Mezmurlar 2

1 Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa, Neden boş düzenler kurar bu halklar?

Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?

2 Dünyanın kralları saf bağlıyor, Hükümdarlar birleşiyor RAB'be ve meshettiği krala karşı.

Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:

3 “Koparalım onların kayışlarını” diyorlar, “Atalım üzerimizden bağlarını.”

Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.

4 Göklerde oturan Rab gülüyor, Onlarla eğleniyor.

Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.

5 Sonra öfkeyle uyarıyor onları, Gazabıyla dehşete düşürüyor

Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:

6 Ve, “Ben kralımı Kutsal dağım Siyon'a oturttum” diyor.

Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.

7 RAB'bin bildirisini ilan edeceğim: Bana, “Sen benim oğlumsun” dedi, “Bugün ben sana baba oldum.

Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

8 Dile benden, miras olarak sana ulusları, Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.

Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.

9 Demir çomakla kıracaksın onları, Çömlek gibi parçalayacaksın.”

Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

10 Ey krallar, akıllı olun! Ey dünya önderleri, ders alın!

Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!

11 RAB'be korkuyla hizmet edin, Titreyerek sevinin.

Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.

12 Oğulu öpün ki öfkelenmesin, Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz. Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir. Ne mutlu O'na sığınanlara!

Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.