Від Матвія 13
1 Тогож дня вийшов Ісус із господи, та й сїв край моря.
അപരഞ്ച തസ്മിൻ ദിനേ യീശുഃ സദ്മനോ ഗത്വാ സരിത്പതേ രോധസി സമുപവിവേശ|
2 І зібралось до Него багато, народу, так що Він увійшов у човен, та й сїв; а ввесь народ стояв на березї.
തത്ര തത്സന്നിധൗ ബഹുജനാനാം നിവഹോപസ്ഥിതേഃ സ തരണിമാരുഹ്യ സമുപാവിശത്, തേന മാനവാ രോധസി സ്ഥിതവന്തഃ|
3 І промовляв до него багато приповістями, глаголючи: Ото вийшов сїяч сїяти;
തദാനീം സ ദൃഷ്ടാന്തൈസ്താൻ ഇത്ഥം ബഹുശ ഉപദിഷ്ടവാൻ| പശ്യത, കശ്ചിത് കൃഷീവലോ ബീജാനി വപ്തും ബഹിർജഗാമ,
4 і як він сїяв, инше впало край шляху, й прилетіло птаство, та й повизбирувало його.
തസ്യ വപനകാലേ കതിപയബീജേഷു മാർഗപാർശ്വേ പതിതേഷു വിഹഗാസ്താനി ഭക്ഷിതവന്തഃ|
5 Инше ж упало на каменистому, де не мало землї багато, й зараз посходило, бо не мало глибокої землї;
അപരം കതിപയബീജേഷു സ്തോകമൃദ്യുക്തപാഷാണേ പതിതേഷു മൃദൽപത്വാത് തത്ക്ഷണാത് താന്യങ്കുരിതാനി,
6 як же зійшло сонце, то й повяло воно, а, не мавши кореня, посохло.
കിന്തു രവാവുദിതേ ദഗ്ധാനി തേഷാം മൂലാപ്രവിഷ്ടത്വാത് ശുഷ്കതാം ഗതാനി ച|
7 А инше попадало між тернину, й тернина, розвившись, поглушила його.
അപരം കതിപയബീജേഷു കണ്ടകാനാം മധ്യേ പതിതേഷു കണ്ടകാന്യേധിത്വാ താനി ജഗ്രസുഃ|
8 Инше яг упало на добру землю, і дало овощ, одно в сотеро, друге в шісьдесятеро, инше ж у трийцятеро.
അപരഞ്ച കതിപയബീജാനി ഉർവ്വരായാം പതിതാനി; തേഷാം മധ്യേ കാനിചിത് ശതഗുണാനി കാനിചിത് ഷഷ്ടിഗുണാനി കാനിചിത് ത്രിംശഗുംണാനി ഫലാനി ഫലിതവന്തി|
9 Хто мав уші слухати, нехай слухав.
ശ്രോതും യസ്യ ശ്രുതീ ആസാതേ സ ശൃണുയാത്|
10 І, приступивши ученики, казали до Него: На що ти глаголеш до них приповістями?
അനന്തരം ശിഷ്യൈരാഗത്യ സോഽപൃച്ഛ്യത, ഭവതാ തേഭ്യഃ കുതോ ദൃഷ്ടാന്തകഥാ കഥ്യതേ?
11 Він же, озвавшись, рече до них: Вам дано знати тайни царства небесного, їм же не дано.
തതഃ സ പ്രത്യവദത്, സ്വർഗരാജ്യസ്യ നിഗൂഢാം കഥാം വേദിതും യുഷ്മഭ്യം സാമർഥ്യമദായി, കിന്തു തേഭ്യോ നാദായി|
12 Хто бо мав, тому дасть ся, й надто мати ме; а хто не мав, в того візьметь ся й те, що мав;
യസ്മാദ് യസ്യാന്തികേ വർദ്ധതേ, തസ്മായേവ ദായിഷ്യതേ, തസ്മാത് തസ്യ ബാഹുല്യം ഭവിഷ്യതി, കിന്തു യസ്യാന്തികേ ന വർദ്ധതേ, തസ്യ യത് കിഞ്ചനാസ്തേ, തദപി തസ്മാദ് ആദായിഷ്യതേ|
13 Тим я глаголю до них приповістями: бо, дивлячись, не бачять, і слухаючи, не чують, анї розуміють.
