний, бо марно́тою буде заплата йому́, —
Të mos mbështetet te kotësia; duke gënjyer veten, sepse kotësia ka për të qenë shpërblimi i tij.
32 вона ви́повниться не за днів його, а його верхові́ття не буде зелене!
Do të kryhet para kohe, dhe degët e tij nuk do të gjelbërojnë më.
33 Поскидає наси́ллям, немов виноград, недозрілість свою, поро́нить він квіття своє, як оливка, —
Do të jetë si një hardhi nga e cila merret rrushi ende i papjekur, si ulliri nga i cili shkundet lulja.
34 бо збори безбожних спусто́шені будуть, а огонь пожере́ дім хаба́рника:
Sepse familja e hipokritëve do të jetë shterpë dhe zjarri do të përpijë çadrat e njeriut të korruptuar.
35 він злом вагітні́є, й породить марно́ту, й ома́ну готує утро́ба його“.
Ata sajojnë paudhësinë dhe shkaktojnë shkatërrimin; në gjirin e tyre bluhet mashtrimi.

< Йов 15 >