Mezmurlar 137

1 Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;

Sui fiumi di Babilonia, là sedevamo piangendo al ricordo di Sion.

2 Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

Ai salici di quella terra appendemmo le nostre cetre.

3 Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

Là ci chiedevano parole di canto coloro che ci avevano deportato, canzoni di gioia, i nostri oppressori: «Cantateci i canti di Sion!».

4 Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?

Come cantare i canti del Signore in terra straniera?

5 Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

Se ti dimentico, Gerusalemme, si paralizzi la mia destra;

6 Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

mi si attacchi la lingua al palato, se lascio cadere il tuo ricordo, se non metto Gerusalemme al di sopra di ogni mia gioia.

7 Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.

Ricordati, Signore, dei figli di Edom, che nel giorno di Gerusalemme, dicevano: «Distruggete, distruggete anche le sue fondamenta».

8 Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

Figlia di Babilonia devastatrice, beato chi ti renderà quanto ci hai fatto.

9 Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!

Beato chi afferrerà i tuoi piccoli e li sbatterà contro la pietra.