Matta 22
1 İsa söz alıp onlara yine benzetmelerle şöyle seslendi: “Göklerin Egemenliği, oğlu için düğün şöleni hazırlayan bir krala benzer.
And Jesus answering, spoke again in parables to them, saying:
The kingdom of heaven is likened to a king, who made a marriage for his son.
3 Kral şölene davet ettiklerini çağırmak üzere kölelerini gönderdi, ama davetliler gelmek istemedi.
And he sent his servants, to call them that were invited to the marriage; and they would not come.
4 “Kral yine başka kölelerini gönderirken onlara dedi ki, ‘Davetlilere şunu söyleyin: Bakın, ben ziyafetimi hazırladım. Sığırlarım, besili hayvanlarım kesildi. Her şey hazır, buyrun şölene!’
Again he sent other servants, saying: Tell them that were invited, Behold, I have prepared my dinner; my beeves and fatlings are killed, and all things are ready: come ye to the marriage.
5 “Ama davetliler aldırmadılar. Biri tarlasına, biri ticaretine gitti.
But they neglected, and went their own ways, one to his farm, and another to his merchandise.
6 Öbürleri de kralın kölelerini yakalayıp hırpaladılar ve öldürdüler.
And the rest laid hands on his servants, and having treated them contumeliously, put them to death.
7 Kral öfkelendi. Ordularını gönderip o katilleri yok etti, kentlerini ateşe verdi.
But when the king had heard of it, he was angry, and sending his armies, he destroyed those murderers, and burnt their city.
8 “Sonra kölelerine şöyle dedi: ‘Düğün şöleni hazır, ama çağırdıklarım buna layık değilmiş.
Then he saith to his servants: The marriage indeed is ready; but they that were invited were not worthy.
9 Gidin yol kavşaklarına, kimi bulursanız düğüne çağırın.’
Go ye therefore into the highways; and as many as you shall find, call to the marriage.
10 Böylece köleler yollara döküldü, iyi kötü kimi buldularsa, hepsini topladılar. Düğün yeri konuklarla doldu.
And his servants going forth into the ways, gathered together all that they found, both bad and good: and the marriage was filled with guests.
11 “Kral konukları görmeye geldiğinde, orada düğün giysisi giymemiş bir adam gördü.
And the king went in to see the guests: and he saw there a man who had not on a wedding garment.
12 Ona, ‘Arkadaş, düğün giysisi giymeden buraya nasıl girdin?’ diye sorunca, adamın dili tutuldu.
And he saith to him: Friend, how camest thou in hither not having a wedding garment? But he was silent.
13 “O zaman kral, uşaklarına, ‘Şunun ellerini ayaklarını bağlayın, dışarıya, karanlığa atın!’ dedi. ‘Orada ağlayış ve diş gıcırtısı olacaktır.’
Then the king said to the waiters: Bind his hands and feet, and cast him into the exterior darkness: there shall be weeping and gnashing of teeth.
14 “Çünkü çağrılanlar çok, ama seçilenler azdır.”
For many are called, but few are chosen.
15 Bunun üzerine Ferisiler çıkıp gittiler. İsa'yı, kendi söyleyeceği sözlerle tuzağa düşürmek amacıyla düzen kurdular.
Then the Pharisees going, consulted among themselves how to insnare him in his speech.
16 Hirodes yanlılarıyla birlikte gönderdikleri kendi öğrencileri İsa'ya gelip, “Öğretmenimiz” dediler, “Senin dürüst biri olduğunu, Tanrı yolunu dürüstçe öğrettiğini, kimseyi kayırmadığını biliyoruz. Çünkü insanlar arasında ayrım yapmazsın.
And they sent to him their disciples with the Herodians, saying: Master, we know that thou art a true speaker, and teachest the way of God in truth, neither carest thou for any man: for thou dost not regard the person of men.
17 Peki, söyle bize, sence Sezar'a vergi vermek Kutsal Yasa'ya uygun mu, değil mi?”
Tell us therefore what dost thou think, is it lawful to give tribute to Caesar, or not?
18 İsa onların kötü niyetlerini bildiğinden, “Ey ikiyüzlüler!” dedi. “Beni neden deniyorsunuz?
But Jesus knowing their wickedness, said: Why do you tempt me, ye hypocrites?
19 Vergi öderken kullandığınız parayı gösterin bana!” O'na bir dinar getirdiler.
Shew me the coin of the tribute. And they offered him a penny.
20 İsa, “Bu resim, bu yazı kimin?” diye sordu.
And Jesus saith to them: Whose image and inscription is this?
21 “Sezar'ın” dediler. O zaman İsa, “Öyleyse Sezar'ın hakkını Sezar'a, Tanrı'nın hakkını Tanrı'ya verin” dedi.
They say to him: Caesar’s. Then he saith to them: Render therefore to Caesar the things that are Caesar’s; and to God, the things that are God’s.
