Markos 8
1 O günlerde yine büyük bir kalabalık toplanmıştı. Yiyecek bir şeyleri olmadığı için İsa öğrencilerini yanına çağırıp, “Halka acıyorum” dedi. “Üç gündür yanımdalar, yiyecek hiçbir şeyleri yok.
In those days the multitude being very great, and having nothing to eat, Jesus called his disciples, and saith to them,
I have compassion on the multitude, because they have now been with me three days, and have nothing to eat:
3 Onları aç aç evlerine gönderirsem, yolda bayılırlar. Hem bazıları uzak yoldan geliyor.”
And if I send them away fasting to their own houses, they will faint by the way: for some of them came from far.
4 Öğrencileri buna karşılık, “Böyle ıssız bir yerde bu kadar kişiyi doyuracak ekmeği insan nereden bulabilir?” dediler.
And his disciples answered him, From where can a man satisfy these men with bread here in the wilderness?
5 İsa, “Kaç ekmeğiniz var?” diye sordu. “Yedi tane” dediler.
And he asked them, How many loaves have ye? And they said, Seven.
6 Bunun üzerine İsa, halka yere oturmalarını buyurdu. Sonra yedi ekmeği aldı, şükredip bunları böldü, dağıtmaları için öğrencilerine verdi. Onlar da halka dağıttılar.
And he commanded the people to sit down on the ground: and he took the seven loaves, and gave thanks, and broke, and gave to his disciples to set before them; and they set them before the people.
7 Birkaç küçük balıkları da vardı. İsa şükredip bunları da dağıtmalarını söyledi.
And they had a few small fishes: and he blessed, and commanded to set them also before them.
8 Herkes yiyip doydu. Artakalan parçalardan yedi küfe dolusu topladılar.
So they ate, and were satisfied: and they took up of the fragments of food that were left, seven baskets.
9 Orada yaklaşık dört bin kişi vardı. İsa onları evlerine gönderdikten sonra öğrencileriyle birlikte hemen tekneye binip Dalmanuta bölgesine geçti.
And they that had eaten were about four thousand: and he sent them away.
And immediately he entered into a boat with his disciples, and came into the parts of Dalmanutha.
11 Ferisiler gelip İsa'yla tartışmaya başladılar. O'nu denemek amacıyla gökten bir belirti göstermesini istediler.
And the Pharisees came forth, and began to question with him, seeking from him a sign from heaven, tempting him.
12 İsa içten bir ah çekerek, “Bu kuşak neden bir belirti istiyor?” dedi. “Size doğrusunu söyleyeyim, bu kuşağa hiçbir belirti gösterilmeyecek.”
And he sighed deeply in his spirit, and saith, Why doth this generation seek for a sign? verily I say to you, There shall no sign be given to this generation.
13 Sonra onları orada bırakıp yine tekneye bindi ve karşı yakaya yöneldi.
And he left them, and entering into the boat again departed to the other side.
14 Öğrenciler ekmek almayı unutmuşlardı. Teknede, yanlarında yalnız bir ekmek vardı.
Now the disciples had forgotten to take bread, neither had they in the boat with them more than one loaf.
15 İsa onlara şu uyarıda bulundu: “Dikkatli olun, Ferisiler'in mayasından ve Hirodes'in mayasından sakının!”
And he charged them, saying, Take heed, beware of the leaven of the Pharisees, and of the leaven of Herod.
16 Onlar ise kendi aralarında, “Ekmeğimiz olmadığı için böyle diyor” şeklinde tartıştılar.
And they reasoned among themselves, saying, It is because we have no bread.
17 Bunun farkında olan İsa, “Ekmeğiniz yok diye niçin tartışıyorsunuz?” dedi. “Hâlâ akıl erdiremiyor, anlamıyor musunuz? Zihniniz köreldi mi?
And when Jesus knew it, he saith to them, Why reason ye, because ye have no bread? perceive ye not yet, neither understand? have ye your heart yet hardened?
18 Gözleriniz olduğu halde görmüyor musunuz? Kulaklarınız olduğu halde işitmiyor musunuz? Hatırlamıyor musunuz, beş ekmeği beş bin kişiye bölüştürdüğümde kaç sepet dolusu yemek fazlası topladınız?” “On iki” dediler.
Having eyes, see ye not? and having ears, hear ye not? and do ye not remember?
When I broke the five loaves among five thousand, how many baskets full of fragments took ye up? They say to him, Twelve.
20 “Yedi ekmeği dört bin kişiye bölüştürdüğümde kaç küfe dolusu yemek fazlası topladınız?” “Yedi” dediler.
And when the seven among four thousand, how many baskets full of fragments took ye up? And they said, Seven.
