< Mezmurlar 17 >

1 Davut'un duası Haklı davamı dinle, ya RAB, Feryadımı işit! Hilesiz dudaklardan çıkan duama kulak ver!
Molitva. Davidova. Počuj, Jahve pravedni, i vapaj mi poslušaj, usliši molitvu iz usta iskrenih!
2 Haklı çıkar beni, Çünkü sen gerçeği görürsün.
Od tebe nek' mi dođe presuda, tvoje oči vide što je pravo.
3 Yüreğimi yokladın, Gece denedin, Sınadın beni, Kötü bir şey bulmadın; Kararlıyım, ağzımdan kötü söz çıkmaz,
Istraži mi srce, pohodi noću, ognjem me iskušaj, al' u meni nećeš nać' bezakonja. Ne zgriješiše usta moja
4 Başkalarının yaptıklarına gelince, Ben senin sözlerine uyarak Şiddet yollarından kaçındım.
kao što griješe ljudi: po riječima usta tvojih čuvah putove Zakona.
5 Sıkı adımlarla senin yollarını tuttum, Kaymadı ayaklarım.
Korak mi čvrsto prionu za tvoje staze, ne zasta mi noga na putima tvojim.
6 Sana yakarıyorum, ey Tanrı, Çünkü beni yanıtlarsın; Kulak ver bana, dinle söylediklerimi!
Zazivam te, Bože, ti ćeš me uslišit': prikloni mi uho i čuj riječi moje.
7 Göster harika sevgini, Ey sana sığınanları saldırganlardan sağ eliyle kurtaran!
Proslavi na meni dobrotu svoju, ti koji od dušmana izbavljaš one što se utječu desnici tvojoj.
8 Koru beni gözbebeği gibi; Kanatlarının gölgesine gizle
Čuvaj me k'o zjenicu oka, sakrij me u sjenu krila svojih
9 Kötülerin saldırısından, Çevremi saran ölümcül düşmanlarımdan.
od zlotvora što na me nasrću. Dušmani me bijesni opkoljuju,
10 Yürekleri yağ bağlamış, Ağızları büyük laflar ediyor.
bešćutno srce zatvaraju i ustima zbore naduto,
11 İzimi buldular, üzerime geliyorlar, Yere vurmak için gözetliyorlar.
Koraci njini sad me okružuju, smjeraju da me na zemlju obore;
12 Tıpkı parçalamak için sabırsızlanan bir aslan, Pusuya yatan genç bir aslan gibi.
slični lavu dok se, zinuv, na plijen obara i laviću što vreba u potaji.
13 Kalk, ya RAB, kes önlerini, eğ başlarını! Kılıcınla kurtar canımı kötülerden,
Ustani, Jahve, presretni ga i obori, od grešnika mi život mačem spasi,
14 Elinle bu insanlardan, ya RAB, Yaşam payı bu dünyada olan insanlardan. Varsın karınları vereceğin cezalara doysun, Çocukları da yiyip doysun, Artanı torunlarına kalsın!
a rukom od ljudi, Gospodine: od ljudi kojih je dio ovaj život, kojima želudac puniš dobrima; kojih su sinovi siti, a djeci daju što im pretekne.
15 Ama ben doğruluk sayesinde yüzünü göreceğim senin, Uyanınca suretini görmeye doyacağım.
A ja ću u pravdi gledati lice tvoje, i jednom kad se probudim, sit ću ga se nagledati.

< Mezmurlar 17 >