Luka 18
1 İsa öğrencilerine, hiç usanmadan, her zaman dua etmeleri gerektiğini belirten şu benzetmeyi anlattı: “Kentin birinde Tanrı'dan korkmayan, insana saygı duymayan bir yargıç vardı.
Then he spoke a parable to them about how they should always pray and not become discouraged,
saying, “In a certain city there was a judge who did not fear God and did not respect people.
3 Yine o kentte bir dul kadın vardı. Yargıca sürekli gidip, ‘Davacı olduğum kişiden hakkımı al’ diyordu.
Now there was a widow in that city, and she came often to him, saying, 'Help me get justice against my opponent.'
4 “Yargıç bir süre ilgisiz kaldı. Ama sonunda kendi kendine, ‘Ben her ne kadar Tanrı'dan korkmaz, insana saygı duymazsam da, bu dul kadın beni rahatsız ettiği için hakkını alacağım. Yoksa sürekli gelip beni canımdan bezdirecek’ dedi.”
For a long time he was not willing to help her, but after a while he said to himself, 'Though I do not fear God or respect man,
yet because this widow causes me trouble, I will help her get justice, so that she does not wear me out by her constant coming.'”
6 Rab şöyle devam etti: “Adaletsiz yargıcın ne söylediğini duydunuz.
Then the Lord said, “Listen to what the unjust judge says.
7 Tanrı da, gece gündüz kendisine yakaran seçilmişlerinin hakkını almayacak mı? Onları çok bekletecek mi?
Now will not God also bring justice to his chosen ones who cry out to him day and night? Will he delay long over them?
8 Size şunu söyleyeyim, onların hakkını tez alacaktır. Ama İnsanoğlu geldiği zaman acaba yeryüzünde iman bulacak mı?”
I say to you that he will bring justice to them speedily. Even so, when the Son of Man comes, will he indeed find faith on the earth?”
9 Kendi doğruluklarına güvenip başkalarına tepeden bakan bazı kişilere İsa şu benzetmeyi anlattı: “Biri Ferisi, öbürü vergi görevlisi iki kişi dua etmek üzere tapınağa çıktı.
Then he also spoke this parable to some who were persuaded in themselves that they were righteous and who despised other people,
“Two men went up into the temple to pray—the one was a Pharisee and the other was a tax collector.
11 Ferisi ayakta kendi kendine şöyle dua etti: ‘Tanrım, öbür insanlara –soygunculara, hak yiyenlere, zina edenlere– ya da şu vergi görevlisine benzemediğim için sana şükrederim.
The Pharisee stood and prayed these things about himself, 'God, I thank you that I am not like other people—robbers, unrighteous people, adulterers—or even like this tax collector.
12 Haftada iki gün oruç tutuyor, bütün kazancımın ondalığını veriyorum.’
I fast two times every week. I give tithes of all that I get.'
13 “Vergi görevlisi ise uzakta durdu, gözlerini göğe kaldırmak bile istemiyordu, ancak göğsünü döverek, ‘Tanrım, ben günahkâra merhamet et’ diyordu.
But the tax collector, standing at a distance, would not even lift up his eyes to heaven, but hit his breast, saying, 'God, have mercy on me, a sinner.'
14 “Size şunu söyleyeyim, Ferisi değil, bu adam aklanmış olarak evine döndü. Çünkü kendini yücelten herkes alçaltılacak, kendini alçaltan ise yüceltilecektir.”
I say to you, this man went back down to his house justified rather than the other, because everyone who exalts himself will be humbled, but everyone who humbles himself will be exalted.”
15 Bazıları bebekleri bile İsa'ya getiriyor, onlara dokunmasını istiyorlardı. Bunu gören öğrenciler onları azarladılar.
The people were also bringing to him their infants so that he might touch them, but when the disciples saw it, they rebuked them.
16 Ama İsa çocukları yanına çağırarak, “Bırakın, çocuklar bana gelsin, onlara engel olmayın!” dedi. “Çünkü Tanrı'nın Egemenliği böylelerinindir.
But Jesus called them to him, saying, “Permit the little children to come to me, and do not forbid them. For the kingdom of God belongs to such ones.
17 Size doğrusunu söyleyeyim, Tanrı'nın Egemenliği'ni bir çocuk gibi kabul etmeyen, bu egemenliğe asla giremez.”
Truly I say to you, whoever will not receive the kingdom of God like a child will definitely not enter it.”
18 İleri gelenlerden biri İsa'ya, “İyi öğretmenim, sonsuz yaşama kavuşmak için ne yapmalıyım?” diye sordu. (aiōnios g166)
A certain ruler asked him, saying, “Good teacher, what must I do to inherit eternal life?” (aiōnios g166)
19 İsa, “Bana neden iyi diyorsun?” dedi. “İyi olan yalnız biri var, O da Tanrı'dır.
Jesus said to him, “Why do you call me good? No one is good, except God alone.
20 O'nun buyruklarını biliyorsun: ‘Zina etmeyeceksin, adam öldürmeyeceksin, çalmayacaksın, yalan yere tanıklık etmeyeceksin, annene babana saygı göstereceksin.’”
