< Mezmurlar 104 >

1 RAB'be övgüler sun, ey gönlüm! Ya RAB Tanrım, ne ulusun! Görkem ve yücelik kuşanmışsın,
ipsi David benedic anima mea Domino Domine Deus meus magnificatus es vehementer confessionem et decorem induisti
2 Bir kaftana bürünür gibi ışığa bürünmüşsün. Gökleri bir çadır gibi geren,
amictus lumine sicut vestimento extendens caelum sicut pellem
3 Evini yukarıdaki sular üzerine kuran, Bulutları kendine savaş arabası yapan, Rüzgarın kanatları üzerinde gezen,
qui tegis in aquis superiora eius qui ponis nubem ascensum tuum qui ambulas super pinnas ventorum
4 Rüzgarları kendine haberci, Yıldırımları hizmetkâr eden sensin.
qui facis angelos tuos spiritus et ministros tuos ignem urentem
5 Yeryüzünü temeller üzerine kurdun, Asla sarsılmasın diye.
qui fundasti terram super stabilitatem suam non inclinabitur in saeculum saeculi
6 Engini ona bir giysi gibi giydirdin, Sular dağların üzerinde durdu.
abyssus sicut vestimentum amictus eius super montes stabunt aquae
7 Sen kükreyince sular kaçtı, Göğü gürletince hemen çekildi.
ab increpatione tua fugient a voce tonitrui tui formidabunt
8 Dağları aşıp derelere aktı, Onlar için belirlediğin yerlere doğru.
ascendunt montes et descendunt campi in locum quem fundasti eis
9 Bir sınır koydun önlerine, Geçmesinler, gelip yeryüzünü bir daha kaplamasınlar diye.
terminum posuisti quem non transgredientur neque convertentur operire terram
10 Vadilerde fışkırttığın pınarlar, Dağların arasından akar.
qui emittis fontes in convallibus inter medium montium pertransibunt aquae
11 Bütün kır hayvanlarını suvarır, Yaban eşeklerinin susuzluğunu giderirler.
potabunt omnes bestiae agri expectabunt onagri in siti sua
12 Kuşlar yanlarında yuva kurar, Dalların arasında ötüşürler.
super ea volucres caeli habitabunt de medio petrarum dabunt vocem
13 Gökteki evinden dağları sularsın, Yeryüzü işlerinin meyvesine doyar.
rigans montes de superioribus suis de fructu operum tuorum satiabitur terra
14 Hayvanlar için ot, İnsanların yararı için bitkiler yetiştirirsin; İnsanlar ekmeğini topraktan çıkarsın diye,
producens faenum iumentis et herbam servituti hominum ut educas panem de terra
15 Yüreklerini sevindiren şarabı, Yüzlerini güldüren zeytinyağını, Güçlerini artıran ekmeği hep sen verirsin.
et vinum laetificat cor hominis ut exhilaret faciem in oleo et panis cor hominis confirmat
16 RAB'bin ağaçları, Kendi diktiği Lübnan sedirleri suya doyar.
saturabuntur ligna campi et cedri Libani quas plantavit
17 Kuşlar orada yuva yapar, Leyleğin evi ise çamlardadır.
illic passeres nidificabunt erodii domus dux est eorum
18 Yüksek dağlar dağ keçilerinin uğrağı, Kayalar kaya tavşanlarının sığınağıdır.
montes excelsi cervis petra refugium erinaciis
19 Mevsimleri göstersin diye ayı, Batacağı zamanı bilen güneşi yarattın.
fecit lunam in tempora sol cognovit occasum suum
20 Karartırsın ortalığı, gece olur, Başlar kıpırdamaya orman hayvanları.
posuisti tenebras et facta est nox in ipsa pertransibunt omnes bestiae silvae
21 Genç aslan av peşinde kükrer, Tanrı'dan yiyecek ister.
catuli leonum rugientes ut rapiant et quaerant a Deo escam sibi
22 Güneş doğunca İnlerine çekilir, yatarlar.
ortus est sol et congregati sunt et in cubilibus suis conlocabuntur
23 İnsan işine gider, Akşama dek çalışmak için.
exibit homo ad opus suum et ad operationem suam usque ad vesperum
24 Ya RAB, ne çok eserin var! Hepsini bilgece yaptın; Yeryüzü yarattıklarınla dolu.
quam magnificata sunt opera tua Domine omnia in sapientia fecisti impleta est terra possessione tua
25 İşte uçsuz bucaksız denizler, İçinde kaynaşan sayısız canlılar, Büyük küçük yaratıklar.
hoc mare magnum et spatiosum manibus; illic reptilia quorum non est numerus animalia pusilla cum magnis
26 Orada gemiler dolaşır, İçinde oynaşsın diye yarattığın Livyatan da orada.
illic naves pertransibunt draco iste quem formasti ad inludendum ei
27 Hepsi seni bekliyor, Yiyeceklerini zamanında veresin diye.
omnia a te expectant ut des illis escam in tempore
28 Sen verince onlar toplar, Sen elini açınca onlar iyiliğe doyar.
dante te illis colligent aperiente te manum tuam omnia implebuntur bonitate
29 Yüzünü gizleyince dehşete kapılırlar, Soluklarını kesince ölüp toprak olurlar.
avertente autem te faciem turbabuntur auferes spiritum eorum et deficient et in pulverem suum revertentur
30 Ruhun'u gönderince var olurlar, Yeryüzüne yeni yaşam verirsin.
emittes spiritum tuum et creabuntur et renovabis faciem terrae
31 RAB'bin görkemi sonsuza dek sürsün! Sevinsin RAB yaptıklarıyla!
sit gloria Domini in saeculum laetabitur Dominus in operibus suis
32 O bakınca yeryüzü titrer, O dokununca dağlar tüter.
qui respicit terram et facit eam tremere qui tangit montes et fumigant
33 Ömrümce RAB'be ezgiler söyleyecek, Var oldukça Tanrım'ı ilahilerle öveceğim.
cantabo Domino in vita mea psallam Deo meo quamdiu sum
34 Düşüncem O'na hoş görünsün, Sevincim RAB olsun!
iucundum sit ei eloquium meum ego vero delectabor in Domino
35 Tükensin dünyadaki günahlılar, Yok olsun artık kötüler! RAB'be övgüler sun, ey gönlüm! RAB'be övgüler sunun!
deficiant peccatores a terra et iniqui ita ut non sint benedic anima mea Domino

< Mezmurlar 104 >