Mezmurlar 78

1 Asaf'ın Maskili Dinle, ey halkım, öğrettiklerimi, Kulak ver ağzımdan çıkan sözlere.

An Instructive Psalm. Asaph’s. Give ear, O my people, to mine instruction, Bend your ear to the sayings of my mouth;

2 Özdeyişlerle söze başlayacağım, Eski sırları anlatacağım,

I will open, in a parable, my mouth, I will pour forth enigmas out of antiquity; —

3 Duyduğumuzu, bildiğimizi, Atalarımızın bize anlattığını.

Which we have heard, and come to know, And, our fathers, have recounted to us;

4 Torunlarından bunları gizlemeyeceğiz; RAB'bin övgüye değer işlerini, Gücünü, yaptığı harikaları Gelecek kuşağa duyuracağız.

We will not withhold [them] from their children, To a later generation, recounting the praises of Yahweh, Even his might and his wonders which he wrought;

5 RAB Yakup soyuna koşullar bildirdi, İsrail'e yasa koydu. Bunları çocuklarına öğretsinler diye Atalarımıza buyruk verdi.

When he set up a testimony in Jacob, And, a law, appointed in Israel, —Which he commanded our fathers, That they might make them known to their children;

6 Öyle ki, gelecek kuşak, yeni doğacak çocuklar bilsinler, Onlar da kendi çocuklarına anlatsınlar,

To the end, A later generation, might come to know, Children who should be born, Who should arise, and recount [them] to their children;

7 Tanrı'ya güven duysunlar, Tanrı'nın yaptıklarını unutmasınlar, O'nun buyruklarını yerine getirsinler;

That they might set, in Elohim, their confidence, —And not forget the doings of El, But, his commandments, might observe;

8 Ataları gibi inatçı, başkaldırıcı, Yüreği kararsız, Tanrı'ya sadakatsiz bir kuşak olmasınlar.

And not become, like their fathers, a generation stubborn and rebellious, —A generation that fixed not their heart, Neither was their spirit, faithful with GOD.

9 Oklarla, yaylarla kuşanmış Efrayimoğulları Savaş günü sırtlarını döndüler.

The sons of Ephraim—armed bowmen, Turned in the day of battle;

10 Tanrı'nın antlaşmasına uymadılar, O'nun yasasına göre yaşamayı reddettiler.

They kept not the covenant of God, And, in his law, refused to walk;

11 Unuttular O'nun işlerini, Kendilerine gösterdiği harikaları.

And forgat His doings, And his wonders which he had showed them:

12 Mısır'da, Soan bölgesinde Tanrı harikalar yapmıştı atalarının önünde.

In presence of their fathers, wrought he, wondrously, —In the land of Egypt—the field of Zoan:

13 Denizi yarıp geçirmişti onları, Bir duvar gibi ayakta tutmuştu suları.

He clave the sea, and caused them to pass through, And reared up the waters like a mound;

14 Gündüz bulutla, Gece ateş ışığıyla onlara yol göstermişti.

And led them, by a cloud, in the daytime, And all the night, by a light of fire;

15 Çölde kayaları yarmış, Sanki dipsiz kaynaklardan Onlara kana kana su içirmişti.

He used to cleave rocks in the desert, And let them drink as out of mighty deeps;

16 Kayadan akarsular fışkırtmış, Suları ırmak gibi akıtmıştı.

And he brought forth streams out of the cliff, And caused waters to flow down, like rivers.

17 Ama onlar çölde Yüceler Yücesi'ne başkaldırarak Günah işlemeye devam ettiler.

But again, once more sinned they against him, Resisting the Most High in a land of drought:

18 Canlarının çektiği yiyeceği isteyerek İçlerinde Tanrı'yı denediler.

They put GOD to the proof in their heart, By asking food to their mind:

19 “Tanrı çölde sofra kurabilir mi?” diyerek, Tanrı'ya karşı konuştular.

Yea they spake against Elohim, —They said, Can GOD prepare a table in the desert?

20 “Bak, kayaya vurunca sular fışkırdı, Dereler taştı. Peki, ekmek de verebilir mi, Et sağlayabilir mi halkına?”

Lo! he hath smitten a rock, And waters, have gushed out, Yea, torrents, have rushed along, —Food also, can he give? Or provide flesh for his people?

21 RAB bunu duyunca çok öfkelendi, Yakup'a ateş püskürdü, Öfkesi tırmandı İsrail'e karşı;

Therefore, Yahweh hearkened, and became wroth, —And, a fire, was kindled against Jacob, Moreover also, anger, mounted against Israel;

22 Çünkü Tanrı'ya inanmıyorlardı, O'nun kurtarıcılığına güvenmiyorlardı.