You know the commandments—do not commit adultery, do not kill, do not steal, do not testify falsely, honor your father and mother.”
21 “Bunların hepsini gençliğimden beri yerine getiriyorum” dedi adam.
The ruler said, “All these things I have obeyed from the time I was a youth.”
22 İsa bunu duyunca ona, “Hâlâ bir eksiğin var” dedi. “Neyin varsa hepsini sat, parasını yoksullara dağıt; böylece göklerde hazinen olur. Sonra gel, beni izle.”
When Jesus heard that, he said to him, “One thing you still lack. You must sell all that you have and distribute it to the poor, and you will have treasure in heaven—and come, follow me.”
23 Adam bu sözleri duyunca çok üzüldü. Çünkü son derece zengindi.
But when the ruler heard these things, he became extremely sad, for he was very rich.
24 Onun üzüntüsünü gören İsa, “Varlıklı kişilerin Tanrı Egemenliği'ne girmesi ne kadar güç!” dedi.
Then Jesus, seeing him, became very sad and said, “How difficult it is for those who are rich to enter the kingdom of God!
25 “Nitekim devenin iğne deliğinden geçmesi, zenginin Tanrı Egemenliği'ne girmesinden daha kolaydır.”
For it is easier for a camel to go through a needle's eye, than for a rich person to enter the kingdom of God.”
26 Bunu işitenler, “Öyleyse kim kurtulabilir?” dediler.
Those hearing it said, “Then who can be saved?”
27 İsa, “İnsanlar için imkânsız olan, Tanrı için mümkündür” dedi.
Jesus answered, “The things which are impossible with people are possible with God.”
28 Petrus, “Bak, biz her şeyimizi bırakıp senin ardından geldik” dedi.
Peter said, “Well, we have left everything that is our own and have followed you.”
29 İsa onlara şöyle dedi: “Size doğrusunu söyleyeyim, Tanrı'nın Egemenliği uğruna evini, karısını, kardeşlerini, annesiyle babasını ya da çocuklarını bırakıp,
Jesus then said to them, “Truly, I say to you that there is no one who has left house, or wife, or brothers, or parents, or children, for the sake of the kingdom of God,
31 İsa, Onikiler'i bir yana çekip onlara şöyle dedi: “Şimdi Yeruşalim'e gidiyoruz. Peygamberlerin İnsanoğlu'yla ilgili yazdıklarının tümü yerine gelecektir.
After he gathered the twelve to himself, he said to them, “See, we are going up to Jerusalem, and all the things that have been written by the prophets about the Son of Man will be accomplished.
32 O, öteki uluslara teslim edilecek. O'nunla alay edecek, O'na hakaret edecekler; üzerine tükürecek ve O'nu kamçılayıp öldürecekler. Ne var ki O, üçüncü gün dirilecek.”
For he will be given over to the Gentiles, and will be mocked, and shamefully treated, and spit upon.
After whipping him, they will kill him, and on the third day he will rise again.”
34 Öğrenciler bu sözlerden hiçbir şey anlamadılar. Bu sözlerin anlamı onlardan gizlenmişti, anlatılanları kavrayamıyorlardı.
They understood none of these things, and this word was hidden from them, and they did not understand the things that were said.
35 İsa Eriha'ya yaklaşırken kör bir adam yol kenarında oturmuş dileniyordu.
It came about that, as Jesus approached Jericho, a certain blind man was sitting by the road begging,
36 Adam oradan geçen kalabalığı duyunca, “Ne oluyor?” diye sordu.
and hearing a crowd going by, he asked what was happening.
37 Ona, “Nasıralı İsa geçiyor” dediler.
They told him that Jesus of Nazareth was passing by.
38 O da, “Ey Davut Oğlu İsa, halime acı!” diye bağırdı.
So the blind man cried out, saying, “Jesus, Son of David, have mercy on me.”
39 Önden gidenler onu azarlayarak susturmak istedilerse de o, “Ey Davut Oğlu, halime acı!” diyerek daha çok bağırdı.
The ones who were walking ahead rebuked the blind man, telling him to be quiet. But he cried out all the more, “Son of David, have mercy on me.”
40 İsa durup adamın kendisine getirilmesini buyurdu. Adam yaklaşınca İsa, “Senin için ne yapmamı istiyorsun?” diye sordu. O da, “Ya Rab, gözlerim görsün” dedi.
Jesus stood still and commanded that the man be brought to him. Then when the blind man was near, Jesus asked him,
“What do you want me to do for you?” He said, “Lord, I want to receive my sight.”
42 İsa, “Gözlerin görsün” dedi. “İmanın seni kurtardı.”
Jesus said to him, “Receive your sight. Your faith has healed you.”
43 Adam o anda yeniden görmeye başladı ve Tanrı'yı yücelterek İsa'nın ardından gitti. Bunu gören bütün halk Tanrı'ya övgüler sundu.
Immediately he received his sight and followed him, glorifying God. All the people, when they saw this, gave praise to God.
