Markos 5
1 Gölün karşı yakasına, Gerasalılar'ın memleketine vardılar.
And they came over the strait of the sea into the country of the Gerasens.
2 İsa tekneden iner inmez, kötü ruha tutulmuş bir adam mezarlık mağaralardan çıkıp O'nu karşıladı.
And as he went out of the ship, immediately there met him out of the monuments a man with an unclean spirit,
3 Mezarların içinde yaşayan bu adamı artık kimse zincirle bile bağlı tutamıyordu.
Who had his dwelling in the tombs, and no man now could bind him, not even with chains.
4 Birçok kez zincir ve kösteklerle bağlandığı halde, zincirleri koparmış, köstekleri parçalamıştı. Hiç kimse onunla başa çıkamıyordu.
For having been often bound with fetters and chains, he had burst the chains, and broken the fetters in pieces, and no one could tame him.
5 Gece gündüz mezarlarda, dağlarda bağırıp duruyor, kendini taşlarla yaralıyordu.
And he was always day and night in the monuments and in the mountains, crying and cutting himself with stones.
6 Uzaktan İsa'yı görünce koşup geldi, O'nun önünde yere kapandı.
And seeing Jesus afar off, he ran and adored him.
7 Yüksek sesle haykırarak, “Ey İsa, yüce Tanrı'nın Oğlu, benden ne istiyorsun? Tanrı hakkı için sana yalvarırım, bana işkence etme!” dedi.
And crying with a loud voice, he said: What have I to do with thee, Jesus the Son of the most high God? I adjure thee by God that thou torment me not.
8 Çünkü İsa, “Ey kötü ruh, adamın içinden çık!” demişti.
For he said unto him: Go out of the man, thou unclean spirit.
9 Sonra İsa adama, “Adın ne?” diye sordu. “Adım Tümen. Çünkü sayımız çok” dedi.
And he asked him: What is thy name? And he saith to him: My name is Legion, for we are many.
10 Ruhları o bölgeden çıkarmaması için İsa'ya yalvarıp yakardı.
And he besought him much, that he would not drive him away out of the country.
11 Orada, dağın yamacında otlayan büyük bir domuz sürüsü vardı.
And there was there near the mountain a great herd of swine, feeding.
12 Kötü ruhlar İsa'ya, “Bizi şu domuzlara gönder, onlara girelim” diye yalvardılar.
And the spirits besought him, saying: Send us into the swine, that we may enter into them.
13 İsa'nın izin vermesi üzerine kötü ruhlar adamdan çıkıp domuzların içine girdiler. Yaklaşık iki bin domuzdan oluşan sürü, dik yamaçtan aşağı koşuşarak göle atlayıp boğuldu.
And Jesus immediately gave them leave. And the unclean spirits going out, entered into the swine: and the herd with great violence was carried headlong into the sea, being about two thousand, and were stifled in the sea.
14 Domuzları güdenler kaçıp kentte ve köylerde olayın haberini yaydılar. Halk olup biteni görmeye çıktı.
And they that fed them fled, and told it in the city and in the fields. And they went out to see what was done:
15 İsa'nın yanına geldiklerinde, önceleri bir tümen cine tutulan adamı giyinmiş, aklı başına gelmiş, oturmuş görünce korktular.
And they came to Jesus, and they see him that was troubled with the devil, sitting, clothed, and well in his wits, and they were afraid.
16 Olayı görenler, cinli adama olanları ve domuzların başına gelenleri halka anlattılar.
And they that had seen it, told them, in what manner he had been dealt with who had the devil; and concerning the swine.
17 Bunun üzerine halk, bölgelerinden ayrılması için İsa'ya yalvarmaya başladı.
And they began to pray him that he would depart from their coasts.
18 İsa tekneye binerken, önceleri cinli olan adam O'na, “Seninle geleyim” diye yalvardı.
And when he went up into the ship, he that had been troubled with the devil, began to beseech him that he might be with him.
19 Ama İsa adama izin vermedi. Ona, “Evine, yakınlarının yanına dön” dedi. “Rab'bin senin için neler yaptığını, sana nasıl merhamet ettiğini onlara anlat.”
And he admitted him not, but saith to him: Go into thy house to thy friends, and tell them how great things the Lord hath done for thee, and hath had mercy on thee.
20 Adam da gitti, İsa'nın kendisi için neler yaptığını Dekapolis'te duyurmaya başladı. Anlattıklarına herkes şaşıp kalıyordu.
And he went his way, and began to publish in Decapolis how great things Jesus had done for him: and all men wondered.
21 İsa tekneyle karşı yakaya dönünce, çevresinde büyük bir kalabalık toplandı. Kendisi gölün kıyısında duruyordu.
And when Jesus had passed again in the ship over the strait, a great multitude assembled together unto him, and he was nigh unto the sea.
22 Bu sırada havra yöneticilerinden Yair adında biri geldi. İsa'yı görünce ayaklarına kapandı, “Küçük kızım can çekişiyor. Gelip ellerini onun üzerine koy da kurtulsun, yaşasın!” diye yalvardı.
