Mezmurlar 106
1 Övgüler sunun, RAB'be! RAB'be şükredin, çünkü O iyidir, Sevgisi sonsuzdur.
Praise ye Yah, Give ye thanks to Yahweh—For he is good, For age-abiding, is his lovingkindness.
2 RAB'bin büyük işlerini kim anlatabilir, Kim O'na yeterince övgü sunabilir?
Who can relate the mighty deeds of Yahweh? can cause to be heard, all his praise?
3 Ne mutlu adalete uyanlara, Sürekli doğru olanı yapanlara!
How happy! They who observe justice, He that executeth righteousness at all times.
4 Ya RAB, halkına lütfettiğinde anımsa beni, Onları kurtardığında ilgilen benimle.
Remember me, O Yahweh, when thou acceptest thy people, Visit me, with thy salvation;
5 Öyle ki, seçtiklerinin gönencini göreyim, Ulusunun sevincini, Kendi halkının kıvancını paylaşayım.
That I may look upon the welfare of thy chosen ones, That I may rejoice in the joy of thy nation, That I may glory, with thine inheritance.
6 Atalarımız gibi biz de günah işledik, Suç işledik, kötülük ettik.
We have sinned—with our fathers, We have acted perversely, we have committed lawlessness;
7 Atalarımız Mısır'dayken Yaptığın harikaları anlamadı, Çok kez gösterdiğin sevgiyi anımsamadı, Denizde, Kamış Denizi'nde başkaldırdılar.
Our fathers, in Egypt, understood not thy wonders, They remembered not the abounding of thy lovingkindnesses, but rebelled by the sea—at the Red Sea.
8 Buna karşın RAB gücünü göstermek için, Adı uğruna kurtardı onları.
Yet he saved them, for the sake of his Name, to make known his mighty power;
9 Kamış Denizi'ni azarladı, kurudu deniz, Yürüdüler enginde O'nun öncülüğünde, Çölde yürür gibi.
So he rebuked the Red Sea, and it dried up, And he led them through deeps, as pasture-land;
10 Kendilerinden nefret edenlerin elinden aldı onları, Düşmanlarının pençesinden kurtardı.
And saved them from the hand of one full of hatred, And redeemed them out of the hand of the foe;
11 Sular yuttu hasımlarını, Hiçbiri kurtulmadı.
So the waters covered their adversaries, Not one from among them, was left.
12 O zaman atalarımız O'nun sözlerine inandılar, Ezgiler söyleyerek O'nu övdüler.
They believed therefore in his words, They sang his praise.
13 Ne var ki, RAB'bin yaptıklarını çabucak unuttular, Öğüt vermesini beklemediler.
Soon forgat they his works, —They waited not for his counsel;
14 Özlemle kıvrandılar çölde, Tanrı'yı denediler ıssız yerlerde.
But lusted a lust in the desert, and tested GOD in the waste.
15 Tanrı onlara istediklerini verdi, Ama üzerlerine yıpratıcı bir hastalık gönderdi.
So he gave them their request, but sent leanness into their soul.
16 Onlar ordugahlarında Musa'yı, RAB'bin kutsal kulu Harun'u kıskanınca,
And they became jealous of Moses in the camp, —of Aaron the holy one of Yahweh;
17 Yer yarıldı ve Datan'ı yuttu, Aviram'la yandaşlarının üzerine kapandı.
The earth opened and engulfed Dathan, and covered up the assembly of Abiram;
18 Ateş kavurdu onları izleyenleri, Alev yaktı kötüleri.
Then was kindled a fire in their assembly, —a flame, consumed the lawless ones.
19 Bir buzağı heykeli yaptılar Horev'de, Dökme bir puta tapındılar.
They made a calf in Horeb, —and bowed down to a molten image;
20 Tanrı'nın yüceliğini, Ot yiyen öküz putuna değiştirdiler.
Thus changed they my glory, for the similitude of an ox that eateth grass.
21 Unuttular kendilerini kurtaran Tanrı'yı, Mısır'da yaptığı büyük işleri,
They forgat GOD their saviour, who had done great things in Egypt:
22 Ham ülkesinde yarattığı harikaları, Kamış Denizi kıyısında yaptığı müthiş işleri.
Wonders in the land of Ham, Terrible things by the Red Sea.
23 Bu yüzden onları yok edeceğini söyledi Tanrı, Ama seçkin kulu Musa O'nun önündeki gedikte durarak, Yok edici öfkesinden vazgeçirdi O'nu.
Then would he have bidden to destroy them, —had not Moses his chosen, stood in the breach before him, To turn back his wrath from destroying.
