Дії 25

1 А коли прибув Фест до свого намісництва, то він по трьох днях відійшов із Кесарі́ї до Єрусалиму.

उना रोजां बाद राज्यपाल फेस्तुस दे रुपे च यहूदिया प्रदेश च आया। फिरी सै कैसरिया शेहरे ला यरूशलेम शेहरे जो गिया।

2 І поскаржилися йому на Павла первосвященики та головніші з юдеїв, і благали його,

तालू बड्डे याजकां, कने यहूदियां दे अगुवां, उदे सामणे पौलुसे पर दोष लाऐ;

3 і ніби милости просили для нього, щоб до Єрусалиму його припровадив, — вони змову вчинили, щоб смерть заподі́яти йому по дорозі.

कने उसला बिनती किती की उना दा समर्थन करे कि सै पौलुस जो यरूशलेम शेहरे च सदे, क्योंकि उना उसयो रस्ते च ही मारी देंणे थी योजना बणाईयो थी।

4 А Фест відповів, що Павла стережуть у Кесарії, і він сам незаба́ром туди подає́ться.

फेस्तुसे जबाब दिता, “पौलुस कैसरिया शेहरे च केदी है, कने मैं अपु जल्दी ओथु जाणा है।”

5 „Отже, — сказав він, — хто спроможен із вас, нехай ті вируша́ють ра́зом зо мною, і коли є неправда яка в чоловікові цьому, нехай оскаржа́ють його“.

फिरी बोलया, “तुसां ने जड़े बड्डे माणु न, सै मेरे सोगी चलन, कने अगर उनी माणुऐ कुछ गलत कम्म कितया है, तां उस पर दोष लगान।”

6 І, пробувши в них днів не більше як вісім чи десять, він поверну́вся до Кесарії. А другого дня він засів на суддевім сидінні, і звелів, щоб приве́сти Павла.

यरूशलेम शेहरे च कोई अठ दस रोज रेईकरी सै कैसरिया शेहरे जो गिया: कने दुऐ रोजे न्याय-आसने पर बेईकरी पौलुसे जो लोंणे दा हुकम दिता।

7 Як його ж привели́, то стали навколо юдеї, що поприхо́дили з Єрусалиму, і Павлу закидали багато тяжки́х винувачень, що їх не могли дове́сти,

जालू सै आया, तां यहूदी अगुवे जड़े यरूशलेम शेहरे ला आयो थे, उना अखे बखे खड़ोई करी उदे पर बड़े भरी दोष लाऐ, पर उना बाल इना दोषां जो सच्च साबित करणे तांई कोई सबूत नी था।

8 бо Павло боронився: „Я не провинився ні в чім ані проти Зако́ну юдейського, ані проти храму, ані супроти ке́саря“.

पर पौलुसे जबाब दिता, “मैं ना तां यहूदियां दिया व्यवस्था दे कने ना मंदरे दे, कने ना महाराजा कैसरे दे खिलाफ कोई अपराध कितया है।”

9 Тоді Фест, що бажав догодити юдеям, промовив Павло́ві на відповідь: „Чи ти хочеш до Єрусалиму піти, і там суд прийняти від мене про це?“

तालू फेस्तुसे यहूदी अगुवां जो खुश करणे दिया इच्छा ला पौलुसे जो पुच्छया, “क्या तू चांदा है की तेरे इना दोषां दी सुणवाई मेरे सामणे यरूशलेम शेहरे च हो?”

10 Та Павло відказав: „Я стою перед судом ке́саревим, де належить мені суд прийняти. Юдеїв нічим я не скри́вдив, як і ти дуже добре те знаєш.

