Mezmurlar 89
1 Ezrahlı Eytan'ın Maskili RAB'bin sevgisini sonsuza dek ezgilerle öveceğim, Sadakatini bütün kuşaklara bildireceğim.
Ég vil syngja um miskunn Drottins að eilífu! Ungir sem gamlir skulu fá að heyra um trúfesti þína.
2 Sevgin sonsuza dek ayakta kalır diyeceğim, Sadakatini gökler kadar kalıcı kıldın.
Elska þín og náð vara að eilífu og trúfesti þín stendur óhögguð eins og himinninn.
3 Dedin ki, “Seçtiğim adamla antlaşma yaptım, Kulum Davut'a şöyle ant içtim:
Svo segir Drottinn Guð: „Ég hef gert sáttmála við Davíð, minn útvalda þjón.
4 ‘Soyunu sonsuza dek sürdüreceğim, Tahtını kuşaklar boyunca sürekli kılacağım.’” (Sela)
Ég hef unnið þann eið, að afkomendur hans skuli sitja á konungsstóli héðan í frá og að eilífu!“
5 Ya RAB, gökler över harikalarını, Kutsallar topluluğunda övülür sadakatin.
Himinninn lofi máttarverk þín, Drottinn og herskarar englanna vegsami trúfesti þína.
6 Çünkü göklerde RAB'be kim eş koşulur? Kim benzer RAB'be ilahi varlıklar arasında?
Því að hver á himnum kemst í samjöfnuð við Guð? Hinn mesti meðal englanna, hver er hann við hlið Drottins?!
7 Kutsallar topluluğunda Tanrı korku uyandırır, Çevresindekilerin hepsinden ulu ve müthiştir.
Hinir voldugu englar nálgast hann með ótta og virðingu. Hann er ægilegur í þeirra augum.
8 Ya RAB, Her Şeye Egemen Tanrı, Senin gibi güçlü RAB var mı? Sadakatin çevreni sarar.
Drottinn, þú konungur hinna himnesku hersveita, enginn kemst í samjöfnuð við þig! Trúfestin er einkenni þitt!
9 Sen kudurmuş denizler üzerinde egemenlik sürer, Dalgalar kabardıkça onları dindirirsin.
Þú hefur hemil á ofstopa hafsins, stöðvar óveðursöldur. Með einu orði lægir þú þær.
10 Sen Rahav'ı leş ezer gibi ezdin, Güçlü kolunla düşmanlarını dağıttın.
Þú rotaðir skrímslið, það lá marflatt – og tvístraðir óvinum þínum með undramætti.
11 Gökler senindir, yeryüzü de senin; Dünyanın ve içindeki her şeyin temelini sen attın.
Himinninn og jörðin, allt er það þitt. Þú skapaðir það.
12 Kuzeyi, güneyi sen yarattın, Tavor ve Hermon dağları Sana sevincini dile getiriyor.
Þú skapaðir norðrið og suðrið líka. Tabor og Hermon kætast, hin háu fjöll, sem hönd þín gjörði.
13 Kolun güçlüdür, Elin kudretli, sağ elin yüce.
Mikill er máttur þinn! Hægri hönd þín er upphafin í mætti og dýrð!
14 Tahtın adalet ve doğruluk üzerine kurulu, Sevgi ve sadakat önünsıra gider.
Tvær eru undirstöður hásætis þíns: Réttvísi og réttlæti, og miskunn og trúfesti eru fylgdarsveinar þínir.
15 Ne mutlu sevinç çığlıkları atmasını bilen halka, ya RAB! Yüzünün ışığında yürürler.
Sælir eru þeir sem heyra fagnaðarópið – þeir sem ganga í ljósinu sem stafar frá Drottni.
16 Gün boyu senin adınla sevinir, Doğruluğunla yücelirler.
Þín vegna gleðjast þeir alla daga og fagna yfir þínum réttlátu verkum.
17 Çünkü sen onların gücü ve yüceliğisin, Lütfun sayesinde gücümüz artar.
Þú ert styrkur þeirra. Þetta er undursamlegt! Já, við hressumst og gleðjumst því við vitum að þú hefur velþóknun á okkur!
18 Kalkanımız RAB'be, Kralımız İsrail'in Kutsalı'na aittir.
Sjálfur Drottinn er okkar vörn og hann, hinn heilagi í Ísrael – sjálfur Guð – hefur gefið okkur konung.
19 Geçmişte bir görüm aracılığıyla, Sadık kullarına şöyle dedin: “Bir yiğide yardım ettim, Halkın içinden bir genci yükselttim.
Þú talaðir við spámann þinn í sýn og sagðir: „Ég hef fundið rétta manninn meðal fólksins, hann skal verða konungur!
20 Kulum Davut'u buldum, Kutsal yağımla onu meshettim.
Það er Davíð, þjónn minn! Ég hef smurt hann minni heilögu olíu.
21 Elim ona destek olacak, Kolum güç verecek.
Ég vil veita honum kraft og styrkja hann á göngunni.
22 Düşman onu haraca bağlayamayacak, Kötüler onu ezmeyecek.
Óvinir hans skulu ekki fella hann, né illmennin kúga hann.
23 Düşmanlarını onun önünde kıracağım, Ondan nefret edenleri vuracağım.
Ég mun láta hann sjá er ég eyði óvinum hans og þurrka út hatursmenn hans.
24 Sadakatim, sevgim ona destek olacak, Benim adımla gücü yükselecek.
Ég mun stöðugt vernda hann og blessa og umvefja hann elsku minni. Mín vegna mun hann verða mikill.
