< Hiob 21 >

1 Na Hiob buaa sɛ,
Respondeu porém Job, e disse:
2 “Montie me nsɛm no yie. Momma yei nyɛ awerɛkyekyerɛ a mode ma me.
Ouvi atentamente as minhas razões; e isto vos sirva de consolações.
3 Monnya ntoboaseɛ mma me ɛberɛ a merekasa, na sɛ mekasa wie a, monkɔso nni fɛ.
Sofrei-me, e eu falarei: e, havendo eu falado, zombai.
4 “Me nwiinwii hyɛ onipa anaa? Adɛn enti na ɛsɛ sɛ menya ntoboaseɛ?
Porventura eu me queixo a algum homem? porém, ainda que assim fosse, porque se não angustiaria o meu espírito?
5 Monhwɛ me, na mo ho nnwiri mo; momfa mo nsa nkata mo ano.
Olhai para mim, e pasmai: e ponde a mão sobre a boca.
6 Sɛ medwene yei ho a, mebɔ hu; na me ho popo.
Porque, quando me lembro disto, me perturbo, e a minha carne é sobresaltada de horror.
7 Adɛn enti na amumuyɛfoɔ tena nkwa mu? Wɔnyini kyɛ na wɔkɔ so di tumi.
Por que razão vivem os ímpios? envelhecem, e ainda se esforçam em poder?
8 Wɔhunu wɔn mma a atwa wɔn ho ahyia no nkɔsoɔ, wɔhunu wɔn nananom.
A sua semente se estabelece com eles perante a sua face; e os seus renovos perante os seus olhos.
9 Ɔhaw nni wɔn afie na ehu nni hɔ; Onyankopɔn asotwe mma wɔn so.
As suas casas tem paz, sem temor; e a vara de Deus não está sobre eles.
10 Wɔn anantwinini nyɛ akrawa; na wɔn anantwibereɛ wo a, wɔmpɔn.
O seu touro gera, e não falha: pare a sua vaca, e não aborta.
11 Wɔka wɔn mma bɔ mu te sɛ nnwankuo; na emu mmotafowa no hurihuri.
Mandam fora as suas crianças, como a um rebanho, e seus filhos andam saltando.
12 Wɔto nnwom wɔ akasaeɛ ne sankuo so; na wɔde atɛntɛbɛn nnyegyeeɛ gye wɔn ani.
Levantam a voz, ao som do tamboril e da harpa, e alegram-se ao som dos órgãos.
13 Wɔdi yie wɔn nkwanna mu na wɔkɔ damena mu asomdwoeɛ mu. (Sheol h7585)
Na prosperidade gastam os seus dias, e num momento descem à sepultura. (Sheol h7585)
14 Nanso wɔka kyerɛ Onyankopɔn sɛ, ‘Firi yɛn so! Yɛmpɛ sɛ yɛhunu wʼakwan.
E, todavia, dizem a Deus: Retirate de nós; porque não desejamos ter conhecimento dos teus caminhos.
15 Hwan ne otumfoɔ no a ɛsɛ sɛ yɛsom no? Sɛ yɛbɔ no mpaeɛ a mfasoɔ bɛn na yɛbɛnya?’
Quem é o Todo-poderoso, para que nós o sirvamos? e que nos aproveitará que lhe façamos orações?
16 Nanso, wɔn nkɔsoɔ no nni wɔn nsam, enti metwe me ho firi amumuyɛfoɔ afutuo ho.
Vede porém que o seu bem não está na mão deles: esteja longe de mim o conselho dos ímpios!
17 “Nanso mpɛn ahe na wɔdum amumuyɛfoɔ kanea? Mpɛn ahe na amanehunu ba wɔn so, deɛ Onyankopɔn firi nʼabufuo mu de ba no?
Quantas vezes sucede que se apaga a candeia dos ímpios, e lhes sobrevem a sua destruição? e Deus na sua ira lhes reparte dores!