Because, They believed not in God, Nor trusted in his salvation;

23 Yine de RAB buyruk verdi bulutlara, Kapaklarını açtı göklerin;

Though he had commanded the skies above, And, the doors of the heavens, had opened;

24 Man yağdırdı onları beslemek için, Göksel tahıl verdi onlara.

And had rained on them manna to eat, And, the corn of the heavens, had given to them:

25 Meleklerin ekmeğini yedi her biri, Doyasıya yiyecek gönderdi onlara.

The food of the mighty, each one did eat, Nourishment, sent he them to the full;

26 Doğu rüzgarını estirdi göklerde, Gücüyle güney rüzgarına yol gösterdi.

He let loose an east wind in the heavens, Then guided he, in his might, a south wind;

27 Toz gibi et yağdırdı başlarına, Deniz kumu kadar kuş;

And rained upon them flesh as the dust, And, like the sand of the seas, birds of wing;

28 Ordugahlarının ortasına, Konakladıkları yerin çevresine düşürdü.

And let them fall in the midst of their camp, —Round about their habitations.

29 Yediler, tıka basa doydular, İsteklerini yerine getirdi Tanrı.

So they did eat and were abundantly filled, When, what they longed for, he had brought them: —

30 Ancak onlar isteklerine doymadan, Daha ağızları doluyken,

They had not turned away from what they had longed for, Yet was their food in their mouth,

31 Tanrı'nın öfkesi parladı üzerlerine. En güçlülerini öldürdü, Yere serdi İsrail yiğitlerini.

When, the anger of God, mounted against them, And he slew of their vigorous youths, And, the choice young men of Israel, caused he to bow down in death.

32 Yine de günah işlemeye devam ettiler, O'nun harikalarına inanmadılar.

For all this, sinned they still, And believed not in his wonders;

33 Bu yüzden Tanrı onların günlerini boşluk, Yıllarını dehşet içinde bitirdi.

So he ended, in a breath, their days, And their years, in a sudden terror!

34 Tanrı onları öldürdükçe O'na yönelmeye, İstekle O'nu yeniden aramaya başlıyorlardı.

If he slew [of] them, then they sought him, Yea they turned, and did earnestly seek GOD;

35 Tanrı'nın kayaları olduğunu, Yüce Tanrı'nın kurtarıcıları olduğunu anımsıyorlardı.

And remembered that, Elohim, was their rock, Yea, EL Most High, their Redeemer:

36 Oysa ağızlarıyla O'na yaltaklanıyor, Dilleriyle yalan söylüyorlardı.

So they spake him fair with their mouth, And, with their tongue, did promise him falsely;

37 O'na yürekten bağlı değillerdi, Antlaşmasına sadık kalmadılar.

But, their heart, was not fixed with him, Nor were they trusty in his covenant:

38 Yine de Tanrı sevecendi, Suçlarını bağışlıyor, onları yok etmiyordu; Çok kez öfkesini tuttu, Bütün gazabını göstermedi.

Yet, he, full of compassion, would put a propitiatory-covering over iniquity, and not destroy, —Yea, many a time, turned he back his anger, And would not stir up all his wrath.

39 Onların yalnızca insan olduğunu anımsadı, Geçip giden, dönmeyen bir rüzgar gibi.

So then he remembered, That, Flesh, they were, A Wind departing, that returneth not.

40 Çölde kaç kez O'na başkaldırdılar, Issız yerlerde O'nu gücendirdiler!

How often they, Resisted him in the desert, Vexed him, in the waste:

41 Defalarca denediler Tanrı'yı, İncittiler İsrail'in Kutsalı'nı.

Yea they again put GOD to the test, And, to the Holy One of Israel, caused they sorrow:

42 Anımsamadılar O'nun güçlü elini, Kendilerini düşmandan kurtardığı günü,

They remembered not his hand—The day, When he ransomed them from the adversary;

43 Mısır'da gösterdiği belirtileri, Soan bölgesinde yaptığı şaşılası işleri.

When he set, in Egypt, his signs, And his wonders, in the plain of Zoan;

44 Mısır'ın kanallarını kana çevirdi, Sularını içemediler.

When he turned, into blood, their Nile-streams, And, their own rivers, could they not drink;

45 Gönderdiği at sinekleri yedi halkı, Gönderdiği kurbağalar yok etti ülkeyi.

He sent among them, The gad-fly, and it devoured them, And the frog, and it despoiled them;

46 Ekinlerini tırtıllara, Emeklerinin ürününü çekirgelere verdi.

When he gave to the corn-locust their produce, And their toil, to the swarming locust;

47 Asmalarını doluyla, Yabanıl incir ağaçlarını iri dolu taneleriyle yok etti.

He killed, with hail, their vine, And their sycomores, with frost:

48 Büyükbaş hayvanlarını kırgına, Küçükbaş hayvanlarını yıldırıma teslim etti.

When he gave up, to hail-storms, their beasts, And their cattle, to pestilent fevers;

49 Üzerlerine kızgın öfkesini, Gazap, hışım, bela Ve bir alay kötülük meleği gönderdi.