തേ പശ്യന്തോപി ന പശ്യന്തി, ശൃണ്വന്തോപി ന ശൃണ്വന്തി, ബുധ്യമാനാ അപി ന ബുധ്യന്തേ ച, തസ്മാത് തേഭ്യോ ദൃഷ്ടാന്തകഥാ കഥ്യതേ|
14 І справджуєть ся на них пророцтво Ісаії, що глаголе: Слухом слухати мете, та й не зрозумієте, й, дивлячись, бачити мете, та й не постережете.
യഥാ കർണൈഃ ശ്രോഷ്യഥ യൂയം വൈ കിന്തു യൂയം ന ഭോത്സ്യഥ| നേത്രൈർദ്രക്ഷ്യഥ യൂയഞ്ച പരിജ്ഞാതും ന ശക്ഷ്യഥ| തേ മാനുഷാ യഥാ നൈവ പരിപശ്യന്തി ലോചനൈഃ| കർണൈ ര്യഥാ ന ശൃണ്വന്തി ന ബുധ്യന്തേ ച മാനസൈഃ| വ്യാവർത്തിതേഷു ചിത്തേഷു കാലേ കുത്രാപി തൈർജനൈഃ| മത്തസ്തേ മനുജാഃ സ്വസ്ഥാ യഥാ നൈവ ഭവന്തി ച| തഥാ തേഷാം മനുഷ്യാണാം ക്രിയന്തേ സ്ഥൂലബുദ്ധയഃ| ബധിരീഭൂതകർണാശ്ച ജാതാശ്ച മുദ്രിതാ ദൃശഃ|
15 Затверділо бо серце народу сього, й ушима тяжко чують, й очі свої вони заплющили, щоб инкоди не побачити очима, й не почути ушима, й не зрозуміти серцем, і не навернутись, щоб сцїлив я їх.
യദേതാനി വചനാനി യിശയിയഭവിഷ്യദ്വാദിനാ പ്രോക്താനി തേഷു താനി ഫലന്തി|
16 Ваші ж очі блаженні, бо бачать, і уші ваші, бо чують.
കിന്തു യുഷ്മാകം നയനാനി ധന്യാനി, യസ്മാത് താനി വീക്ഷന്തേ; ധന്യാശ്ച യുഷ്മാകം ശബ്ദഗ്രഹാഃ, യസ്മാത് തൈരാകർണ്യതേ|
17 Істино бо глаголю вам: Що многі пророки а праведники бажали бачити, що ви бачите, та й не бачили; й чути, що ви чуєте, та й не чули.
മയാ യൂയം തഥ്യം വചാമി യുഷ്മാഭി ര്യദ്യദ് വീക്ഷ്യതേ, തദ് ബഹവോ ഭവിഷ്യദ്വാദിനോ ധാർമ്മികാശ്ച മാനവാ ദിദൃക്ഷന്തോപി ദ്രഷ്ടും നാലഭന്ത, പുനശ്ച യൂയം യദ്യത് ശൃണുഥ, തത് തേ ശുശ്രൂഷമാണാ അപി ശ്രോതും നാലഭന്ത|
18 Оце ж послухайте приповістї про сїяча.
കൃഷീവലീയദൃഷ്ടാന്തസ്യാർഥം ശൃണുത|
19 Коли хто чує слово царства, й не зрозумів, приходить лукавий, та й хапає, що посїяно у него в серцї. Се - засїяний край шляху.
മാർഗപാർശ്വേ ബീജാന്യുപ്താനി തസ്യാർഥ ഏഷഃ, യദാ കശ്ചിത് രാജ്യസ്യ കഥാം നിശമ്യ ന ബുധ്യതേ, തദാ പാപാത്മാഗത്യ തദീയമനസ ഉപ്താം കഥാം ഹരൻ നയതി|
20 А засїяний на каменистому, се той, що чує слово, й зараз приймає його з радостю:
അപരം പാഷാണസ്ഥലേ ബീജാന്യുപ്താനി തസ്യാർഥ ഏഷഃ; കശ്ചിത് കഥാം ശ്രുത്വൈവ ഹർഷചിത്തേന ഗൃഹ്ലാതി,
21 тільки же не мав він кореня в собі, він до часу; як настане горе або гоненнє за слово, зараз блазнить ся.