18 Mpɛn ahe na wɔyɛ sɛ ɛserɛ wɔ mframa ano, te sɛ ntɛtɛ a mframa den bi apra wɔn?
Porque são como a palha diante do vento, e como a pragana, que arrebata o redemoinho.
19 Wɔka sɛ, ‘Onyankopɔn kora onipa asotwe so de twɛn ne mma.’ Ɛsɛ sɛ ɔtwe ɔnipa no ankasa aso ma ɔhunu.
Deus guarda a sua violência para seus filhos, e lhe dá o pago, que o sente.
20 Ma wɔn ankasa ani nhunu wɔn sɛeɛ; ma Otumfoɔ abufuhyeɛ no nka wɔn ani.
Seus olhos veem a sua ruína, e ele bebe do furor do Todo-poderoso.
21 Wɔn abusuafoɔ a wɔagya wɔn akyire no renya hwee nʼagyapadeɛ nyinaa bɛsɛe.
Porque, que prazer teria na sua casa, depois de si, cortando-se-lhe o número dos seus meses?
22 “Obi bɛtumi akyerɛ Onyankopɔn nyansa, wɔ ɛberɛ a ɔbu atitire mpo atɛn?
Porventura a Deus se ensinaria ciência, a ele que julga os excelsos?
23 Obi wu wɔ ɛberɛ a ɔwɔ ahoɔden; ne ho tɔ no na nʼaso mu adwo no,
Este morre na força da sua plenitude, estando todo quieto e sossegado.
24 na ne onipadua yɛ frɔmm, na ɛhon ahyɛ ne nnompe ma.
Os seus baldes estão cheios de leite, e os seus ossos estão regados de tutanos.
25 Ɔfoforɔ nso de ɔkra mu yeadie wu, a wanka asetena pa anhwɛ da.
E outro morre, ao contrário, na amargura do seu coração, não havendo comido do bem.
26 Wɔsie wɔn nyinaa wɔ mfuturo korɔ mu, ma asonson korɔ no ara nuka wɔn.
Juntamente jazem no pó, e os bichos os cobrem.
27 “Mahunu mo adwene, ɛkwan a mopɛ sɛ mobu me fɔ.
Eis que conheço bem os vossos pensamentos: e os maus intentos com que injustamente me fazeis violência.
28 Mopɛ sɛ moka kyerɛ me sɛdeɛ asikafoɔ ne amumuyɛfoɔ, wɔn bɔne enti, wɔhwere wɔn agyapadeɛ nyinaa.
Porque direis: Onde está a casa do príncipe? e onde a tenda das moradas dos ímpios?
29 Nanso mommisa wɔn a wɔtu kwan; wɔbɛka akyerɛ mo sɛ
Porventura o não perguntastes aos que passam pelo caminho? e não conheceis os seus sinais?
30 onipa bɔne nya ne ti didi mu amanehunu da, na wɔgyaa no ma no dwane abufuhyeɛ da.
Que o mau é preservado para o dia da destruição; e são levados no dia do furor.
31 Hwan na ɔtumi kasa nʼanim? Hwan na ɔtua no deɛ wayɛ so ka?
Quem acusará diante dele o seu caminho? e quem lhe dará o pago do que faz?
32 Wɔsoa no kɔ damena mu, na wɔwɛn nʼaboda.
Finalmente é levado às sepulturas, e vigia no montão.
33 Bɔnhwa mu dɔteɛ yɛ no dɛ; nnipa nyinaa di nʼakyi, na ɛdɔm a wɔntumi nkan wɔn di nʼanim.
Os torrões do vale lhe são doces, e attrahe a si a todo o homem; e diante de si há inumeráveis.
34 “Enti ɛbɛyɛ dɛn na mode mo nsɛnhunu akyekyere me werɛ? Mo mmuaeɛ nyɛ hwee sɛ atorɔ!”
Como pois me consolais com vaidade? pois nas vossas respostas ainda resta a transgressão.

< Hiob 21 >