He sent among them the heat of his anger, Wrath and indignation and distress, —A mission of messengers of misfortune:

50 Yol verdi öfkesine, Canlarını ölümden esirgemedi, Onları salgın hastalığın pençesine düşürdü.

He leveled a path for his anger, Withheld not, from death, their soul, But, their life—to the pestilence, he delivered:

51 Mısır'da bütün ilk doğanları, Ham'ın çadırlarında bütün ilk çocukları vurdu.

So he smote, Every first-born in Egypt, The beginning of their strength, in the tents of Ham;

52 Kendi halkını davar gibi götürdü, Çölde onları bir sürü gibi güttü.

And he set forth, like sheep, his people, And guided them, like a flock in the desert;

53 Onlara güvenlik içinde yol gösterdi, korkmadılar; Düşmanlarınıysa deniz yuttu.

Yea he led them securely, and they dreaded not, And, their enemies, the sea did cover.

54 Böylece onları kendi kutsal topraklarının sınırına, Sağ elinin kazandığı dağlık bölgeye getirdi.

Then brought he them within his own holy bounds, The mountain-range, which his right hand made his own:

55 Önlerinden ulusları kovdu, Mülk olarak topraklarını İsrail oymakları arasında bölüştürdü. Halkını konutlarına yerleştirdi.

So he drave out, before them, [whole] nations, And allotted them, by line, an inheritance, And caused to dwell, in their own homes, the tribes of Israel.

56 Ama onlar yüce Tanrı'yı denediler, O'na başkaldırdılar, Koşullarına uymadılar.

But they tested and resisted God Most High, And, his testimonies, did not observe;

57 Döneklik edip ataları gibi ihanet ettiler, Güvenilmez bir yay gibi bozuk çıktılar.

But drew back and dealt treacherously, like their fathers, They turned aside, like deceitful bowmen;

58 Puta taptıkları yerlerle O'nu kızdırdılar, Putlarıyla O'nu kıskandırdılar.

And provoked him to anger with their high places, And, with their images, used to move him to jealousy.

59 Tanrı bunları duyunca çok öfkelendi, İsrail'i büsbütün reddetti.

God heard and was wroth, And greatly abhorred Israel;

60 İnsanlar arasında kurduğu çadırı, Şilo'daki konutunu terk etti.

So he gave up the habitation of Shiloh, The tent he had set up among Men;

61 Kudretini tutsaklığa, Görkemini düşman eline teslim etti.

Yea he gave up, into captivity, his strength, And his beauty into the hand of an adversary;

62 Halkını kılıç önüne sürdü, Öfkesini kendi halkından çıkardı.

And delivered up, to the sword, his people, And, with his own inheritance, was he wroth;

63 Gençlerini ateş yuttu, Kızlarına düğün türküsü söylenmez oldu.

His young men, were devoured by fire, And, his virgins, were not praised in song;

64 Kâhinleri kılıç altında öldü, Dul kadınları ağlayamadı.

His priests, by the sword, did fall, And, his widows, were not able to bewail.

65 O zaman Rab uykudan uyanır gibi, Şarabın rehavetinden ayılan bir yiğit gibi oldu.

Then awoke, as one that had slept, Adonay, As a warrior exulting with wine!

66 Düşmanlarını püskürttü, Onları sonsuz utanca boğdu.

So he smote his adversaries in the rear, Reproach age-abiding, laid he upon them.

67 Tanrı Yusuf soyunu reddetti, Efrayim oymağını seçmedi;

Howbeit he rejected the tent of Joseph, And, the tribe of Ephraim, did not choose:

68 Ancak Yahuda oymağını, Sevdiği Siyon Dağı'nı seçti.

But made choice of the tribe of Judah, The mountain of Zion, which he loved;

69 Tapınağını doruklar gibi, Sonsuzluk için kurduğu yeryüzü gibi yaptı.

And built, like the heights, his sanctuary, Like the earth, he founded it to times age-abiding.

70 Kulu Davut'u seçti, Onu koyun ağılından aldı.

And made choice of David his servant, And took him from among the folds of the sheep:

71 Halkı Yakup'u, kendi halkı İsrail'i gütmek için, Onu yavru kuzuların ardından getirdi.

From after the sucking ewes, he brought him in, —To be shepherd to Jacob his people, And to Israel, his inheritance.

72 Böylece Davut onlara dürüstçe çobanlık etti, Becerikli elleriyle onlara yol gösterdi.

So he did shepherd them, according to the singleness of his heart, And, with the discernment of his hands, used he to guide them.