Mezmurlar 137

1 Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;

By the rivers of Babylon, there we sat down. Yes, we wept, when we remembered Zion.

2 Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

On the willows in that land, we hung up our harps.

3 Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

For there, those who led us captive asked us for songs. Those who tormented us demanded songs of joy: “Sing us one of the songs of Zion!”

4 Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?

How can we sing the LORD’s song in a foreign land?

5 Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

If I forget you, Jerusalem, let my right hand forget its skill.

6 Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

Let my tongue stick to the roof of my mouth if I do not remember you, if I do not prefer Jerusalem above my chief joy.

7 Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.

Remember, LORD, against the children of Edom in the day of Jerusalem, who said, “Raze it! Raze it even to its foundation!”

8 Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

Daughter of Babylon, doomed to destruction, he will be happy who repays you, as you have done to us.

9 Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!

Happy shall he be, who takes and dashes your little ones against the rock.