കിന്തു തസ്യ മനസി മൂലാപ്രവിഷ്ടത്വാത് സ കിഞ്ചിത്കാലമാത്രം സ്ഥിരസ്തിഷ്ഠതി; പശ്ചാത തത്കഥാകാരണാത് കോപി ക്ലേസ്താഡനാ വാ ചേത് ജായതേ, തർഹി സ തത്ക്ഷണാദ് വിഘ്നമേതി|
22 А засіяний в тернинї, се той, що чув слово, та журба віку сього і омана богацтва глушить слово, й робить ся без'овочним. (aiōn g165)
അപരം കണ്ടകാനാം മധ്യേ ബീജാന്യുപ്താനി തദർഥ ഏഷഃ; കേനചിത് കഥായാം ശ്രുതായാം സാംസാരികചിന്താഭി ർഭ്രാന്തിഭിശ്ച സാ ഗ്രസ്യതേ, തേന സാ മാ വിഫലാ ഭവതി| (aiōn g165)
23 Засіяний же на добрій землї, се той, що чує слово й розуміє, й дав овощ; і родить одно в сотеро, друге в шістьдесятеро, инше ж у трийцятеро.
അപരമ് ഉർവ്വരായാം ബീജാന്യുപ്താനി തദർഥ ഏഷഃ; യേ താം കഥാം ശ്രുത്വാ വുധ്യന്തേ, തേ ഫലിതാഃ സന്തഃ കേചിത് ശതഗുണാനി കേചിത ഷഷ്ടിഗുണാനി കേചിച്ച ത്രിംശദ്ഗുണാനി ഫലാനി ജനയന്തി|
24 Ще иншу приповість подав їм, глаголючи: Уподобилось царство небесне чоловікові, що сїв добре насіннє на ниві своїй;
അനന്തരം സോപരാമേകാം ദൃഷ്ടാന്തകഥാമുപസ്ഥാപ്യ തേഭ്യഃ കഥയാമാസ; സ്വർഗീയരാജ്യം താദൃശേന കേനചിദ് ഗൃഹസ്ഥേനോപമീയതേ, യേന സ്വീയക്ഷേത്രേ പ്രശസ്തബീജാന്യൗപ്യന്ത|
25 як же люде спали, прийшов ворог його, й насїяв куколю між пшеницю, та й піишов.
കിന്തു ക്ഷണദായാം സകലലോകേഷു സുപ്തേഷു തസ്യ രിപുരാഗത്യ തേഷാം ഗോധൂമബീജാനാം മധ്യേ വന്യയവമബീജാന്യുപ്ത്വാ വവ്രാജ|
26 Як же зійшов засїв, та приніс овощ, показавсь тоді й кукіль.
തതോ യദാ ബീജേഭ്യോഽങ്കരാ ജായമാനാഃ കണിശാനി ഘൃതവന്തഃ; തദാ വന്യയവസാന്യപി ദൃശ്യമാനാന്യഭവൻ|
27 І прийшли слуги господаря того, та й кажуть йому: Пане, хиба ти не добре насїннє сіяв на твоїй ниві? Звідкіля ж узяв ся кукіль?
തതോ ഗൃഹസ്ഥസ്യ ദാസേയാ ആഗമ്യ തസ്മൈ കഥയാഞ്ചക്രുഃ, ഹേ മഹേച്ഛ, ഭവതാ കിം ക്ഷേത്രേ ഭദ്രബീജാനി നൗപ്യന്ത? തഥാത്വേ വന്യയവസാനി കൃത ആയൻ?
28 Він же рече Їм: Се зробив чоловік ворог. Слуги ж сказали йому: Чи хочеш, щоб ми пійшли та випололи його?
തദാനീം തേന തേ പ്രതിഗദിതാഃ, കേനചിത് രിപുണാ കർമ്മദമകാരി| ദാസേയാഃ കഥയാമാസുഃ, വയം ഗത്വാ താന്യുത്പായ്യ ക്ഷിപാമോ ഭവതഃ കീദൃശീച്ഛാ ജായതേ?