24 Ardından hor gördüler güzelim ülkeyi, Tanrı'nın verdiği söze inanmadılar.
And they refused the delightful land, They believed not his word;
25 Çadırlarında söylendiler, Dinlemediler RAB'bin sesini.
But murmured in their tents, —They hearkened not unto the voice of Yahweh.
26 Bu yüzden RAB elini kaldırdı Ve çölde onları yere sereceğine, Soylarını ulusların arasına saçacağına, Onları öteki ülkelere dağıtacağına ant içti.
So he lifted up his hand unto them, that he would let them fall in the desert;
And would disperse their seed among the nations, and would scatter them throughout the lands.
28 Sonra Baal-Peor'a bel bağladılar, Ölülere sunulan kurbanları yediler.
Yet they let themselves be bound to Baal-peor, —and did eat sacrifices to the dead:
29 Öfkelendirdiler RAB'bi yaptıklarıyla, Salgın hastalık çıktı aralarında.
So they provoked to anger by their doings, and a plague, made a breach among them.
30 Ama Pinehas kalkıp araya girdi, Felaketi önledi.
Then stood up Phinehas, and interposed, and stayed was the plague:
31 Bu doğruluk sayıldı ona, Kuşaklar boyu, sonsuza dek sürecek bu.
So it was counted unto him, for righteousness, To generation after generation, unto times age abiding.
32 Yine RAB'bi öfkelendirdiler Meriva suları yanında, Musa'nın başına dert açıldı onlar yüzünden;
And they provoked by the waters of Meribah, —And it fared ill with Moses, for their sakes;
33 Çünkü onu sinirlendirdiler, O da düşünmeden konuştu.
For they embittered his spirit, and he spake rashly with his lips.
34 RAB'bin onlara buyurduğu gibi Yok etmediler halkları,
They destroyed not the peoples of which Yahweh had spoken to them;
35 Tersine öteki uluslara karıştılar, Onların törelerini öğrendiler.
But had fellowship with the nations, and learned their doings;
36 Putlarına taptılar, Bu da onlara tuzak oldu.
Yea they served their idols, and they became to them a snare:
37 Oğullarını, kızlarını Cinlere kurban ettiler.
Yea they sacrificed their sons and their daughters to mischievous demons;
38 Kenan putlarına kurban olsun diye Oğullarının, kızlarının kanını, Suçsuzların kanını döktüler; Ülke onların kanıyla kirlendi.
And poured out innocent blood, the blood of their sons and their daughters, whom they sacrificed to the idols of Canaan, And the land was polluted with blood-shed;
39 Böylece yaptıklarıyla kirli sayıldılar, Vefasız duruma düştüler töreleriyle.
And they became unclean by their works, and became unchaste in their doings.
40 RAB'bin öfkesi parladı halkına karşı, Tiksindi kendi halkından.
Then was kindled the anger of Yahweh with his people, and he abhorred his own inheritance.
41 Onları ulusların eline teslim etti. Onlardan nefret edenler onlara egemen oldu.
So he delivered them up into the hand of the nations, And they who hated them, had dominion over them;
42 Düşmanları onları ezdi, Boyun eğdirdi hepsine.
And their enemies oppressed them, And they were bowed down under their hand.
43 RAB onları birçok kez kurtardı, Ama akılları fikirleri başkaldırmaktaydı Ve alçaltıldılar suçları yüzünden.
Many times, did he rescue them, —But, they, rebelled by their counsel, and sank low in their iniquity.
44 RAB yine de ilgilendi sıkıntılarıyla Yakarışlarını duyunca.
Then looked he on the distress which befell them, —when he heard their loud cry;
45 Antlaşmasını anımsadı onlar uğruna, Eşsiz sevgisinden ötürü vazgeçti yapacaklarından.
Then remembered he, for them, his covenant, and was moved to pity, according to the abounding of his lovingkindnesses;
46 Merhamet koydu onları tutsak alanların yüreğine.
And granted them compassion before all their captors.
47 Kurtar bizi, ey Tanrımız RAB, Topla bizi ulusların arasından. Kutsal adına şükredelim, Yüceliğinle övünelim.
Save us, O Yahweh our God, and gather us from among the nations, That we may give thanks unto thy holy Name, That we may triumph aloud in thy praise.
48 Öncesizlikten sonsuza dek, İsrail'in Tanrısı RAB'be övgüler olsun! Bütün halk, “Amin!” desin. RAB'be övgüler olsun!
Blessed be Yahweh, God of Israel, from one age even unto another, And all the people, shall say, Amen! Praise ye Yah!
