Süleyman'In Özdeyişleri 5
1 Oğlum, bilgeliğime dikkat et, Akıllıca sözlerime kulak ver.
My son, to my wisdom, attend, and, to mine understanding, incline thou thine ear:
2 Böylelikle her zaman sağgörülü olur, Dudaklarınla bilgiyi korursun.
That thou mayest preserve discretion, —and, as for knowledge, that thy lips may guard it.
3 Zina eden kadının bal damlar dudaklarından, Ağzı daha yumuşaktır zeytinyağından.
For, with sweet droppings, drip the lips of her that is a stranger, and, smoother than oil, is her mouth;
4 Ama sonu pelinotu kadar acı, İki ağızlı kılıç kadar keskindir.
But, the latter end of her, is bitter as wormwood, sharp, as a two-edged sword!
Her feet, are going down to death, —on hades, will her steps take firm hold. (Sheol h7585)
6 Yaşama giden yolu hiç düşünmez, Yolları dolaşıktır, ama farkında değil.
Lest, the path of life, she should ponder, her tracks have wandered she knoweth not [whither].
7 Oğlum, şimdi beni dinle, Ağzımdan çıkan sözlerden ayrılma.
Now, therefore, ye sons, hearken unto me, and do not turn away from the sayings of my mouth.
8 Öyle kadınlardan uzak dur, Yaklaşma evinin kapısına.
Keep far from her thy way, and do not go near the opening of her house:
9 Yoksa onurunu başkalarına, Yıllarını bir gaddara kaptırırsın.
Lest thou give, to other men, thy vigour, and thy years, to him that is cruel:
10 Varını yoğunu yer bitirir yabancılar, Emeğin başka birinin evini bayındır kılar.
Lest strange men, be well fed, by thy strength, and, thy toils, be in the house of the alien.
11 Ah çekip inlersin ömrünün son günlerinde, Etin, bedenin tükendiğinde.
So shalt thou grieve in thy latter end, in the failing of thy flesh and of thy healthy condition;
12 “Eğitilmekten neden bu kadar nefret ettim, Yüreğim uyarıları neden önemsemedi?” dersin.
And thou shalt say—How I hated correction! and, reproof, my heart disdained;
13 “Öğretmenlerimin sözünü dinlemedim, Beni eğitenlere kulak vermedim.
Neither hearkened I to the voice of my teachers, nor, to my instructors, inclined I mine ear:
14 Halkın ve topluluğun arasında Tam bir yıkımın eşiğine gelmişim.”
Soon was I in all evil, in the midst of convocation and assembly.
15 Suyu kendi sarnıcından, Kendi kuyunun kaynağından iç.
Drink thou water out of thine own cistern, and flowing streams out of the midst of thine own well.
16 Pınarların sokakları, Akarsuların meydanları mı sulamalı?
Let not thy fountains, flow over, abroad, in the streets, dividings of waters:
17 Yalnız senin olsun onlar, Paylaşma yabancılarla.
Let them be for thyself, alone, and not for strangers with thee.
18 Çeşmen bereketli olsun Ve gençken evlendiğin karınla mutlu ol.
Let thy well-spring be blessed, —and get thy joy from the wife of thy youth: —
19 Sevimli bir geyik, zarif bir ceylan gibi, Hep seni doyursun memeleri. Aşkıyla sürekli coş.
A loving hind! a graceful doe! let, her bosom, content thee at all times, and, in her love, mayst thou stray evermore.
20 Oğlum, neden ahlaksız bir kadınla coşasın, Neden başka birinin karısını koynuna alasın?
Wherefore, then, shouldst thou stray, my son, with a strange woman? or embrace the bosom of a woman unknown?
21 RAB insanın tuttuğu yolu gözler, Attığı her adımı denetler.
For, before the eyes of Yahweh, are the ways of a man, —and, all his tracks, doth he consider:
22 Kötü kişiyi kendi suçları ele verecek, Günahının kemendi kıskıvrak bağlayacak onu.
His own iniquities, shall entrap him with the lawless, and, by the cords of his own sin, shall he be seized.
23 Aşırı ahmaklığı onu yoldan çıkaracak, Terbiyeyi umursamadığı için ölecek.
He, shall die, for lack of discipline, and, by the abounding of his perversity, shall he be lost.