29 Він же рече: Нї, щоб виполюючи кукіль, разом з ним і пшеницї не повиривали.
തേനാവാദി, നഹി, ശങ്കേഽഹം വന്യയവസോത്പാടനകാലേ യുഷ്മാഭിസ്തൈഃ സാകം ഗോധൂമാ അപ്യുത്പാടിഷ്യന്തേ|
30 Нехай ростуть обоє до жнив, а в жнива я скажу женцям: Зберіть перш кукіль та повяжіть у снопи, щоб спалити, а пшеницю зложіть у клунї в мене.
അതഃ ശ്സ്യകർത്തനകാലം യാവദ് ഉഭയാന്യപി സഹ വർദ്ധന്താം, പശ്ചാത് കർത്തനകാലേ കർത്തകാൻ വക്ഷ്യാമി, യൂയമാദൗ വന്യയവസാനി സംഗൃഹ്യ ദാഹയിതും വീടികാ ബദ്വ്വാ സ്ഥാപയത; കിന്തു സർവ്വേ ഗോധൂമാ യുഷ്മാഭി ർഭാണ്ഡാഗാരം നീത്വാ സ്ഥാപ്യന്താമ്|
31 Иншу приповість подав їм, глаголючи: Царство небесне подібне зерну горчицї, що, взявши чоловік, посіяв на ниві своїй.
അനന്തരം സോപരാമേകാം ദൃഷ്ടാന്തകഥാമുത്ഥാപ്യ തേഭ്യഃ കഥിതവാൻ കശ്ചിന്മനുജഃ സർഷപബീജമേകം നീത്വാ സ്വക്ഷേത്ര ഉവാപ|
32 Найдрібнїще воно між усяким насїннєм; як же виросте, то стане найбуйнїщим між яриною, і зробить ся деревом, так що птаство небесне прилїтає кублитись між гіллєм його.
സർഷപബീജം സർവ്വസ്മാദ് ബീജാത് ക്ഷുദ്രമപി സദങ്കുരിതം സർവ്വസ്മാത് ശാകാത് ബൃഹദ് ഭവതി; സ താദൃശസ്തരു ർഭവതി, യസ്യ ശാഖാസു നഭസഃ ഖഗാ ആഗത്യ നിവസന്തി; സ്വർഗീയരാജ്യം താദൃശസ്യ സർഷപൈകസ്യ സമമ്|
33 Иншу приповість сказав їм, глаголючи: Царство небесне подібне квасу, що жінка візьме та й рощиаить ним три мірки борошна (муки), нова все вкисне.
പുനരപി സ ഉപമാകഥാമേകാം തേഭ്യഃ കഥയാഞ്ചകാര; കാചന യോഷിത് യത് കിണ്വമാദായ ദ്രോണത്രയമിതഗോധൂമചൂർണാനാം മധ്യേ സർവ്വേഷാം മിശ്രീഭവനപര്യ്യന്തം സമാച്ഛാദ്യ നിധത്തവതീ, തത്കിണ്വമിവ സ്വർഗരാജ്യം|
34 Все це говорив Ісус людям приповістями, а без приповістей не говорив їм:
ഇത്ഥം യീശു ർമനുജനിവഹാനാം സന്നിധാവുപമാകഥാഭിരേതാന്യാഖ്യാനാനി കഥിതവാൻ ഉപമാം വിനാ തേഭ്യഃ കിമപി കഥാം നാകഥയത്|
35 щоб справдилось, що сказав пророк, глаголючи: Одкрию в приповістях уста мої, промовлю втаєне від настання сьвіта.
ഏതേന ദൃഷ്ടാന്തീയേന വാക്യേന വ്യാദായ വദനം നിജം| അഹം പ്രകാശയിഷ്യാമി ഗുപ്തവാക്യം പുരാഭവം| യദേതദ്വചനം ഭവിഷ്യദ്വാദിനാ പ്രോക്തമാസീത്, തത് സിദ്ധമഭവത്|
36 Тоді одіслав Ісус людей та й пійшов до дому; і приступили до Него ученики Його, говорячи: Виясни нам приповість про кукіль на ниві.
