Luka 18
1 İsa öğrencilerine, hiç usanmadan, her zaman dua etmeleri gerektiğini belirten şu benzetmeyi anlattı: “Kentin birinde Tanrı'dan korkmayan, insana saygı duymayan bir yargıç vardı.
And he spoke also a parable to them, that we ought always to pray, and not to faint,
Saying: There was a judge in a certain city, who feared not God, nor regarded man.
3 Yine o kentte bir dul kadın vardı. Yargıca sürekli gidip, ‘Davacı olduğum kişiden hakkımı al’ diyordu.
And there was a certain widow in that city, and she came to him, saying: Avenge me of my adversary.
4 “Yargıç bir süre ilgisiz kaldı. Ama sonunda kendi kendine, ‘Ben her ne kadar Tanrı'dan korkmaz, insana saygı duymazsam da, bu dul kadın beni rahatsız ettiği için hakkını alacağım. Yoksa sürekli gelip beni canımdan bezdirecek’ dedi.”
And he would not for a long time. But afterwards he said within himself: Although I fear not God, nor regard man,
Yet because this widow is troublesome to me, I will avenge her, lest continually coming she weary me.
6 Rab şöyle devam etti: “Adaletsiz yargıcın ne söylediğini duydunuz.
And the Lord said: Hear what the unjust judge saith.
7 Tanrı da, gece gündüz kendisine yakaran seçilmişlerinin hakkını almayacak mı? Onları çok bekletecek mi?
And will not God revenge his elect who cry to him day and night: and will he have patience in their regard?
8 Size şunu söyleyeyim, onların hakkını tez alacaktır. Ama İnsanoğlu geldiği zaman acaba yeryüzünde iman bulacak mı?”
I say to you, that he will quickly revenge them. But yet the Son of man, when he cometh, shall he find, think you, faith on earth?
9 Kendi doğruluklarına güvenip başkalarına tepeden bakan bazı kişilere İsa şu benzetmeyi anlattı: “Biri Ferisi, öbürü vergi görevlisi iki kişi dua etmek üzere tapınağa çıktı.
And to some who trusted in themselves as just, and despised others, he spoke also this parable:
Two men went up into the temple to pray: the one a Pharisee, and the other a publican.
11 Ferisi ayakta kendi kendine şöyle dua etti: ‘Tanrım, öbür insanlara –soygunculara, hak yiyenlere, zina edenlere– ya da şu vergi görevlisine benzemediğim için sana şükrederim.
The Pharisee standing, prayed thus with himself: O God, I give thee thanks that I am not as the rest of men, extortioners, unjust, adulterers, as also is this publican.
12 Haftada iki gün oruç tutuyor, bütün kazancımın ondalığını veriyorum.’
I fast twice in a week: I give tithes of all that I possess.
13 “Vergi görevlisi ise uzakta durdu, gözlerini göğe kaldırmak bile istemiyordu, ancak göğsünü döverek, ‘Tanrım, ben günahkâra merhamet et’ diyordu.
And the publican, standing afar off, would not so much as lift up his eyes towards heaven; but struck his breast, saying: O god, be merciful to me a sinner.
14 “Size şunu söyleyeyim, Ferisi değil, bu adam aklanmış olarak evine döndü. Çünkü kendini yücelten herkes alçaltılacak, kendini alçaltan ise yüceltilecektir.”
I say to you, this man went down into his house justified rather that the other: because every one that exalteth himself, shall be humbled: and he that humbleth himself, shall be exalted.
15 Bazıları bebekleri bile İsa'ya getiriyor, onlara dokunmasını istiyorlardı. Bunu gören öğrenciler onları azarladılar.
And they brought unto him also infants, that he might touch them. Which when the disciples saw, they rebuked them.
16 Ama İsa çocukları yanına çağırarak, “Bırakın, çocuklar bana gelsin, onlara engel olmayın!” dedi. “Çünkü Tanrı'nın Egemenliği böylelerinindir.
But Jesus, calling them together, said: Suffer children to come to me, and forbid them not: for of such is the kingdom of God.
17 Size doğrusunu söyleyeyim, Tanrı'nın Egemenliği'ni bir çocuk gibi kabul etmeyen, bu egemenliğe asla giremez.”
Amen, I say to you: Whosoever shall not receive the kingdom of God as a child, shall not enter into it.
18 İleri gelenlerden biri İsa'ya, “İyi öğretmenim, sonsuz yaşama kavuşmak için ne yapmalıyım?” diye sordu. (aiōnios g166)
And a certain ruler asked him, saying: Good master, what shall I do to possess everlasting life? (aiōnios g166)
19 İsa, “Bana neden iyi diyorsun?” dedi. “İyi olan yalnız biri var, O da Tanrı'dır.
And Jesus said to him: Why dost thou call me good? None is good but God alone.
20 O'nun buyruklarını biliyorsun: ‘Zina etmeyeceksin, adam öldürmeyeceksin, çalmayacaksın, yalan yere tanıklık etmeyeceksin, annene babana saygı göstereceksin.’”