And there cometh one of the rulers of the synagogue named Jairus: and seeing him, falleth down at his feet.
And he besought him much, saying: My daughter is at the point of death, come, lay thy hand upon her, that she may be safe, and may live.
24 İsa adamla birlikte gitti. Büyük bir kalabalık da ardından gidiyor, O'nu sıkıştırıyordu.
And he went with him, and a great multitude followed him, and they thronged him.
25 Orada, on iki yıldır kanaması olan bir kadın vardı.
And a woman who was under an issue of blood twelve years,
26 Birçok hekimin elinden çok çekmiş, varını yoğunu harcamış, ama iyileşeceğine daha da kötüleşmişti.
And had suffered many things from many physicians; and had spent all that she had, and was nothing the better, but rather worse,
27 Kadın, İsa hakkında anlatılanları duymuştu. Bu nedenle, kalabalıkta O'nun arkasından gelip giysisine dokundu.
When she had heard of Jesus, came in the crowd behind him, and touched his garment.
28 İçinden, “Giysilerine bile dokunsam kurtulurum” diyordu.
For she said: If I shall touch but his garment, I shall be whole.
29 O anda kanaması kesiliverdi. Kadın, bedeninin derinliğinde acıdan kurtulduğunu hissetti.
And forthwith the fountain of her blood was dried up, and she felt in her body that she was healed of the evil.
30 İsa ise, kendisinden bir gücün akıp gittiğini hemen anladı. Kalabalığın ortasında dönüp, “Giysilerime kim dokundu?” diye sordu.
And immediately Jesus knowing in himself the virtue that had proceeded from him, turning to the multitude, said: Who hath touched my garments?
31 Öğrencileri O'na, “Seni sıkıştıran kalabalığı görüyorsun! Nasıl oluyor da, ‘Bana kim dokundu’ diye soruyorsun?” dediler.
And his disciples said to him: Thou seest the multitude thronging thee, and sayest thou who hath touched me?
32 İsa kendisine dokunanı görmek için çevresine bakındı.
And he looked about to see her who had done this.
33 Kadın da kendisindeki değişikliği biliyordu. Korkuyla titreyerek geldi, İsa'nın ayaklarına kapandı ve O'na bütün gerçeği anlattı.
But the woman fearing and trembling, knowing what was done in her, came and fell down before him, and told him all the truth.
34 İsa ona, “Kızım” dedi, “İmanın seni kurtardı. Esenlikle git. Acıların son bulsun.”
And he said to her: Daughter, thy faith hath made thee whole: go in peace, and be thou whole of thy disease.
35 İsa daha konuşurken, havra yöneticisinin evinden adamlar geldi. Yöneticiye, “Kızın öldü” dediler. “Öğretmeni neden hâlâ rahatsız ediyorsun?”
While he was yet speaking, some come from the ruler of the synagogue’s house, saying: Thy daughter is dead: why dost thou trouble the master any further?
36 İsa bu sözlere aldırmadan havra yöneticisine, “Korkma, yalnız iman et!” dedi.
But Jesus having heard the word that was spoken, saith to the ruler of the synagogue: Fear not, only believe.
37 İsa, Petrus, Yakup ve Yakup'un kardeşi Yuhanna'dan başka hiç kimsenin kendisiyle birlikte gitmesine izin vermedi.
And he admitted not any man to follow him, but Peter, and James, and John the brother of James.
38 Havra yöneticisinin evine vardıklarında İsa, acı acı ağlayıp feryat eden gürültülü bir kalabalıkla karşılaştı.
And they come to the house of the ruler of the synagogue; and he seeth a tumult, and people weeping and wailing much.
39 İçeri girerek onlara, “Niye gürültü edip ağlıyorsunuz?” dedi. “Çocuk ölmedi, uyuyor.”
And going in, he saith to them: Why make you this ado, and weep? the damsel is not dead, but sleepeth.
40 Onlar ise kendisiyle alay ettiler. Ama İsa hepsini dışarı çıkardıktan sonra çocuğun annesini babasını ve kendisiyle birlikte olanları alıp çocuğun bulunduğu odaya girdi.
And they laughed him to scorn. But he having put them all out, taketh the father and the mother of the damsel, and them that were with him, and entereth in where the damsel was lying.
41 Çocuğun elini tutarak ona, “Talita kumi!” dedi. Bu söz, “Kızım, sana söylüyorum, kalk” demektir.
And taking the damsel by the hand, he saith to her: Talitha cumi, which is, being interpreted: Damsel (I say to thee) arise.
42 On iki yaşında olan kız hemen ayağa kalktı, yürümeye başladı. Oradakileri derin bir şaşkınlık aldı.
And immediately the damsel rose up, and walked: and she was twelve years old: and they were astonished with a great astonishment.
43 İsa, “Bunu kimse bilmesin” diyerek onları sıkı sıkıya uyardı ve kıza yemek verilmesini buyurdu.
And he charged them strictly that no man should know it: and commanded that something should be given her to eat.
