2 до коринтян 7

1 Отож, мої любі, мавши ці обі́тниці, очистьмо себе від усякої не́чисти тіла та духа, — і творімо святиню у Божім страху́!

किजोकि हे ट्लाराव परमेशरे वादो कियोरो कि तै असन अपने बच्चां केरे रूपे मां कबूल केरेलो, त एज्जा, अस अपने आपे ते जिसमेरी ते आत्मारी सब गंदगी शुद्ध केरम, ते परमेशरेरो डर मेन्तां ते इज़्ज़त केरतां, ते परमेशरेरी बत्तां च़लनेरे लेइ पूरे तरीके सेइं पवित्र ज़िन्दगी ज़ींम।

2 Дайте місце для нас! Ми ніко́го не скривдили, ніко́го не зіпсували, нікого не ошука́ли!

असन अपने दिल मां ठार देथ, असेईं केन्ची सेइं बेइन्साफी नईं कियोरीए, न केन्चेरू किछ बिगाड़ेरूए, ते न कोई ठग्गोरोए।

3 Говорю́ не на о́суд, бо я перед тим був сказав, що ви в серцях наших, щоб нам із вами чи померти чи жити.

अवं तुसन दोषी बनानेरे लेइ इन नईं लग्गोरो ज़ोने, किजोकि मीं इन पेइलू ज़ोरूए, कि तुस इश्शे मने मां बसोरेथ कि अस तुसन साथी मरने ज़ीनेरे लेइ तियारम।

4 У мене велика сміли́вість до вас, велика мені похвала́ з вас, я повний потіхи, збагачаюся радістю при всякому нашому горі.

अवं तुसन सेइं बड़े दिलेरी सेइं ज़ोने लोरोईं, मीं तुसन पुड़ बड़ू घमण्डे, अवं तसल्ली सेइं भेरोई जोरोईं; अपने सारे दुखन मां अवं आनन्दे सेइं भरपूर राताईं।

5 Бо коли ми прийшли в Македо́нію, тіло наше не мало спочинку нія́кого, у всьому бідуючи: назовні — бої, страхіття — всере́дині.

किजोकि ज़ैखन अस त्रअस शैरतां मकिदुनिया इलाके मां आए, तैखन भी इश्शे जानी चैन न भोइ, पन अस च़ेव्रे पासना दुःख झ़ल्लते राए, बेइर लड़ैई थी, अन्तर बेड़ि-बेड़ि गल्लां थी।

6 Але Бог, що тішить прини́жених, потішив нас при́ходом Тита,

फिरी भी उदासन तसल्ली देनेबाले परमेशरे तीतुसेरे एजने सेइं असन तसल्ली दित्ती।

7 і не тільки його прибуття́м, а й поті́шенням, що ним він потішився з вас, коли розповідав нам про вашу журбу́, про ваш смуток, про вашу горли́вість до мене, так що я більше тішився.

ते न सिर्फ तैसेरे एजने सेइं पन तैसेरी तैस तसल्ली सेइं, ज़ै तैस तुसन करां मैलती थी; ते तैनी तुश्शी इच्छा ते तुश्शे दुःख ते मीं सेइं मिलनेरे जोशेरी खबर असन शुनाई, ज़ैस सेइं होरो भी आनन्द भोव।

8 Коли я й засмутив вас листом, то не каюся, хоч і каявся був, бо бачу, що той лист засмутив вас, хоч і часово.

किजोकि अगर मीं एपनी चिट्ठी सेइं तुस दुखी किये, पन तैस करां पसतेईं न, ज़ेन्च़रे पेइलो पसतातो थियो, किजोकि अवं हेरताईं तैस चिट्ठी सेइं तुसन दुःख त भोव पन तै थोड़े च़िरेरे लेइ थियो।

9 Я радію тепер не тому́, що ви засмутились, а що ви засмутилися на покая́ння, бо ви засмутились для Бога, щоб ні в чо́му не мати втрати від нас.

हुनी अवं खुशी आईं पन एल्हेरेलेइ नईं कि तुसन दुःख पुज़ो, बल्के एल्हेरेलेइ कि तैस्से दुखेरे वजाई तुसेईं पापन करां मन फिराव। किजोकि तुश्शो दुःख परमेशरेरे मेर्ज़ी सेइं थियो, कि इश्शे पासेरां तुसन कोई नुकसान न पुज़े।

10 Бо смуток для Бога чинить каяття́ на спасі́ння, а про нього не жалуємо, а смуток світськи́й — чинить смерть.

किजोकि परमेशरेरे भेक्तरो दुःख एरी पसतावो पैदा केरते ज़ैस सेइं मुक्ति मैलतीए, फिरी तैस सेइं पसतानू न पे, पन दुनियारो दुःख हमेशारी मौत पैदा केरते।

11 Бо ось саме це, що ви засмутились для Бога, яку пильність велику воно вам зробило, яку оборону, яке обурення, який страх, яке бажа́ння, яку горливість, яку по́мсту! Ви в усім показали, що чисті ви в справі.

ते हेरा, इस्से गल्ली सेइं तुसन परमेशरेरे भेक्तरो दुःख भोव, कि तुसन केत्रो जोश, उज़र, सरक, डर, इच्छा, मघन भोनू, ते सज़ा देनेरो खियाल पैदा भोव? तुसेईं सेब्भी तरीके सेइं इन सिद्ध कियूं, कि तुस इस गल्ली मां बेकसूर आथ।

12 А коли я й писав вам, то не через того, хто кри́вдить, і не через покри́вдженого, а щоб виявилася для вас наша пильність про вас перед Богом.

फिरी मीं ज़ैन तुसन जो सेखती सेइं लिखोरू थियूं, तैन न तैसेरे वजाई सेइं लिखू, ज़ैने बेइन्साफी की, ते न तैसेरे वजाई सेइं ज़ैस सेइं बेइन्साफी भोइ, पन एल्हेरेलेइ कि तुश्शी सरगरमी ज़ै इश्शे लेइए, तै परमेशरेरे सामने तुसन पुड़ बांदी भोए।

13 Тому́ то потіхою вашою вті́шились ми, а ще більше зраділи ми радістю Тита, що ви всі заспоко́їли духа його.

एल्हेरेलेइ असन हिम्मत मैल्ली; ते इश्शी इस हिम्मती सेइं साथी तीतुसेरे आनन्द सेइं होरो भी आनन्द भोव किजोकि तैसेरो मन तुश्शे वजाई सेइं हरो भरोए।

14 Бо коли я про вас йому чим похвалився, то не осоро́мився; але як ми вам говорили все правду, так і наша хвала́ перед Титом правдива була́!

किजोकि अगर मीं तैसेरे सामने तुश्शे बारे मां किछ घमण्ड हिराव, त छिथोव न, पन ज़ेन्च़रे असेईं तुसन सेइं सब गल्लां सच़-सच़ जोरी थी, तेन्च़रे इश्शू घमण्ड हिरानू तीतुसेरे सामने भी सच़ निस्सू।

15 І серце його прихильніше до вас, коли згадує він про покору всіх вас, як його прийняли́ ви були зо стра́хом і тремті́нням.

ते ज़ैखन तैस तुश्शो सेब्भी केरू हुक्मन मन्नेबाले भोनू याद एइते; किजोकि तुसेईं थरकते-थरकते तैस सेइं मुलाकात की; तैसेरो प्यार तुश्शे पासेरां होरो भी बद्धतो गाते।

16 Отож, тішуся я, що мо́жу покластись у всьому на вас!

अवं खुश भोताईं, किजोकि तुसन करां मीं हर गल्ली मां भरोसो भोते।