Kwadwom 5

1 Ao Awurade, kae deɛ aba yɛn so; hwɛ, na hunu yɛn animguaseɛ.

Wspomnij, PANIE, na to, co nas spotkało. Spójrz i zobacz nasze pohańbienie.

2 Wɔadane yɛn agyapadeɛ ama ahɔhoɔ, wɔde yɛn afie ama ananafoɔ.

Nasze dziedzictwo przypadło obcym, a nasze domy – cudzoziemcom.

3 Yɛayɛ nwisiaa na yɛnni agyanom, yɛn maamenom ayɛ sɛ akunafoɔ.

Staliśmy się sierotami, bez ojca; nasze matki są jak wdowy.

4 Ɛsɛ sɛ yɛtɔ nsuo a yɛnom; yɛbɛnya nnyina a, gye sɛ yɛtɔ.

Własną wodę pijemy za pieniądze, nasze drwa za pieniądze kupujemy.

5 Wɔn a wɔtaa yɛn no abɛn yɛn pɛɛ; Yɛabrɛ na yɛnnya ahomegyeɛ.

Prześladowanie ciąży na naszym karku. Pracujemy, [a] nie dają nam odpocząć.

6 Yɛde yɛn ho maa Misraim ne Asiria sɛdeɛ yɛbɛnya aduane a ɛbɛso yɛn.

Podawaliśmy rękę Egipcjanom i Asyryjczykom, aby nasycić się chlebem.

7 Yɛn agyanom yɛɛ bɔne, na wɔnni hɔ bio, na yɛn na wɔn asotwe abɛda yɛn so.

Nasi ojcowie zgrzeszyli, nie ma ich, a my nosimy ich nieprawość.

8 Nkoa di yɛn so, na obiara nni hɔ a ɔbɛgye yɛn afiri wɔn nsam.

Niewolnicy panują nad nami, nie ma nikogo, kto by nas wybawił z ich ręki.

9 Yɛde yɛn nkwa bɔ afɔdeɛ de pɛ yɛn anoduane, akofena a ɛwɔ ɛserɛ so no enti.

Z narażeniem życia szukamy swego chleba z powodu miecza [na] pustyni.

10 Yɛn honam adɔ sɛ fononoo. Ɛkɔm ama huraeɛ abɔ yɛn.

Nasza skóra jak piec zaciemniła się od strasznego głodu.

11 Wɔato mmaa monnaa wɔ Sion, ne mmaabunu a wɔwɔ Yuda nkuro so.

Kobiety na Syjonie hańbiono, a panny – w miastach Judy.

12 Wɔkyekyere mmapɔmma nsa na wɔasɛn wɔn; wɔmmfa anidie mma mpanimfoɔ.

Książęta byli wieszani ich rękami, oblicza starszych nie uszanowano.

13 Mmeranteɛ yɛ adwuma den wɔ ayuoyammoɔ so; na mmerantewaa nan toto wɔ nnyina duruduru ase.

Młodzieńców wzięli do młócenia, dzieci padały pod [ciężarem] drewna.

14 Mpanimfoɔ ntena kuropɔn apono ano bio; mmeranteɛ agyae wɔn nnwontoɔ.

Starcy w bramach już nie siadają, młodzieńcy przestali [śpiewać] swoje pieśni.

15 Ahosɛpɛ afiri yɛn akoma mu; yɛn asa adane agyaadwotwa.

Radość zniknęła z naszych serc, nasze pląsanie zamieniło się w żałobę.

16 Ahenkyɛ afiri yɛn tiri so. Yɛn ara, yɛnnue sɛ yɛayɛ bɔne!

Spadła korona z naszej głowy. Biada nam, bo zgrzeszyliśmy!

17 Yei enti yɛn akoma atɔ piti, yeinom enti yɛn ani so ayɛ kusuu

Dlatego nasze serce omdlewa, dlatego nasze oczy są zaćmione.

18 wɔ Sion bepɔ a ada mpan na sakraman nenam soɔ no enti.

Z powodu spustoszonej góry Syjonu lisy chodzą po niej.

19 Wo, Ao Awurade, di ɔhene afebɔɔ; wʼahennwa firi awoɔ ntoatoasoɔ kɔsi awoɔ ntoatoasoɔ.

Ty, PANIE, trwasz na wieki, twój tron z pokolenia na pokolenie.

20 Adɛn enti na wo werɛ firi yɛn daa yi? Adɛn enti na wagya yɛn mmerɛ tenten mu yi?

Czemu zapominasz o nas na wieki i opuszczasz nas na tak długi czas?

21 Ka yɛn bata wo ho bio, Ao, Awurade, na yɛatumi aba wo nkyɛn; yɛ yɛn nna foforɔ sɛ tete no

Nawróć nas do siebie, PANIE, a będziemy nawróceni; odnów nasze dni, jak dawniej.

22 agye sɛ wapo yɛn koraa anaa sɛ wo bo afu yɛn mmorosoɔ.

Czy odrzuciłeś nas całkowicie? Czy bardzo się na nas gniewałeś?