पौलुसे बोलया, “मैं महाराजा कैसरे दे न्याय-आसने सामणे खड़ोतया है: ठीक ऐई है की मेरे मुकद्दमे दी सुणवाई ऐथू ही होणा चाईदी। मैं यहूदी लोकां दे खिलाफ कोई भी अपराध नी कितया है, कने इसा गल्ला जो तू भी अच्छे ला जाणदा है।

11 Бо коли допустився я кривди, або гідне смерти вчинив що, то не відмовляюся вмерти. Як нема ж нічого того, у чім вони винуватять мене, то не може ніхто мене видати їм. Відкликаюсь до ке́саря!“

अगर अपराधी है कने मौत दी सजा देंणे जोगा कोई कम्म कितया है, तां मैं मरणे ला नी मूकरदा है; पर जिना गल्लां दा ऐ मिंजो पर दोष ला दे न, अगर उना चे कोई गल्ल सच्च नी है, तां कुसी जो भी ऐ हक नी है की मिंजो इना दे हथे देई दे। मेरी बिनती है की मेरा न्याय महाराजा दे हथे ला होणा चाईदा।”

12 Тоді Фест, побалакавши з радою, відповідь дав: „Ти відкли́кавсь до ке́саря, — до ке́саря пі́деш!“

तालू फेस्तुसे अपणिया सभा सोगी बिचार करिरी जबाब दिता, “तू महाराजा केसरे दे हथे ला न्याय होंणे दी मांग किती है, तां तिजो महाराजा कैसरे बाल ही भेजणा है।”

13 Як минуло ж днів кілька, цар Агрі́ппа й Верні́ка приїхали до Кесарії, щоб Феста вітати.

थोड़े रोज होणे बाद राजा अग्रिप्पे कने उदी छोटी बेहण बिरनीके कैसरिया शेहरे च आई करी राज्यपाल फेस्तुसे ला मिल्ले।

14 А що там багато днів вони пробули́, то Фест ви́клав справу Павлову цареві й промовив: „Є один чоловік — від Фелікса лишений в'язень,

उना जो ओथु मते रोज रेहणे बाद फेस्तुसे उना ने पौलुसे दे बारे च दसया, “इक माणु है, जिसयो फेलिक्स केदी छडी गिया है।

15 на якого, як в Єрусалимі я був, первосвященики й старші юдейські прине́сли скаргу, домагаючись його о́суду.

जालू मैं यरूशलेम शेहरे च था, तां बड्डे याजकां कने यहूदी अगुवां उस पर दोष लाऐ कने चांदे थे, कि उसयो मौत दी सजा हुकम मिल्ले।

16 Я їм відповів, що римля́ни не мають звича́ю люди́ну якусь видавати на згубу, поки пізваний перед собою не матиме обвинувачі́в, і не буде йому дано можности для оборони від закидів.

पर मैं उना जो जबाब दिता, कि रोमियां दा ऐ रिबाज नी है, कि कुसी माणुऐ जो सजा देंणे तांई सौंपी देंन, जालू दीकर आरोपी जो अपणे दोष लांणे बालयां सामणे खड़े होईकरी दोषां दे जबाब देंणे दा मोका ना मिल्ले।

17 І як зійшлись вони тут, то я, зволіка́ння не роблячи жодного, сів наступного дня на сидіння судде́ве, і звелів привести́ цього мужа.

इस तांई जालू यहूदी अगुवे मेरे सोगी ऐथू कैसरिया शेहरे च आये, तां मैं कोई देर नी किती, कने दुऐ ही रोजे न्याय-आसने पर बेईकरी, पौलुसे जो अदालता च लोंणे दा हुकम दिता।

18 І винувальники стали круг нього, проте́ не вказали вини ані жодної з тих, яких я сподівався.

जालू उस पर दोष लांणे बाले खड़ुते, तां उना ऐसिया बुरियां गल्लां दा दोष नी लाया, जदिया मैं समजदा था।

19 Та мали вони проти нього якісь суперечки про власне своє марновірство, і про якогось Ісуса померлого, про Якого Павло твердив, що живий Він.

