Süleyman'In Özdeyişleri 29
1 Defalarca azarlandığı halde dikbaşlılık eden, Ansızın yıkıma uğrayacak, çare yok.
El hombre que reprendido endurece la cerviz, de repente será quebrantado; y no habrá para él medicina.
2 Doğru kişiler çoğalınca halk sevinir, Kötü kişi hükümdar olunca halk inler.
Cuando los justos dominan, el pueblo se alegra; mas cuando domina el impío, el pueblo gime.
3 Bilgeliği seven babasını sevindirir, Fahişelerle dostluk eden malını yitirir.
El hombre que ama la sabiduría, alegra a su padre; mas el que mantiene rameras, perderá la hacienda.
4 Adaletle yöneten kral ülkesini ayakta tutar, Rüşvet alansa çökertir.
El rey con el juicio afirma la tierra; mas el hombre amigo de presentes la destruirá.
5 Başkasını pohpohlayan kişi, Ona tuzak olur.
El hombre que lisonjea a su prójimo, red tiende delante de sus pasos.
6 Kötünün başkaldırısı kendine tuzak olur, Doğru kişiyse ezgi söyler ve sevinir.
En la prevaricación del hombre malo hay lazo; mas el justo cantará y se alegrará.
7 Doğru kişi yoksulların hakkını verir, Kötü kişi hak hukuk nedir bilmez.
Conoce el justo el derecho de los pobres; mas el impío no entiende sabiduría.
8 Alaycı kişiler kentleri bile karıştırır, Bilgelerse öfkeyi yatıştırır.
Los hombres burladores enlazan la ciudad; mas los sabios apartan la ira.
9 Bilge kişiyle davası olan ahmak Kızar, alay eder ve rahat vermez.
Si el hombre sabio contendiere con el loco, que se enoje o que se ría, no tendrá reposo.
10 Kana susamışlar dürüst kişiden nefret eder, Doğrularsa onun canını korur.
Los hombres sanguinarios aborrecen al perfecto; mas los rectos buscan su alma.
11 Akılsız hep patlamaya hazırdır, Bilgeyse öfkesini dizginler.
El loco da rienda suelta a todo su espíritu; mas el sabio al fin lo sosiega.
12 Hükümdar yalana kulak verirse, Bütün görevlileri de kötü olur.
Del señor que escucha la palabra mentirosa, todos sus ministros son impíos.
13 Zorbayla yoksulun ortak bir noktası var: İkisinin de gözünü açan RAB'dir.
El pobre y el usurero se encontraron; el SEÑOR alumbra los ojos de ambos.
14 Yoksulları adaletle yöneten kralın Tahtı hep güvenlikte olur.
El rey que juzga con verdad a los pobres, su trono será firme para siempre.
15 Değnekle terbiye bilgelik kazandırır, Kendi haline bırakılan çocuksa annesini utandırır.
La vara y la corrección dan sabiduría; mas el muchacho suelto avergonzará a su madre.
16 Kötüler çoğalınca başkaldırı da çoğalır, Ama doğrular onların düşüşünü görecektir.
Cuando los impíos son muchos, mucha es la prevaricación; mas los justos verán la ruina de ellos.
17 Oğlunu terbiye et, o da sana huzur verecek Ve gönlünü hoşnut edecektir.
Corrige a tu hijo, y te dará descanso, y dará deleite a tu alma.
18 Tanrısal esinden yoksun olan halk Sınır tanımaz olur. Ne mutlu Kutsal Yasa'yı yerine getirene!
Sin visión profética el pueblo perecerá; mas el que guarda la ley es bienaventurado.
19 Köle salt sözle terbiye edilemez, Çünkü anlasa da kulak asmaz.
El siervo no se castigará con palabras; porque entiende, mas no hace caso.
20 Sözünü tartmadan konuşan birini tanıyor musun? Akılsızın durumu bile onunkinden daha umut vericidir.
¿Has visto hombre ligero en sus palabras? Más esperanza hay del loco que de él.
21 Çocukluğundan beri kölesini şımartan, Sonunda cezasını çeker.
El que regala a su siervo desde su niñez, a la postre será su hijo.
22 Öfkeli kişi çekişme yaratır, Huysuz kişinin başkaldırısı eksik olmaz.
El hombre iracundo levanta contiendas; y el furioso muchas veces peca.
23 Kibir insanı küçük düşürür, Alçakgönüllülükse onur kazandırır.
La soberbia del hombre le abate; pero al humilde de espíritu sustenta la honra.
24 Hırsızla ortak olanın düşmanı kendisidir, Mahkemede yemin etse de bildiğini söylemez.
El cómplice del ladrón aborrece su vida; oirá maldiciones, y no lo denunciará.
25 İnsandan korkmak tuzaktır, Ama RAB'be güvenen güvenlikte olur.
El temor a los hombres es peligroso; mas el que confía en el SEÑOR será levantado.
26 Hükümdarın gözüne girmek isteyen çoktur, Ama RAB'dir insana adalet sağlayan.
Muchos buscan el favor del príncipe; mas del SEÑOR viene el juicio de cada uno.
27 Doğrular haksızlardan iğrenir, Kötüler de dürüst yaşayanlardan.
Abominación es a los justos el hombre inicuo; y abominación es al impío el de rectos caminos.
