< Hiob 17 >

1 Me sunsum atɔ piti, me nna so atwa, na damena retwɛn me.
O meu espírito se vai corrompendo, os meus dias se vão apagando, e tenho perante mim as sepulturas.
2 Ampa ara fɛdifoɔ atwa me ho ahyia; ɛsɛ sɛ mehwɛ wɔn atutupɛ.
Porventura não estão zombadores comigo? e os meus olhos não passam a noite chorando pelas suas amarguras?
3 “Ao Onyankopɔn, hyɛ me ɛbɔ a wopɛ. Hwan bio na ɔbɛma me banbɔ?
Promete agora, e dá-me um fiador para contigo: quem há que me dê a mão?
4 Woato wɔn adwene mu a wɔnte asɛm ase; enti woremma wɔnni nkonim.
Porque aos seus corações encobriste o entendimento, pelo que não os exaltarás.
5 Sɛ obi sopa ne nnamfonom de nya akatua a, ne mma ani bɛfira.
O que lisongeando fala aos amigos também os olhos de seus filhos desfalecerão.
6 “Onyankopɔn de me ayɛ asɛm a ɛda obiara ano, obi a wɔte ntasuo gu nʼani so.
Porém a mim me pôs por um provérbio dos povos, de modo que já sou uma abominação perante o rosto de cada um.
7 Awerɛhoɔ ama mʼani ayɛ samoo me bɔberɛ nyinaa yɛ sunsumma.
Pelo que já se escureceram de mágoa os meus olhos, e já todos os meus membros são como a sombra:
8 Ateneneefoɔ hunu me a, ɛyɛ wɔn nwanwa. Wɔn a wɔdi bem no bɛsɔre atia wɔn a wɔnni nyamesu.
Os retos pasmarão disto, e o inocente se levantará contra o hipócrita.
9 Ateneneefoɔ bɛkɔ wɔn anim, na wɔn a wɔn nsa ho teɛ bɛkɔ so anya ahoɔden.
E o justo seguirá o seu caminho firmemente, e o puro de mãos irá crescendo em força.
10 “Mo nyinaa mo nsane mmra mmɛsɔ me nhwɛ! Na merennya onyansafoɔ wɔ mo mu.
Mas, na verdade, tornai todos vós, e vinde cá; porque sábio nenhum acho entre vós.
11 Me nna atwam, me nhyehyɛeɛ apansam, saa ara na mʼakoma apɛdeɛ nso ayɛ.
Os meus dias passam, os meus propósitos se quebraram, os pensamentos do meu coração.
12 Saa nnipa yi ma anadwo dane awia; esum mu koraa no, wɔka sɛ, ‘Hann abɛn,’
Trocaram o dia em noite; a luz está perto do fim, por causa das trevas.
13 Sɛ efie baako pɛ a mʼani da so ne damena, sɛ mesɛ me kɛtɛ wɔ esum mu, (Sheol h7585)
Se eu esperar, a sepultura será a minha casa; nas trevas estenderei a minha cama. (Sheol h7585)
14 sɛ meka kyerɛ porɔeɛ sɛ, ‘Woyɛ mʼagya,’ na me kyerɛ ɔsonsono sɛ, ‘Me maame’ anaa ‘Me nuabaa’ a,
Á corrupção clamo: Tu és meu pai; e aos bichos: Vós sois minha mãe e minha irmã.
15 na afei mʼanidasoɔ wɔ he? Hwan na ɔbɛtumi anya anidasoɔ bi ama me?
Onde pois estaria agora a minha esperança? enquanto à minha esperança, quem a poderá ver
16 Ɛbɛsiane akɔ owuo ɛpono ano anaa? Yɛn nyinaa bɛsiane akɔ mfuturo mu anaa?” (Sheol h7585)
As barras da sepultura descerão quando juntamente no pó haverá descanço. (Sheol h7585)

< Hiob 17 >