Luka 24
1 Kadınlar haftanın ilk günü, sabah çok erkenden, hazırlamış oldukları baharatı alıp mezara gittiler.
The however on [the] first [day] of the week dawn very early to the tomb they came bringing that they had prepared spices (and certain with them. *K*)
2 Taşı mezarın girişinden yuvarlanmış buldular.
They found then the stone rolled away from the tomb.
3 Ama içeri girince Rab İsa'nın cesedini bulamadılar.
(and *k*) Having entered (however *no*) not they found the body of the Lord Jesus.
4 Onlar bu durum karşısında şaşırıp kalmışken, şimşek gibi parıldayan giysilere bürünmüş iki kişi yanlarında belirdi.
And it came to pass while (perplexing *N(k)O*) they about this that behold men two stood by them in (garment dazzling. *N(k)O*)
5 Korkuya kapılan kadınlar başlarını yere eğdiler. Adamlar ise onlara, “Diri olanı neden ölüler arasında arıyorsunuz?” dediler.
Terrified then were becoming they and bowing (their faces *N(k)O*) to the ground they said to them; Why seek you the living among the dead?
6 “O burada yok, dirildi. Daha Celile'deyken size söylediğini anımsayın.
Not He is here but He is risen! do remember how He spoke to you yet being in Galilee
7 İnsanoğlu'nun günahlı insanların eline verilmesi, çarmıha gerilmesi ve üçüncü gün dirilmesi gerektiğini bildirmişti.”
saying The Son of Man that it behooves to be delivered into hands of men sinful and to be crucified and on the third day to arise.
8 O zaman kadınlar İsa'nın sözlerini anımsadılar.
And they remembered the declarations of Him,
9 Mezardan dönüp bütün bunları Onbirler'e ve ötekilerin hepsine bildirdiler.
And having returned from the tomb they related these things all to the eleven and to all the rest.
10 Bunları elçilere anlatanlar, Mecdelli Meryem, Yohanna, Yakup'un annesi Meryem ve bunlarla birlikte bulunan öbür kadınlardı.
It was now Magdalene Mary and Joanna and Mary the [mother] of James and the other women with them; (who *k*) were telling to the apostles these things,
11 Ne var ki, bu sözler elçilere saçma geldi ve kadınlara inanmadılar.
And appeared before them like folly the declarations (of them *N(k)O*) and they were not believing in them.
12 Yine de, Petrus kalkıp mezara koştu. Eğilip içeri baktığında keten bezlerden başka bir şey görmedi. Olay karşısında şaşkına dönmüş bir halde oradan uzaklaştı.
But Peter having risen up he ran to the tomb, and having stooped down he sees the linen strips (lying *k*) alone and he went away in (himself *NK(o)*) wondering at that having come to pass.
13 Aynı gün öğrencilerden ikisi, Yeruşalim'den altmış ok atımı uzaklıkta bulunan ve Emmaus denilen bir köye gitmekteydiler.
And behold two of them on same the day were going to a village being distant stadia sixty from Jerusalem whose name [is] Emmaus.
14 Bütün bu olup bitenleri kendi aralarında konuşuyorlardı.
and they themselves were talking with one another about all which having taken place these things.
15 Bunları konuşup tartışırlarken İsa yanlarına geldi ve onlarla birlikte yürümeye başladı.
And it came to pass during the talking by them and reasoning that Himself (*k*) Jesus having drawn near He was walking along with them.
16 Ama onların gözleri O'nu tanıma gücünden yoksun bırakılmıştı.
but the eyes of them were held not to know Him.
17 İsa, “Yolda birbirinizle ne tartışıp duruyorsunuz?” dedi. Üzgün bir halde, oldukları yerde durdular.
He said then to them; What words [are] these that you exchange with one another walking? And (they stood still *N(K)O*) looking sad.
18 Bunlardan adı Kleopas olan O'na, “Yeruşalim'de bulunup da bu günlerde orada olup bitenleri bilmeyen tek yabancı sen misin?” diye karşılık verdi.
Answering now (the *k*) one (from of them *O*) (whose *k*) (name *NK(o)*) Cleopas said to Him; You yourself alone visit (in *k*) Jerusalem and not have known the [things] having come to pass in it in days these?