Thou knowest the commandments: Thou shalt not kill: Thou shalt not commit adultery: Thou shalt not steal: Thou shalt not bear false witness: Honour thy father and mother.
21 “Bunların hepsini gençliğimden beri yerine getiriyorum” dedi adam.
Who said: All these things have I kept from my youth.
22 İsa bunu duyunca ona, “Hâlâ bir eksiğin var” dedi. “Neyin varsa hepsini sat, parasını yoksullara dağıt; böylece göklerde hazinen olur. Sonra gel, beni izle.”
Which when Jesus had heard, he said to him: Yet one thing is wanting to thee: sell all whatever thou hast, and give to the poor, and thou shalt have treasure in heaven: and come, follow me.
23 Adam bu sözleri duyunca çok üzüldü. Çünkü son derece zengindi.
He having heard these things, became sorrowful; for he was very rich.
24 Onun üzüntüsünü gören İsa, “Varlıklı kişilerin Tanrı Egemenliği'ne girmesi ne kadar güç!” dedi.
And Jesus seeing him become sorrowful, said: How hardly shall they that have riches enter into the kingdom of God.
25 “Nitekim devenin iğne deliğinden geçmesi, zenginin Tanrı Egemenliği'ne girmesinden daha kolaydır.”
For it is easier for a camel to pass through the eye of a needle, than for a rich man to enter into the kingdom of God.
26 Bunu işitenler, “Öyleyse kim kurtulabilir?” dediler.
And they that heard it, said: Who then can be saved?
27 İsa, “İnsanlar için imkânsız olan, Tanrı için mümkündür” dedi.
He said to them: The things that are impossible with men, are possible with God.
28 Petrus, “Bak, biz her şeyimizi bırakıp senin ardından geldik” dedi.
Then Peter said: Behold, we have left all things, and have followed thee.
29 İsa onlara şöyle dedi: “Size doğrusunu söyleyeyim, Tanrı'nın Egemenliği uğruna evini, karısını, kardeşlerini, annesiyle babasını ya da çocuklarını bırakıp,
Who said to them: Amen, I say to you, there is no man that hath left house, or parents, or brethren, or wife, or children, for the kingdom of God’s sake,
31 İsa, Onikiler'i bir yana çekip onlara şöyle dedi: “Şimdi Yeruşalim'e gidiyoruz. Peygamberlerin İnsanoğlu'yla ilgili yazdıklarının tümü yerine gelecektir.
Then Jesus took unto him the twelve, and said to them: Behold, we go up to Jerusalem, and all things shall be accomplished which were written by the prophets concerning the Son of man.
32 O, öteki uluslara teslim edilecek. O'nunla alay edecek, O'na hakaret edecekler; üzerine tükürecek ve O'nu kamçılayıp öldürecekler. Ne var ki O, üçüncü gün dirilecek.”
For he shall be delivered to the Gentiles, and shall be mocked, and scourged, and spit upon:
And after they have scourged him, they will put him to death; and the third day he shall rise again.
34 Öğrenciler bu sözlerden hiçbir şey anlamadılar. Bu sözlerin anlamı onlardan gizlenmişti, anlatılanları kavrayamıyorlardı.
And they understood none of these things, and this word was hid from them, and they understood not the things that were said.
35 İsa Eriha'ya yaklaşırken kör bir adam yol kenarında oturmuş dileniyordu.
Now it came to pass, when he drew nigh to Jericho, that a certain blind man sat by the way side, begging.
36 Adam oradan geçen kalabalığı duyunca, “Ne oluyor?” diye sordu.
And when he heard the multitude passing by, he asked what this meant.
37 Ona, “Nasıralı İsa geçiyor” dediler.
And they told him, that Jesus of Nazareth was passing by.
38 O da, “Ey Davut Oğlu İsa, halime acı!” diye bağırdı.
And he cried out, saying: Jesus, son of David, have mercy on me.
39 Önden gidenler onu azarlayarak susturmak istedilerse de o, “Ey Davut Oğlu, halime acı!” diyerek daha çok bağırdı.
And they that went before, rebuked him, that he should hold his peace: but he cried out much more: Son of David, have mercy on me.
40 İsa durup adamın kendisine getirilmesini buyurdu. Adam yaklaşınca İsa, “Senin için ne yapmamı istiyorsun?” diye sordu. O da, “Ya Rab, gözlerim görsün” dedi.
And Jesus standing, commanded him to be brought unto him. And when he was come near, he asked him,
Saying: What wilt thou that I do to thee? But he said: Lord, that I may see.
42 İsa, “Gözlerin görsün” dedi. “İmanın seni kurtardı.”
And Jesus said to him: Receive thy sight: thy faith hath made thee whole.
43 Adam o anda yeniden görmeye başladı ve Tanrı'yı yücelterek İsa'nın ardından gitti. Bunu gören bütün halk Tanrı'ya övgüler sundu.
And immediately he saw, and followed him, glorifying God. And all the people, when they saw it, gave praise to God.