पर उना बिच अपणे धर्मे जो लेईकरी कने यीशु नाऐ दे माणुऐ दे बारे च कुछ झगड़ा था, जड़ा मरी गिया था, पर पौलुस दाबा करदा था की यीशु जिन्दा है।

20 І я був непевний у цьо́му змага́нні й спитав, чи не хоче піти він до Єрусалиму, і там суд прийняти про це?

क्योंकि मिंजो नी पता था की इना गल्लां दी जांच पड़ताल कियां करे, इस तांई मैं पौलुसे जो पुच्छया, क्या तू यरूशलेम च शेहरे च मुकदमे दी सुणवाई तांई राजी है।

21 Через те ж, що Павло заявив, щоб зали́шений був він на ке́сарів ро́зсуд, я звелів сторожити його, аж поки його не відправлю до ке́саря“.

पर जालू पौलुसे बिनती किती की महाराजा कैसर ही मेरा न्याय करे, तां मैं हुकम दिता, कि जालू दीकर मैं उसयो महाराजा कैसरे बाल नी भेजें, उदी रखबाली किती जाऐ।”

22 А Агріппа промовив до Феста: „Хотів би і я цього му́жа послухати!“„Узавтра — сказав той — почуєш його“.

तालू अग्रिप्पे फेस्तुसे जो बोलया, “मैं भी उस माणुऐ दी सुणना चांदा है।” उनी बोलया, “तू कल सुणी लियां।”

23 А назавтра Агрі́ппа й Верні́ка прийшли з превеликою пишно́тою, і на залю судо́ву ввійшли разом з тисяцькими та значнішими му́жами міста. І як Фест наказав, то Павло був приве́дений.

दुऐ रोजे, जालू अग्रिप्पे कने बिरनीके बड़ी धूम धाम ला आई करी पलटना दे सरदारां कने शेहरे दे खास-खास लोकां सोगी दरबारे च पुज्जे। तालू फेस्तुसे हुकम दिता, कि सै पौलुसे जो लेई ओआ।

24 І сказав до них Фест: „О ца́рю Агріппо, та з нами присутні всі му́жі! Ви бачите того, що за нього ввесь люд юдейський мені докучав в Єрусалимі та тут, кричачи́, що йому не повинно більш жити.

फेस्तुसे बोलया, “हे राजा अग्रिप्पे, हे सारे लोक जड़े ऐथू साड़े सोगी न, तुसां इसी माणुऐ जो दिखा दे न, जिदे बारे च सारे यहूदियां यरूशलेम शेहरे च कने ऐथू भी चिलाई-चिलाई करी मिंजो ला बिनती किती, कि इदा जिन्दा रेंणा ठीक नी है।

25 Я ж дізнавсь, що нічого, ва́ртого смерти, він не вчинив; а що сам він відкликавсь до Августа, розсудив я послати його.

पर मैं जांणी लिया कि उनी ऐदिया कुछ नी कितया है कि इसयो मौत दी सजा मिल्ले; कने जालू की उनी अपु ही बिनती किती की महाराजा धिराज मेरा न्याय करे, तां मैं उसयो भेजणे दा फेसला किता।

26 Нічого не маю я певного, що міг би про нього писати до пана. Тому я припровадив його перед вас, а найбільш перед тебе, ца́рю Агріппо, щоб після переслу́хання мав що писати.

पर मिंजो उदे बारे च कोई भी पक्की गल्ल नी लगी कि महाराजा जो लिखें, इस तांई तां मैं उसयो तुहाड़े सामणे कने खास करिरी राजा अग्रिप्पे तेरे सामणे लांदा है, ताकि जांचणे बाद मिंजो कुछ लिखणे जो मिल्ले।

27 Бо здається мені нерозва́жливим ув'я́зненого посилати, і не озна́чити обвинува́чень на нього“.

क्योंकि केदिये जो भेजणा कने जड़े दोष उदे पर लायो न, उना जो नी दसणा, मिंजो ठीक नी लग्गा दा है।”