< Mezmurlar 95 >

1 Gelin, RAB'be sevinçle haykıralım, Bizi kurtaran kayaya sevinç çığlıkları atalım,
Kommet, lasset uns Jehova zujubeln, lasset uns zujauchzen dem Felsen unseres Heils!
2 Şükranla huzuruna çıkalım, O'na sevinç ilahileri yükseltelim!
Lasset uns ihm entgegengehen mit Lob, [O. Dank] lasset uns mit Psalmen ihm zujauchzen!
3 Çünkü RAB ulu Tanrı'dır, Bütün ilahların üstünde ulu kraldır.
Denn ein großer Gott [El] ist Jehova, und ein großer König über alle Götter;
4 Yerin derinlikleri O'nun elindedir, Dağların dorukları da O'nun.
In dessen Hand die Tiefen der Erde, und dessen die Höhen der Berge sind;
5 Deniz O'nundur, çünkü O yarattı, Karaya da O'nun elleri biçim verdi.
Dessen das Meer ist, er hat es ja gemacht; und das Trockene, seine Hände haben es gebildet.
6 Gelin, tapınalım, eğilelim, Bizi yaratan RAB'bin önünde diz çökelim.
Kommet, lasset uns anbeten und uns niederbeugen, lasset uns niederknien vor Jehova, der uns gemacht hat!
7 Çünkü O Tanrımız'dır, Bizse O'nun otlağının halkı, Elinin altındaki koyunlarız. Bugün sesini duyarsanız,
Denn er ist unser Gott, und wir sind das Volk seiner Weide und die Herde seiner Hand. -Heute, wenn ihr seine Stimme höret,
8 Meriva'da, o gün çölde, Massa'da olduğu gibi, Yüreklerinizi nasırlaştırmayın.
Verhärtet euer Herz nicht, wie zu Meriba, wie am Tage von Massa in der Wüste;
9 Yaptıklarımı görmelerine karşın, Atalarınız orada beni sınayıp denediler.
Als eure Väter mich versuchten, mich prüften, und sie sahen doch mein Werk!
10 Kırk yıl o kuşaktan hep iğrendim, “Yüreği kötü yola sapan bir halktır” dedim, “Yollarımı bilmiyorlar.”
Vierzig Jahre hatte ich Ekel an dem Geschlecht, und ich sprach: Ein Volk irrenden Herzens sind sie. Aber sie haben meine Wege nicht erkannt;
11 Bu yüzden öfkeyle ant içtim: “Huzur diyarıma asla girmeyecekler!”
So daß ich schwur in meinem Zorn: Wenn sie in meine Ruhe eingehen werden!

< Mezmurlar 95 >