22 Bu sözleri duyunca şaştılar, İsa'yı bırakıp gittiler.
And hearing this they wondered, and leaving him, went their ways.
23 Ölümden sonra diriliş olmadığını söyleyen Sadukiler, aynı gün İsa'ya gelip şunu sordular: “Öğretmenimiz, Musa şöyle buyurmuştur: ‘Eğer bir adam çocuk sahibi olmadan ölürse, kardeşi onun karısını alsın, soyunu sürdürsün.’
That day there came to him the Sadducees, who say there is no resurrection; and asked him,
Saying: Master, Moses said: If a man die having no son, his brother shall marry his wife, and raise up issue to his brother.
25 Aramızda yedi kardeş vardı. İlki evlendi ve öldü. Çocuğu olmadığından karısını kardeşine bıraktı.
Now there were with us seven brethren: and the first having married a wife, died; and not having issue, left his wife to his brother.
26 İkincisi, üçüncüsü, yedincisine kadar hepsine aynı şey oldu.
In like manner the second, and the third, and so on to the seventh.
27 Hepsinden sonra kadın da öldü.
And last of all the woman died also.
28 Buna göre diriliş günü kadın bu yedi kardeşten hangisinin karısı olacak? Çünkü hepsi de onunla evlendi.”
At the resurrection therefore whose wife of the seven shall she be? for they all had her.
29 İsa onlara, “Siz Kutsal Yazılar'ı ve Tanrı'nın gücünü bilmediğiniz için yanılıyorsunuz” diye karşılık verdi.
And Jesus answering, said to them: You err, not knowing the Scriptures, nor the power of God.
30 “Dirilişten sonra insanlar ne evlenir, ne de evlendirilir, gökteki melekler gibidirler.
For in the resurrection they shall neither marry nor be married; but shall be as the angels of God in heaven.
31 Ölülerin dirilmesi konusuna gelince, Tanrı'nın size bildirdiği şu sözü okumadınız mı?
And concerning the resurrection of the dead, have you not read that which was spoken by God, saying to you:
32 ‘Ben İbrahim'in Tanrısı, İshak'ın Tanrısı ve Yakup'un Tanrısı'yım’ diyor. Tanrı ölülerin değil, dirilerin Tanrısı'dır.”
I am the God of Abraham, and the God of Isaac, and the God of Jacob? He is not the God of the dead, but of the living.
33 Bunları işiten halk, O'nun öğretişine şaşıp kaldı.
And the multitudes hearing it, were in admiration at his doctrine.
34 Ferisiler, İsa'nın Sadukiler'i susturduğunu duyunca bir araya toplandılar.
But the Pharisees hearing that he had silenced the Sadducees, came together:
35 Onlardan biri, bir Kutsal Yasa uzmanı, İsa'yı denemek amacıyla O'na şunu sordu: “Öğretmenim, Kutsal Yasa'da en önemli buyruk hangisidir?”
And one of them, a doctor of the law, asking him, tempting him:
Master, which is the greatest commandment in the law?
37 İsa ona şu karşılığı verdi: “‘Tanrın Rab'bi bütün yüreğinle, bütün canınla ve bütün aklınla seveceksin.’
Jesus said to him: Thou shalt love the Lord thy God with thy whole heart, and with thy whole soul, and with thy whole mind.
38 İşte ilk ve en önemli buyruk budur.
This is the greatest and the first commandment.
39 İlkine benzeyen ikinci buyruk da şudur: ‘Komşunu kendin gibi seveceksin.’
And the second is like to this: Thou shalt love thy neighbor as thyself.
40 Kutsal Yasa'nın tümü ve peygamberlerin sözleri bu iki buyruğa dayanır.”
On these two commandments dependeth the whole law and the prophets.
41 Ferisiler toplu haldeyken İsa onlara şunu sordu: “Mesih'le ilgili olarak ne düşünüyorsunuz? O kimin oğludur?” Onlar da, “Davut'un Oğlu” dediler.
And the Pharisees being gathered together, Jesus asked them,
Saying: What think you of Christ? whose son is he? They say to him: David’s.
43 İsa şöyle dedi: “O halde nasıl oluyor da Davut, Ruh'tan esinlenerek O'ndan ‘Rab’ diye söz ediyor? Şöyle diyor Davut:
He saith to them: How then doth David in spirit call him Lord, saying:
44 ‘Rab Rabbim'e dedi ki, Ben düşmanlarını Ayaklarının altına serinceye dek Sağımda otur.’
The Lord said to my Lord, Sit on my right hand, until I make thy enemies thy footstool?
45 Davut O'ndan Rab diye söz ettiğine göre, O nasıl Davut'un Oğlu olur?”
If David then call him Lord, how is he his son?
46 İsa'ya hiç kimse karşılık veremedi. O günden sonra artık kimse de O'na bir şey sormaya cesaret edemedi.
And no man was able to answer him a word; neither durst any man from that day forth ask him any more questions.