19 İsa onlara, “Hangi olup bitenleri?” dedi. O'na, “Nasıralı İsa'yla ilgili olayları” dediler. “O adam, Tanrı'nın ve bütün halkın önünde gerek söz, gerek eylemde güçlü bir peygamberdi.
And He said to them; What things? And they said to Him; The [things] concerning Jesus (of Nazareth, *N(k)O*) who was a man a prophet mighty in deed and word before God and all the people,
20 Başkâhinlerle yöneticilerimiz O'nu, ölüm cezasına çarptırmak için valiye teslim ederek çarmıha gerdirdiler; oysa biz O'nun, İsrail'i kurtaracak kişi olduğunu ummuştuk. Dahası var, bu olaylar olalı üç gün oldu ve aramızdan bazı kadınlar bizi şaşkına çevirdiler. Bu sabah erkenden mezara gittiklerinde, O'nun cesedini bulamamışlar. Sonra geldiler, bir görümde, İsa'nın yaşamakta olduğunu bildiren melekler gördüklerini söylediler.
that then delivered up him the chief priests and the rulers of us to [the] judgment of death and crucified Him.
We ourselves however were hoping that He himself it is who is about to redeem Israel. But indeed (also *no*) with all these things [the] third this day brings (today *ko*) away from which these things came to pass.
However also women certain out from us amazed us Having been (at dawn *N(k)O*) to the tomb
and not having found the body of Him they came declaring also a vision of angels to have seen who say He [is] living.
24 Bizimle birlikte olanlardan bazıları mezara gitmiş ve durumu, tam kadınların anlatmış olduğu gibi bulmuşlar. Ama O'nu görmemişler.”
And went some of those with us to the tomb and found [it] so even as also the women said, Him however not they saw.
25 İsa onlara, “Sizi akılsızlar! Peygamberlerin bütün söylediklerine inanmakta ağır davranan kişiler!
And He himself said to them; O foolish and slow of heart to believe in all that spoke the prophets;
26 Mesih'in bu acıları çekmesi ve yüceliğine kavuşması gerekli değil miydi?” dedi.
Surely these things it was necessary for to suffer the Christ and to enter into the glory of Him?
27 Sonra Musa'nın ve bütün peygamberlerin yazılarından başlayarak, Kutsal Yazılar'ın hepsinde kendisiyle ilgili olanları onlara açıkladı.
And having begun from Moses and from all the Prophets (He interpreted *N(k)O*) to them in all the Scriptures the [things] concerning (of Himself. *NK(o)*)
28 Gitmekte oldukları köye yaklaştıkları sırada İsa, yoluna devam edecekmiş gibi davrandı. Ama onlar, “Bizimle kal. Neredeyse akşam olacak, gün batmak üzere” diyerek O'nu zorladılar. Böylece İsa onlarla birlikte kalmak üzere içeri girdi.
And they drew near to the village where they were going, and He himself (appeared *N(k)O*) farther to be going.
And they constrained Him saying; do abide with us, for toward evening it is and has declined (now *no*) the day. And He entered in to abide with them.
30 Onlarla sofrada otururken İsa ekmek aldı, şükretti ve ekmeği bölüp onlara verdi.
And it came to pass during the reclining of Him with them having taken the bread He blessed [it] and having broken [it] He was giving [it] to them.
31 O zaman onların gözleri açıldı ve kendisini tanıdılar. İsa ise gözlerinin önünden kayboldu.
Of them then were opened the eyes and they knew Him; And He himself vanished being seen from them.
32 Onlar birbirine, “Yolda kendisi bizimle konuşurken ve Kutsal Yazılar'ı bize açıklarken yüreklerimiz nasıl da sevinçle çarpıyordu, değil mi?” dediler.
And they said to one another; Surely the heart of us burning it was within us as He was speaking with us on the road (and *k*) as He was opening to us the Scriptures?
33 Kalkıp hemen Yeruşalim'e döndüler. Onbirler'i ve onlarla birlikte olanları toplanmış buldular.
And having risen up on [that] same hour they returned to Jerusalem and they found (gathered *N(k)O*) the eleven and those with them
34 Bunlar, “Rab gerçekten dirildi, Simun'a görünmüş!” diyorlardı.
saying that Indeed has risen the Lord and He has appeared to Simon.
