Mezmurlar 147

1 RAB'be övgüler sunun! Ne güzel, ne hoş Tanrımız'ı ilahilerle övmek! O'na övgü yaraşır.

Chwalcie PANA, bo dobrze [jest] śpiewać naszemu Bogu; jest [to] bowiem miłe i piękna jest chwała.

2 RAB yeniden kuruyor Yeruşalim'i, Bir araya topluyor İsrail'in sürgünlerini.

PAN buduje Jeruzalem [i] gromadzi rozproszonych Izraela.

3 O kırık kalplileri iyileştirir, Yaralarını sarar.

On uzdrawia skruszonych w sercu i opatruje ich rany.

4 Yıldızların sayısını belirler, Her birini adıyla çağırır.

On liczy gwiazdy, nazywa każdą z nich po imieniu.

5 Rabbimiz büyük ve çok güçlüdür, Sınırsızdır anlayışı.

Wielki [jest] nasz Pan i zasobny w moc; jego mądrość jest niezmierzona.

6 RAB mazlumlara yardım eder, Kötüleri yere çalar.

PAN podnosi pokornych, [a] niegodziwych poniża aż do ziemi.

7 RAB'be şükran ezgileri okuyun, Tanrımız'ı lirle, ilahilerle övün.

Śpiewajcie PANU z dziękczynieniem; śpiewajcie naszemu Bogu przy dźwiękach harfy;

8 O'dur gökleri bulutlarla kaplayan, Yeryüzüne yağmur sağlayan, Dağlarda ot bitiren.

Który okrywa niebiosa obłokami [i] przygotowuje deszcz dla ziemi; który sprawia, że trawa rośnie na górach;

9 O yiyecek sağlar hayvanlara, Bağrışan kuzgun yavrularına.

Który daje pokarm bydłu i młodym krukom wołającym [do niego].

10 Ne atın gücünden zevk alır, Ne de insanın yiğitliğinden hoşlanır.

Nie lubuje się w mocy konia ani nie ma upodobania w goleniach mężczyzny.

11 RAB kendisinden korkanlardan, Sevgisine umut bağlayanlardan hoşlanır.

PAN ma upodobanie w tych, którzy się go boją, którzy ufają jego miłosierdziu.

12 RAB'bi yücelt, ey Yeruşalim! Tanrın'a övgüler sun, ey Siyon!

Chwal PANA, Jeruzalem; chwal swego Boga, Syjonie.

13 Çünkü senin kapılarının kol demirlerine güç katar, İçindeki halkı kutsar.

On bowiem umacnia zasuwy twoich bram i błogosławi synów twoich pośród ciebie.

14 Sınırlarını esenlik içinde tutar, Seni en iyi buğdayla doyurur.

Zapewnia pokój w twoich granicach i syci cię najwyborniejszą pszenicą.

15 Yeryüzüne buyruğunu gönderir, Sözü çarçabuk yayılır.

On wysyła swój rozkaz na ziemię; szybko biegnie jego słowo.

16 Yapağı gibi kar yağdırır, Kırağıyı kül gibi saçar.

On daje śnieg jak wełnę, rozsypuje szron jak popiół.

17 Aşağıya iri iri dolu savurur, Kim dayanabilir soğuğuna?

Rzuca swój lód jak okruchy; któż ostoi się przed jego zimnem?

18 Buyruk verir, eritir buzları, Rüzgarını estirir, sular akmaya başlar.

Posyła swoje słowo i [lody] topnieją; wionie swym wiatrem i wody spływają.

19 Sözünü Yakup soyuna, Kurallarını, ilkelerini İsrail'e bildirir.

Oznajmia swe słowo Jakubowi, swe prawa i sądy Izraelowi.

20 Başka hiçbir ulus için yapmadı bunu, Onlar O'nun ilkelerini bilmezler. RAB'be övgüler sunun!

Nie uczynił tak żadnemu narodowi, nie poznali jego sądów. Alleluja.