Luka 24
1 Kadınlar haftanın ilk günü, sabah çok erkenden, hazırlamış oldukları baharatı alıp mezara gittiler.
But on the first day of the week, at dawn, they came to the place where his body had been put, taking the spices which they had got ready.
2 Taşı mezarın girişinden yuvarlanmış buldular.
And they saw that the stone had been rolled away.
3 Ama içeri girince Rab İsa'nın cesedini bulamadılar.
And they went in, but the body of the Lord Jesus was not there.
4 Onlar bu durum karşısında şaşırıp kalmışken, şimşek gibi parıldayan giysilere bürünmüş iki kişi yanlarında belirdi.
And while they were in doubt about it, they saw two men in shining clothing by them:
5 Korkuya kapılan kadınlar başlarını yere eğdiler. Adamlar ise onlara, “Diri olanı neden ölüler arasında arıyorsunuz?” dediler.
And while their faces were bent down to the earth in fear, these said to them, Why are you looking for the living among the dead?
6 “O burada yok, dirildi. Daha Celile'deyken size söylediğini anımsayın.
He is not here, he has come back to life: have in mind what he said to you when he was still in Galilee, saying,
7 İnsanoğlu'nun günahlı insanların eline verilmesi, çarmıha gerilmesi ve üçüncü gün dirilmesi gerektiğini bildirmişti.”
The Son of man will be given up into the hands of evil-doers, and be put to death on the cross, and on the third day he will come back to life.
8 O zaman kadınlar İsa'nın sözlerini anımsadılar.
And his words came back into their minds,
9 Mezardan dönüp bütün bunları Onbirler'e ve ötekilerin hepsine bildirdiler.
And they went away from that place and gave an account of all these things to the eleven disciples and all the others.
10 Bunları elçilere anlatanlar, Mecdelli Meryem, Yohanna, Yakup'un annesi Meryem ve bunlarla birlikte bulunan öbür kadınlardı.
Now they were Mary Magdalene, and Joanna, and Mary, the mother of James: and the other women with them said these things to the Apostles.
11 Ne var ki, bu sözler elçilere saçma geldi ve kadınlara inanmadılar.
But these words seemed foolish to them, and they had no belief in them.
12 Yine de, Petrus kalkıp mezara koştu. Eğilip içeri baktığında keten bezlerden başka bir şey görmedi. Olay karşısında şaşkına dönmüş bir halde oradan uzaklaştı.
But Peter got up and went to the place where the body had been put, and looking in he saw nothing but the linen cloths, and he went to his house full of wonder at what had taken place.
13 Aynı gün öğrencilerden ikisi, Yeruşalim'den altmış ok atımı uzaklıkta bulunan ve Emmaus denilen bir köye gitmekteydiler.
And then, two of them, on that very day, were going to a little town named Emmaus, which was about seven miles from Jerusalem.
14 Bütün bu olup bitenleri kendi aralarında konuşuyorlardı.
And they were talking together about all those things which had taken place.
15 Bunları konuşup tartışırlarken İsa yanlarına geldi ve onlarla birlikte yürümeye başladı.
And while they were talking and questioning together, Jesus himself came near and went with them.
16 Ama onların gözleri O'nu tanıma gücünden yoksun bırakılmıştı.
But their eyes were not open that they might have knowledge of him.
17 İsa, “Yolda birbirinizle ne tartışıp duruyorsunuz?” dedi. Üzgün bir halde, oldukları yerde durdular.
And he said to them, What are you talking about together while you go?
18 Bunlardan adı Kleopas olan O'na, “Yeruşalim'de bulunup da bu günlerde orada olup bitenleri bilmeyen tek yabancı sen misin?” diye karşılık verdi.
Then stopping, and looking sadly at him, one of them, named Cleopas, said to him, Are you the only man living in Jerusalem who has not had news of the things which have taken place there at this time?
19 İsa onlara, “Hangi olup bitenleri?” dedi. O'na, “Nasıralı İsa'yla ilgili olayları” dediler. “O adam, Tanrı'nın ve bütün halkın önünde gerek söz, gerek eylemde güçlü bir peygamberdi.
And he said to them, What things? And they said, The things to do with Jesus of Nazareth, who was a prophet, great in his acts and his words, before God and all the people:
20 Başkâhinlerle yöneticilerimiz O'nu, ölüm cezasına çarptırmak için valiye teslim ederek çarmıha gerdirdiler; oysa biz O'nun, İsrail'i kurtaracak kişi olduğunu ummuştuk. Dahası var, bu olaylar olalı üç gün oldu ve aramızdan bazı kadınlar bizi şaşkına çevirdiler. Bu sabah erkenden mezara gittiklerinde, O'nun cesedini bulamamışlar. Sonra geldiler, bir görümde, İsa'nın yaşamakta olduğunu bildiren melekler gördüklerini söylediler.
And how the chief priests and our rulers gave him up to be put to death on the cross.
But we were hoping that he would be the Saviour of Israel. In addition to all this he has now let three days go by from the time when these things took place;
And certain women among us gave us cause for wonder, for they went early to the place where his body had been put,
And it was not there; then they came saying that they had seen a vision of angels who said that he was living.
24 Bizimle birlikte olanlardan bazıları mezara gitmiş ve durumu, tam kadınların anlatmış olduğu gibi bulmuşlar. Ama O'nu görmemişler.”
And some of those who were with us went to the place, and saw that it was as the women had said, but him they did not see.
25 İsa onlara, “Sizi akılsızlar! Peygamberlerin bütün söylediklerine inanmakta ağır davranan kişiler!
And he said, O foolish men! how slow you are to give belief to what the prophets have said.
26 Mesih'in bu acıları çekmesi ve yüceliğine kavuşması gerekli değil miydi?” dedi.
Was it not necessary for the Christ to go through these things, and to come into his glory?