സർവ്വാൻ മനുജാൻ വിസൃജ്യ യീശൗ ഗൃഹം പ്രവിഷ്ടേ തച്ഛിഷ്യാ ആഗത്യ യീശവേ കഥിതവന്തഃ, ക്ഷേത്രസ്യ വന്യയവസീയദൃഷ്ടാന്തകഥാമ് ഭവാന അസ്മാൻ സ്പഷ്ടീകൃത്യ വദതു|
37 Він же, озвавшись, рече їм: Сїючий добре насіннє, се Син чоловічий;
തതഃ സ പ്രത്യുവാച, യേന ഭദ്രബീജാന്യുപ്യന്തേ സ മനുജപുത്രഃ,
38 а нива, се сьвіт; добре ж насіннє, се сини царства; а кукіль, се сини лукавого;
ക്ഷേത്രം ജഗത്, ഭദ്രബീജാനീ രാജ്യസ്യ സന്താനാഃ,
വന്യയവസാനി പാപാത്മനഃ സന്താനാഃ| യേന രിപുണാ താന്യുപ്താനി സ ശയതാനഃ, കർത്തനസമയശ്ച ജഗതഃ ശേഷഃ, കർത്തകാഃ സ്വർഗീയദൂതാഃ| (aiōn g165)
40 Оце ж, як той кукіль збираєть ся та палить ся огнем, так буде при кінці сьвіта сього: (aiōn g165)
യഥാ വന്യയവസാനി സംഗൃഹ്യ ദാഹ്യന്തേ, തഥാ ജഗതഃ ശേഷേ ഭവിഷ്യതി; (aiōn g165)
41 Пошле Син чоловічий ангели свої, й позбирають вони з царства Його все, що блазнить, і всіх, що роблять беззаконнє,
അർഥാത് മനുജസുതഃ സ്വാംയദൂതാൻ പ്രേഷയിഷ്യതി, തേന തേ ച തസ്യ രാജ്യാത് സർവ്വാൻ വിഘ്നകാരിണോഽധാർമ്മികലോകാംശ്ച സംഗൃഹ്യ
42 та й повкидають їх ув огняну піч: там буде плач і скреготаннє зубів.
യത്ര രോദനം ദന്തഘർഷണഞ്ച ഭവതി, തത്രാഗ്നികുണ്ഡേ നിക്ഷേപ്സ്യന്തി|
43 Тодї праведні сияти муть, як сонце в царстві Отця свого. Хто має уші слухати, нехай слухає.
തദാനീം ധാർമ്മികലോകാഃ സ്വേഷാം പിതൂ രാജ്യേ ഭാസ്കരഇവ തേജസ്വിനോ ഭവിഷ്യന്തി| ശ്രോതും യസ്യ ശ്രുതീ ആസാതേ, മ ശൃണുയാത്|
44 Знов, царство небесне подібне скарбу, закопаному на ниві: що, знайшовши його чоловік, приховав, і, радіючи, йде та й продав все, що має, та й купує ту ниву.
അപരഞ്ച ക്ഷേത്രമധ്യേ നിധിം പശ്യൻ യോ ഗോപയതി, തതഃ പരം സാനന്ദോ ഗത്വാ സ്വീയസർവ്വസ്വം വിക്രീയ ത്തക്ഷേത്രം ക്രീണാതി, സ ഇവ സ്വർഗരാജ്യം|
45 Знов, царство небесне подібне чоловікові купцеві, що шукає добрих перед;
അന്യഞ്ച യോ വണിക് ഉത്തമാം മുക്താം ഗവേഷയൻ
46 і знайшовши він одну перлу дорогоцінну, пійшов та й продав усе, що мав, та й купив її.
മഹാർഘാം മുക്താം വിലോക്യ നിജസർവ്വസ്വം വിക്രീയ താം ക്രീണാതി, സ ഇവ സ്വർഗരാജ്യം|
47 Знов, царство небесне подібне неводові, що закинуто в море, й що зайняв усячини;
പുനശ്ച സമുദ്രോ നിക്ഷിപ്തഃ സർവ്വപ്രകാരമീനസംഗ്രാഹ്യാനായഇവ സ്വർഗരാജ്യം|
48 як же став повен, то витягли його на беріг, і посїдавши, вибрали що добре, у посуд, а що погане, те геть повикидали.