21 İsa onlara, “Hâlâ anlamıyor musunuz?” dedi.
And he said to them, How is it that ye do not understand?
22 İsa ile öğrencileri Beytsayda'ya geldiler. Orada bazı kişiler İsa'ya kör bir adam getirip ona dokunması için yalvardılar.
And he cometh to Bethsaida; and they bring a blind man to him, and besought him to touch him.
23 İsa körün elinden tutarak onu köyün dışına çıkardı. Gözlerine tükürüp ellerini üzerine koydu ve, “Bir şey görüyor musun?” diye sordu.
And he took the blind man by the hand, and led him out of the town; and when he had spit on his eyes, and put his hands upon him, he asked him if he saw any thing.
24 Adam başını kaldırıp, “İnsanlar görüyorum” dedi, “Ağaçlara benziyorlar, ama yürüyorlar.”
And he looked up, and said, I see men as trees, walking.
25 Sonra İsa ellerini yeniden adamın gözleri üzerine koydu. Adam gözlerini açtı, baktı; iyileşmiş ve her şeyi açık seçik görmeye başlamıştı.
After that he put his hands again upon his eyes, and made him look up: and he was restored, and saw every man clearly.
26 İsa, “Köye bile girme!” diyerek onu evine gönderdi.
And he sent him away to his house, saying, Neither go into the town, nor tell it to any in the town.
27 İsa, öğrencileriyle birlikte Filipus Sezariyesi'ne bağlı köylere gitti. Yolda öğrencilerine, “Halk benim kim olduğumu söylüyor?” diye sordu.
And Jesus went out, and his disciples, into the towns of Caesarea Philippi: and by the way he asked his disciples, saying to them, Who do men say that I am?
28 Öğrencileri O'na şu karşılığı verdiler: “Vaftizci Yahya diyorlar. Ama kimi İlyas, kimi de peygamberlerden biri olduğunu söylüyor.”
And they answered, John the Baptist: but some say, Elijah; and others, One of the prophets.
29 O da onlara, “Siz ne dersiniz, sizce ben kimim?” diye sordu. Petrus, “Sen Mesih'sin” yanıtını verdi.
And he saith to them, But who say ye that I am? And Peter answereth and saith to him, Thou art the Christ.
30 Bunun üzerine İsa bu konuda kimseye bir şey söylememeleri için onları uyardı.
And he charged them that they should tell no man of him.
31 İsa, İnsanoğlu'nun çok acı çekmesi, ileri gelenler, başkâhinler ve din bilginlerince reddedilmesi, öldürülmesi ve üç gün sonra dirilmesi gerektiğini onlara anlatmaya başladı.
And he began to teach them, that the Son of man must suffer many things, and be rejected by the elders, and the chief priests, and scribes, and be killed, and after three days rise again.
32 Bunları açıkça söylüyordu. Bunun üzerine Petrus O'nu bir kenara çekip azarlamaya başladı.
And he spoke that saying openly. And Peter took him, and began to rebuke him.
33 İsa dönüp öteki öğrencilerine baktı; Petrus'u azarlayarak, “Çekil önümden, Şeytan!” dedi. “Düşüncelerin Tanrı'ya değil, insana özgüdür.”
But when he had turned about and looked on his disciples, he rebuked Peter, saying, Get thee behind me, Satan: for thou savourest not the things that are of God, but the things that are of men.
34 Öğrencileriyle birlikte halkı da yanına çağırıp şöyle konuştu: “Ardımdan gelmek isteyen kendini inkâr etsin, çarmıhını yüklenip beni izlesin.
And when he had called the people to him with his disciples also, he said to them, Whoever will come after me, let him deny himself, and take up his cross, and follow me.
35 Canını kurtarmak isteyen onu yitirecek, canını benim ve Müjde'nin uğruna yitiren ise onu kurtaracaktır.
For whoever wishes to save his life shall lose it; but whoever shall lose his life for my sake and the gospel’s, the same shall save it.
36 İnsan bütün dünyayı kazanıp da canından olursa, bunun kendisine ne yararı olur?
For what shall it profit a man, if he shall gain the whole world, and lose his own soul?
37 İnsan kendi canına karşılık ne verebilir?
Or what shall a man give in exchange for his soul?
38 Bu vefasız ve günahkâr kuşağın ortasında, kim benden ve benim sözlerimden utanırsa, İnsanoğlu da, Babası'nın görkemi içinde kutsal meleklerle birlikte geldiğinde o kişiden utanacaktır.”
Whoever therefore shall be ashamed of me and of my words in this adulterous and sinful generation; of him also shall the Son of man be ashamed, when he cometh in the glory of his Father with the holy angels.