35 Kendileri de yolda olup bitenleri ve ekmeği böldüğü zaman İsa'yı nasıl tanıdıklarını anlattılar.
And they themselves were relating the [things] on the road and how He was known to them in the breaking of the bread.
36 Bunları anlatırlarken İsa gelip aralarında durdu. Onlara, “Size esenlik olsun!” dedi.
These things now when they are telling He Himself (*k*) (Jesus *K*) stood in midst of them and says to them; Peace to you.
37 Ürktüler, bir hayalet gördüklerini sanarak korkuya kapıldılar.
Having been terrified however and filled with fear having been they were thinking [themselves] a spirit to see.
38 İsa onlara, “Neden telaşlanıyorsunuz? Neden kuşkular doğuyor içinizde?” dedi.
And He said to them; Why troubled are you and through why doubts do come up in (the heart *N(k)O*) of you?
39 “Ellerime, ayaklarıma bakın; işte benim! Dokunun da görün. Hayaletin eti kemiği olmaz, ama görüyorsunuz, benim var.”
do see the hands of Me and the feet of Me that I myself am He himself; do touch Me and do see for a spirit flesh and bones not has even as Me myself you see having.
40 Bunu söyledikten sonra onlara ellerini ve ayaklarını gösterdi.
And this having said (He showed *N(k)O*) to them the hands and the feet.
41 Sevinçten hâlâ inanamayan, şaşkınlık içindeki öğrencilerine, “Sizde yiyecek bir şey var mı?” diye sordu.
Still now while are disbelieving they for the joy and amazement He said to them; Have you anything to eat here?
42 Kendisine bir parça kızarmış balık verdiler.
And they gave to Him of a fish broiled part (and from honeycomb tablet. *KO*)
43 İsa onu alıp gözlerinin önünde yedi.
And having taken [it] before them He ate [it].
44 Sonra onlara şöyle dedi: “Daha sizlerle birlikteyken, ‘Musa'nın Yasası'nda, peygamberlerin yazılarında ve Mezmurlar'da benimle ilgili yazılmış olanların tümünün gerçekleşmesi gerektir’ demiştim.”
He said now (unto *no*) (to them; *N(k)O*) These [are] the words (of mine *NO*) which I spoke to you still being with you that it behooves to be fulfilled all things which written in the law of Moses and (in the *no*) Prophets and in [the] Psalms concerning Me.
45 Bundan sonra Kutsal Yazılar'ı anlayabilmeleri için zihinlerini açtı.
Then He opened their mind to understand the Scriptures
46 Onlara dedi ki, “Şöyle yazılmıştır: Mesih acı çekecek ve üçüncü gün ölümden dirilecek; günahların bağışlanması için tövbe çağrısı da Yeruşalim'den başlayarak bütün uluslara O'nun adıyla duyurulacak.
And He said to them that Thus it has been written (and thus it was necessary for *K*) Was to suffer the Christ and to rise out from [the] dead on the third day
and to be proclaimed in the name of Him repentance (to *N(K)O*) forgiveness of sins to all nations (having begun *N(k)O*) from Jerusalem.
48 Sizler bu olayların tanıklarısınız.
You yourselves (now *k*) (are *ko*) witnesses of these things,
49 Ben de Babam'ın vaat ettiğini size göndereceğim. Ama siz, yücelerden gelecek güçle kuşanıncaya dek kentte kalın.”
And behold (I myself am sending *NK(o)*) the promise of the Father of Mine upon you. you yourselves however do remain in the city (Jerusalem *k*) until that you may be clothed with from on high power.
50 İsa onları kentin dışına, Beytanya'nın yakınlarına kadar götürdü. Ellerini kaldırarak onları kutsadı.
He led now them out until (to *N(k)O*) Bethany, and having lifted up the hands of Him He blessed them.
51 Ve onları kutsarken yanlarından ayrıldı, göğe alındı.
And it came to pass during the blessing by Him them He was separated from them and was carried up into heaven.
52 Öğrencileri O'na tapındılar ve büyük sevinç içinde Yeruşalim'e döndüler.
And they themselves having worshiped Him returned to Jerusalem with joy great
53 Sürekli tapınakta bulunuyor, Tanrı'yı övüyorlardı.
and were (through *N(K)O*) (all [times] *N(k)O*) in the temple (praising and *KO*) blessing God. (Amen *K*)
