Hiob 7
1 “Asase so som nyɛ den mma onipa ana? Ne nkwanna nte sɛ ɔpaani de?
Ja, mannen hev ein strid på jordi; hans dagar gjeng som leigedagar.
2 Sɛnea akoa ani gyina anwummere sunsuma, anaasɛ ɔpaani ho pere no nʼakatua ho no,
Som trælen lengtar etter skugge, og leigekar på løni ventar,
3 saa ara na wɔatwa asram hunu ato me hɔ, ne anadwo a ɔhaw wɔ mu ama me.
so fekk eg månader av vonbrot og næter fulle utav møda.
4 Sɛ meda a, midwen bisa se, ‘Bere bɛn na ade bɛkye?’ Nanso anadwo twa mu nkakrankakra, na mepere kosi ahemadakye.
Eg segjer når eg gjeng til kvile: «Når skal eg atter standa upp?» Og kvelden vert so lang, so lang: Eg ligg uroleg alt til dagsprett.
5 Asunson ne aporɔporɔw afura me nipadua, me were atetew na ɛrefi nsu.
Og makk og sår min likam dekkjer, og hudi skorpnar og bryt upp att.
6 “Me nna kɔ ntɛm sen ɔnwemfo akurokurowa, na ɛkɔ awiei a anidaso biara nni mu.
Mi tid fer snøggar’ enn ein skutel, og ho kverv utan nokor von.
7 Ao, Onyankopɔn, kae sɛ me nkwanna te sɛ ɔhome; na mʼani renhu anigye bio da.
Hugs på: mitt liv er som ein pust; mitt auga ser’kje lukka meir.
8 Ani a ehu me mprempren no renhu me bio; mobɛhwehwɛ me, nanso na minni hɔ bio.
Snart er eg løynd for alle augo; du fåfengt stirer etter meg.
Som skyi framum fer og kverv, so ingen att frå helheim vender, (Sheol h7585)
10 Ɔrensan mma ne fi da biara da bio; nʼatenae renkae no bio.
snur ei attende til sitt hus; hans heimstad kjenner han’kje meir.
11 “Ɛno nti meremmua mʼano; mifi me honhom ahoyeraw mu akasa, mefi me kra ɔyaw mu anwiinwii.
Difor vil’kje munnen stagga, men tala i min djupe hugverk og klaga i mi sjælenaud.
12 So meyɛ ɛpo anaa aboa kɛse a ɔwɔ bun mu, na mode me ahyɛ ɔwɛmfo nsa yi?
Er eg eit hav, er eg ein drake, med di du vaktar so på meg?
13 Sɛ midwen sɛ minya awerɛkyekye wɔ me mpa so, na mʼakongua adwudwo mʼanwiinwii ano a,
Eg tenkjer: «Lægjet skal meg lindra, og sengi letta suti mi» -
14 ɛno mpo na wode adaeso yi me hu na wode anisoadehu hunahuna me,
då skræmer du meg upp med draumar, og støkkjer meg med ville syner,
15 ɛno nti mepɛ ɔsɛn ne owu, sen me nipadua yi.
so at eg heller ville kjøvast, ja døy, enn vera slik ei beingrind.
16 Mimmu me nkwa; mentena ase afebɔɔ. Munnyaa me; na me nna nka hwee.
D’er nok! Eg liver ikkje æveleg; Haldt upp! Mitt liv er som ein pust.
17 “Ɔdesani ne hena a ne ho hia wo sɛɛ, na wʼani ku ne ho,
Kva er ein mann, at du han vyrder og retter tanken din på honom,
18 na wohwehwɛ ne mu anɔpa biara na wosɔ no hwɛ bere biara?
heimsøkjer honom kvar ein morgon, ransakar honom kvar ei stund?
19 Worennyi wʼani mfi me so da, anaasɛ worennyaa me bere tiaa bi mpo ana?
Når tek du frå meg auga ditt? Meg slepper med eg svelgjar råken?
20 Sɛ mayɛ bɔne a, dɛn na mayɛ wo, Ao adesamma so wɛmfo? Adɛn nti na watu wʼani asi me so? Mayɛ adesoa ama wo ana?
Hev eg gjort synd, kva gjer eg deg, du som på mannen vaktar stødt? Kvi hev du meg til skiva valt? So eg hev vorte meg ei byrd?
21 Adɛn nti na wonkata me mmarato so na womfa me bɔne nkyɛ me? Ɛrenkyɛ biara, mɛda mfutuma mu. Wobɛhwehwɛ me nanso na minni hɔ bio.”
Kvi gjev du ikkje syndi til? Kvi ansar du på mine brot? No sig eg snart i moldi ned; og leitar du, so er eg burte.»
