Vahiy 5

1 Tahtta oturanın sağ elinde iki yanı da yazılı, yedi mühürle mühürlenmiş bir tomar gördüm.

AND I saw on the right hand of him who was seated on the throne a volume of a book written within, and on the back sealed with seven seals.

2 Yüksek sesle, “Tomarı açmaya, mühürlerini çözmeye kim layıktır?” diye seslenen güçlü bir melek de gördüm.

And I saw mighty angel proclaiming with a loud voice, Who is worthy to open the book, and to break the seals thereon?

3 Ama ne gökte, ne yeryüzünde, ne de yer altında tomarı açıp içine bakabilecek kimse yoktu.

And no man was able in heaven, nor upon earth, nor under the earth, to open the book, nor to look into it.

4 Acı acı ağlamaya başladım. Çünkü tomarı açıp içine bakmaya layık kimse bulunamadı.

And I wept much because no man was found worthy either to open or read the book, or even to look upon it.

5 Bunun üzerine ihtiyarlardan biri bana, “Ağlama!” dedi. “İşte, Yahuda oymağından gelen Aslan, Davut'un Kökü galip geldi. Tomarı ve yedi mührünü O açacak.”

And one of the presbyters said unto me, Weep not: behold the lion who is of the tribe of Judah, the root of David, hath prevailed, to open the book, and to break the seven seals upon it.

6 Tahtın, dört yaratığın ve ihtiyarların ortasında, boğazlanmış gibi duran bir Kuzu gördüm. Yedi boynuzu, yedi gözü vardı. Bunlar Tanrı'nın bütün dünyaya gönderilmiş yedi ruhudur.

And I beheld, and lo! in the midst of the throne, and of the four living beings, and in the midst of the presbyters, stood a lamb as just slaughtered, having seven horns and seven eyes, which are the seven spirits of God that are sent forth into all the world:

7 Kuzu gelip tahtta oturanın sağ elinden tomarı aldı.

and he came and took the book out of the right hand of him that was seated upon the throne.

8 Tomarı alınca, dört yaratıkla yirmi dört ihtiyar O'nun önünde yere kapandılar. Her birinin elinde birer lir ve kutsalların duaları olan buhur dolu altın taslar vardı.

And when he had taken the book, the four living beings and the four and twenty presbyters prostrated themselves before the lamb, having each harps, and vases of gold, full of perfumes smoaking, which are the prayers of the saints.

9 Yeni bir ezgi söylüyorlardı: “Tomarı almaya, Mühürlerini açmaya layıksın! Çünkü boğazlandın Ve kanınla her oymaktan, her dilden, Her halktan, her ulustan İnsanları Tanrı'ya satın aldın.

And they sung a new song, saying, Worthy art thou to take the book, and to open the seals thereon; because thou hast been slaughtered, and hast redeemed us for God by thy blood, out of every tribe, and tongue, and people, and nation;

10 Onları Tanrımız'ın hizmetinde Bir krallık haline getirdin, Kâhinler yaptın. Dünya üzerinde egemenlik sürecekler.”

and hast made us for our God kings and priests, and we shall reign upon the earth.

11 Sonra tahtın, yaratıkların ve ihtiyarların çevresinde çok sayıda melek gördüm, seslerini işittim. Sayıları binlerce binler, on binlerce on binlerdi.

And I looked, and heard the voice of many angels around the throne, and the living beings, and the presbyters, and their number was myriads of myriads and thousands of thousands,

12 Yüksek sesle şöyle diyorlardı: “Boğazlanmış Kuzu Gücü, zenginliği, bilgeliği, kudreti, Saygıyı, yüceliği, övgüyü Almaya layıktır.”

crying with a loud voice, Worthy is the slaughtered lamb to receive power, and riches, and wisdom, and might, and honour, and glory, and blessing.

13 Ardından gökte, yeryüzünde, yer altında ve denizlerdeki bütün yaratıkların, bunlardaki bütün varlıkların şöyle dediğini işittim: “Övgü, saygı, yücelik ve güç sonsuzlara dek Tahtta oturanın ve Kuzu'nun olsun!” (aiōn g165)

And every creature which is in heaven, and on the earth, and under the earth, and those who are on the sea, and all things which are therein, heard I, saying, To him who is seated on the throne, and to the lamb, be blessing, and honour, and glory, and might for ever and ever. (aiōn g165)

14 Dört yaratık, “Amin” dediler. İhtiyarlar da yere kapanıp tapındılar.

And the four living beings said, Amen. And the four and twenty presbyters prostrated themselves, and worshipped him that liveth for ever and ever.