തസ്മിൻ ആനായേ പൂർണേ ജനാ യഥാ രോധസ്യുത്തോല്യ സമുപവിശ്യ പ്രശസ്തമീനാൻ സംഗ്രഹ്യ ഭാജനേഷു നിദധതേ, കുത്സിതാൻ നിക്ഷിപന്തി;
തഥൈവ ജഗതഃ ശേഷേ ഭവിഷ്യതി, ഫലതഃ സ്വർഗീയദൂതാ ആഗത്യ പുണ്യവജ്ജനാനാം മധ്യാത് പാപിനഃ പൃഥക് കൃത്വാ വഹ്നികുണ്ഡേ നിക്ഷേപ്സ്യന്തി, (aiōn g165)
50 та й повкидають їх ув огняну піч: там буде плач і скреготаннє зубів.
തത്ര രോദനം ദന്തൈ ർദന്തഘർഷണഞ്ച ഭവിഷ്യതഃ|
51 І рече Ісус до них: Чи зрозуміли ви все? Кажуть вони Йому: Так, Господи.
യീശുനാ തേ പൃഷ്ടാ യുഷ്മാഭിഃ കിമേതാന്യാഖ്യാനാന്യബുധ്യന്ത? തദാ തേ പ്രത്യവദൻ, സത്യം പ്രഭോ|
52 Він же рече їм: Тим же то кожен письменник, навчений про царство небесне, подібен чоловікові господареві, що виносить із свого скарбу нове й старе.
തദാനീം സ കഥിതവാൻ, നിജഭാണ്ഡാഗാരാത് നവീനപുരാതനാനി വസ്തൂനി നിർഗമയതി യോ ഗൃഹസ്ഥഃ സ ഇവ സ്വർഗരാജ്യമധി ശിക്ഷിതാഃ സ്വർവ ഉപദേഷ്ടാരഃ|
53 І сталось, як скінчив Ісус оцї приповістї, пійшов ізвідтіля.
അനന്തരം യീശുരേതാഃ സർവ്വാ ദൃഷ്ടാന്തകഥാഃ സമാപ്യ തസ്മാത് സ്ഥാനാത് പ്രതസ്ഥേ| അപരം സ്വദേശമാഗത്യ ജനാൻ ഭജനഭവന ഉപദിഷ്ടവാൻ;
54 І, прийшовши у свою країну, навчав їх у школї їх, так що вони дивувались і казали: Звідкіля в Сього така премудрість і сила?
തേ വിസ്മയം ഗത്വാ കഥിതവന്ത ഏതസ്യൈതാദൃശം ജ്ഞാനമ് ആശ്ചര്യ്യം കർമ്മ ച കസ്മാദ് അജായത?
55 Хиба Він не син теслї? хиба не Його мати зветься Мария? а брати Його Яков, та Йосій, та Симон, та Юда?
കിമയം സൂത്രധാരസ്യ പുത്രോ നഹി? ഏതസ്യ മാതു ർനാമ ച കിം മരിയമ് നഹി? യാകുബ്-യൂഷഫ്-ശിമോൻ-യിഹൂദാശ്ച കിമേതസ്യ ഭ്രാതരോ നഹി?
56 хиба не Його сестри між нами? Звідкіля ж се все в Него?
ഏതസ്യ ഭഗിന്യശ്ച കിമസ്മാകം മധ്യേ ന സന്തി? തർഹി കസ്മാദയമേതാനി ലബ്ധവാൻ? ഇത്ഥം സ തേഷാം വിഘ്നരൂപോ ബഭൂവ;
57 І поблазнились Ним. Ісус же рече до них: Не є пророк без чести, хиба що в своїй отчинї та в своїй домівцї.
തതോ യീശുനാ നിഗദിതം സ്വദേശീയജനാനാം മധ്യം വിനാ ഭവിഷ്യദ്വാദീ കുത്രാപ്യന്യത്ര നാസമ്മാന്യോ ഭവതീ|
58 І не зробив там многих чудес через недовірство їх.
തേഷാമവിശ്വാസഹേതോഃ സ തത്ര സ്ഥാനേ ബഹ്വാശ്ചര്യ്യകർമ്മാണി ന കൃതവാൻ|