27 Sonra Musa'nın ve bütün peygamberlerin yazılarından başlayarak, Kutsal Yazılar'ın hepsinde kendisiyle ilgili olanları onlara açıkladı.
And he made clear to them all the things in the Writings, from Moses and from all the prophets, which had to do with himself.
28 Gitmekte oldukları köye yaklaştıkları sırada İsa, yoluna devam edecekmiş gibi davrandı. Ama onlar, “Bizimle kal. Neredeyse akşam olacak, gün batmak üzere” diyerek O'nu zorladılar. Böylece İsa onlarla birlikte kalmak üzere içeri girdi.
And they came near the town to which they were going, and he seemed as if he was going on;
But they kept him back, saying, Do not go, for evening is near, the day is almost gone. And he went in with them.
30 Onlarla sofrada otururken İsa ekmek aldı, şükretti ve ekmeği bölüp onlara verdi.
And when he was seated with them at table, he took the bread, and said words of blessing and, making division of it, he gave it to them.
31 O zaman onların gözleri açıldı ve kendisini tanıdılar. İsa ise gözlerinin önünden kayboldu.
And then their eyes were open, and they had knowledge of him, but he went from their view.
32 Onlar birbirine, “Yolda kendisi bizimle konuşurken ve Kutsal Yazılar'ı bize açıklarken yüreklerimiz nasıl da sevinçle çarpıyordu, değil mi?” dediler.
And they said to one another, Were not our hearts burning in us while he was talking to us on the way, making clear to us the holy Writings?
33 Kalkıp hemen Yeruşalim'e döndüler. Onbirler'i ve onlarla birlikte olanları toplanmış buldular.
And that very hour they got up and went back to Jerusalem, where the eleven and the others had come together.
34 Bunlar, “Rab gerçekten dirildi, Simun'a görünmüş!” diyorlardı.
And they said to them, The Lord has truly come back to life again, and Simon has seen him.
35 Kendileri de yolda olup bitenleri ve ekmeği böldüğü zaman İsa'yı nasıl tanıdıklarını anlattılar.
And they gave an account of the things which had taken place on the way, and how, when he gave them bread, they had knowledge of him.
36 Bunları anlatırlarken İsa gelip aralarında durdu. Onlara, “Size esenlik olsun!” dedi.
And while they were saying these things, he himself was among them, and said to them, Peace be with you!
37 Ürktüler, bir hayalet gördüklerini sanarak korkuya kapıldılar.
But they were full of fear, being of the opinion that they were seeing a spirit.
38 İsa onlara, “Neden telaşlanıyorsunuz? Neden kuşkular doğuyor içinizde?” dedi.
And he said to them, Why are you troubled, and why are your hearts full of doubt?
39 “Ellerime, ayaklarıma bakın; işte benim! Dokunun da görün. Hayaletin eti kemiği olmaz, ama görüyorsunuz, benim var.”
See; my hands and my feet: it is I myself; put your hands on me and make certain; for a spirit has not flesh and bones as you see that I have.
40 Bunu söyledikten sonra onlara ellerini ve ayaklarını gösterdi.
And when he had said this, he let them see his hands and his feet.
41 Sevinçten hâlâ inanamayan, şaşkınlık içindeki öğrencilerine, “Sizde yiyecek bir şey var mı?” diye sordu.
And because, for joy and wonder, they were still in doubt, he said to them, Have you any food here?
42 Kendisine bir parça kızarmış balık verdiler.
And they gave him a bit of cooked fish.
43 İsa onu alıp gözlerinin önünde yedi.
And before their eyes he took a meal.
44 Sonra onlara şöyle dedi: “Daha sizlerle birlikteyken, ‘Musa'nın Yasası'nda, peygamberlerin yazılarında ve Mezmurlar'da benimle ilgili yazılmış olanların tümünün gerçekleşmesi gerektir’ demiştim.”
And he said to them, These are the words which I said to you when I was still with you, how it was necessary for all the things which are in the writings of Moses and the prophets and in the Psalms about me, to be put into effect.
45 Bundan sonra Kutsal Yazılar'ı anlayabilmeleri için zihinlerini açtı.
Then he made the holy Writings clear to their minds.
46 Onlara dedi ki, “Şöyle yazılmıştır: Mesih acı çekecek ve üçüncü gün ölümden dirilecek; günahların bağışlanması için tövbe çağrısı da Yeruşalim'den başlayarak bütün uluslara O'nun adıyla duyurulacak.
And he said to them, So it is in the Writings that the Christ would undergo death, and come back to life again on the third day;
And that teaching about a change of heart and forgiveness of sins is to be given to Jerusalem first and to all nations in his name.
48 Sizler bu olayların tanıklarısınız.
You are witnesses of these things.
49 Ben de Babam'ın vaat ettiğini size göndereceğim. Ama siz, yücelerden gelecek güçle kuşanıncaya dek kentte kalın.”
And now I will send to you what my father has undertaken to give you, but do not go from the town, till the power from heaven comes to you.
50 İsa onları kentin dışına, Beytanya'nın yakınlarına kadar götürdü. Ellerini kaldırarak onları kutsadı.
And he took them out till they were near Bethany, and lifting up his hands, he gave them a blessing.
51 Ve onları kutsarken yanlarından ayrıldı, göğe alındı.
And while he was doing so, he went from them and was taken up into heaven.
52 Öğrencileri O'na tapındılar ve büyük sevinç içinde Yeruşalim'e döndüler.
And they gave him worship and went back to Jerusalem with great joy.
53 Sürekli tapınakta bulunuyor, Tanrı'yı övüyorlardı.
And they were in the Temple at all times, giving praise to God.