25 Sağ elini denizin, Irmakların üzerine egemen kılacağım.
Ríki hans mun ná frá Miðjarðarhafi til Evfratfljóts.
26 ‘Babam sensin’ diye seslenecek bana, ‘Tanrım, kurtuluşumun kayası.’
Hann mun segja við mig: „Þú ert faðir minn, Guð minn, klettur hjálpræðis míns.“
27 Ben de onu ilk oğlum, Dünyadaki kralların en yücesi kılacağım.
Ég mun líta á hann sem frumgetinn son minn og gera hann fremstan meðal konunga jarðarinnar.
28 Sonsuza dek ona sevgi göstereceğim, Onunla yaptığım antlaşma hiç bozulmayacak.
Ég mun elska hann að eilífu og vera honum góður. Ég mun halda sáttmála minn við hann að eilífu.
29 Soyunu sonsuza dek, Tahtını gökler durduğu sürece sürdüreceğim.
Hann mun aldrei skorta erfingja og hásæti hans mun standa um eilífð eins og himinninn.
30 “Çocukları yasamdan ayrılır, İlkelerime göre yaşamazsa;
Ef afkomendur hans hafna lögmáli mínu og óhlýðnast mér,
31 Kurallarımı bozar, Buyruklarıma uymazsa,
þá mun ég hegna þeim,
32 İsyanlarını sopayla, Suçlarını dayakla cezalandıracağım.
en aldrei mun ég þó hætta að miskunna þeim,
33 Ama onu sevmekten vazgeçmeyecek, Sadakatime sırt çevirmeyeceğim.
né bregðast loforði mínu.
34 Antlaşmamı bozmayacak, Ağzımdan çıkan sözü değiştirmeyeceğim.
Nei, sáttmála minn mun ég alls ekki rjúfa. Ekkert orða minna tek ég aftur.
35 Bir kez kutsallığım üstüne ant içtim, Davut'a yalan söylemeyeceğim.
Ég hef heitið Davíð því (og hinn heilagi Guð talar sannleika)
36 Onun soyu sonsuza dek sürecek, Tahtı karşımda güneş gibi duracak,
að konungsætt hans mun vara um aldir alda, já rétt eins og sólin!
37 Göklerde güvenilir bir tanık olan ay gibi Sonsuza dek kalacak.” (Sela)
Konungdómur hans skal standa að eilífu eins og tunglið, – trúfasta vitnið á himninum!“
38 Ama sen reddettin, sırt çevirdin, Çok öfkelendin meshettiğin krala.
En, – hvers vegna hefur þú þá útskúfað mér?! Hafnað þeim sem þú valdir til konungs?
39 Kulunla yaptığın antlaşmadan vazgeçtin, Onun tacını yere atıp kirlettin.
Hefur þú rofið sáttmálann við hann? Þú sem kastaðir kórónu hans í skítinn!
40 Yıktın bütün surlarını, Viran ettin kalelerini.
Múra hans hefur þú brotið og rifið niður varnarvirkin.
41 Yoldan geçen herkes onu yağmaladı, Yüzkarası oldu komşularına.
Allir vegfarendur ræna hann. Hann er til háðungar nágrönnum sínum.
42 Hasımlarının sağ elini onun üstüne kaldırdın, Bütün düşmanlarını sevindirdin.
Þú magnaðir óvini hans gegn honum, og nú kætast þeir!
43 Kılıcının ağzını başka yöne çevirdin, Savaşta ona yan çıkmadın.
Þú slóst sverð hans til jarðar og neitaðir honum um hjálp í bardaganum.
44 Görkemine son verdin, Tahtını yere çaldın.
Þú hefur bundið enda á vegsemd hans og hrint hásæti hans um koll.
45 Gençlik günlerini kısalttın, Onu utanca boğdun. (Sela)
Hann lítur út sem öldungur þótt ungur sé, og það er af þínum völdum. Þú hefur hulið hann skömm.
46 Ne zamana dek, ya RAB? Sonsuza dek mi gizleneceksin? Ne zamana dek öfken alev alev yanacak?
Ó, Drottinn, hve lengi á þetta ástand að vara? Ætlar þú að fela þig fyrir mér að eilífu? Hve lengi á reiði þín að brenna?
47 Anımsa ömrümün ne çabuk geçtiğini, Ne boş yaratmışsın insanoğlunu!
Mundu hve mannsævin er stutt og að verk okkar flestra eru hégómleg og smá.
48 Var mı yaşayıp da ölümü görmeyen, Ölüler diyarının pençesinden canını kurtaran? (Sela) (Sheol h7585)
Enginn maður lifir endalaust. Öll deyjum við að lokum. Og hver getur stigið upp úr gröf sinni? (Sheol h7585)
49 Ya Rab, nerede o eski sevgin? Davut'a göstereceğine ant içtiğin o sadık sevgin!
Drottinn, hvar er nú kærleikur þinn til mín? Hvar er gæskan sem þú lofaðir Davíð með eiði?
50 Anımsa, ya Rab, kullarının nasıl rezil olduğunu, Bütün halkların hakaretini bağrımda nasıl taşıdığımı, Düşmanlarının hakaretini, ya RAB, Meshettiğin kralın attığı adıma edilen hakaretleri.
Veistu það, Drottinn, að öll þjóðin hæðist að mér!
Óvinir þínir spotta mig, manninn sem þú útvaldir til konungs.
52 Sonsuza dek övgüler olsun RAB'be! Amin! Amin!
En þrátt fyrir allt og allt, sé Drottinn lofaður um eilífð! Amen, amen.
