Luka 14
1 Bir Şabat Günü İsa Ferisiler'in ileri gelenlerinden birinin evine yemek yemeye gitti. Herkes O'nu dikkatle gözlüyordu.
AND it came to pass, as he went into the house of one of the principal Pharisees, to eat bread on the sabbath, that they were watchfully observant of him.
2 Önünde, vücudu su toplamış bir adam vardı.
And, behold, there was a certain man who had a dropsy, before him.
3 İsa, Kutsal Yasa uzmanlarına ve Ferisiler'e, “Şabat Günü bir hastayı iyileştirmek Kutsal Yasa'ya uygun mudur, değil midir?” diye sordu.
And Jesus addressing himself to the teachers of the law and the Pharisees, spake, saying, Is it lawful to perform cures on the sabbath?
4 Onlar ses çıkarmadılar. İsa adamı tutup iyileştirdi, sonra eve gönderdi.
And they said nothing. And he took him, and healed him, and sent him away;
5 İsa onlara şöyle dedi: “Hanginiz oğlu ya da öküzü Şabat Günü kuyuya düşer de hemen çıkarmaz?”
and addressing them, said, Whose ass or ox is fallen into a pit, and doth he not immediately pull him out on the sabbath-day?
6 Onlar buna hiçbir karşılık veremediler.
And they were unable to answer him in opposition to these things.
7 Yemeğe çağrılanların başköşeleri seçtiğini farkeden İsa, onlara şu benzetmeyi anlattı: “Biri seni düğüne çağırdığı zaman başköşeye kurulma. Belki senden daha saygın birini de çağırmıştır. İkinizi de çağıran gelip, ‘Yerini bu adama ver’ diyebilir. O zaman utançla kalkıp en arkaya geçersin.
Then he spake to those who were invited, a parable, when he observed how they chose the principal seats; saying unto them,
When thou art invited of any person to a marriage entertainment, recline not on the principal couch; lest a more honourable personage than thyself be invited by him;
and he that invited thee and him, coming say to thee, Yield this person the place; and so thou shalt begin with shame to go down to the lowest place.
10 Bir yere çağrıldığın zaman git, en arkada otur. Öyle ki, seni çağıran gelince, ‘Arkadaşım, daha öne buyurmaz mısın?’ desin. O zaman seninle birlikte sofrada oturan herkesin önünde onurlandırılmış olursun.
But when thou art invited, go and sit down in the lowest place; that when he who invited thee comes, he may say to thee, Friend, go up higher; then shalt thou have respect in the presence of those who are seated with thee.
11 Kendini yücelten herkes alçaltılacak, kendini alçaltan yüceltilecektir.”
For every one who exalteth himself shall be abased; and he that humbleth himself shall be exalted.
12 İsa kendisini yemeğe çağırmış olana da şöyle dedi: “Bir öğlen ya da akşam yemeği verdiğin zaman dostlarını, kardeşlerini, akrabalarını ve zengin komşularını çağırma. Yoksa onlar da seni çağırarak karşılık verirler.
Then said he also to the person who had invited him, When thou makest a dinner or a supper, invite not thy friends, nor thy brethren, nor thy relations, nor thy rich neighbours; lest they also invite thee again, and a recompence be made to thee.
13 Ama ziyafet verdiğin zaman yoksulları, kötürümleri, sakatları, körleri çağır.
But when thou makest an entertainment, invite the poor, the maimed, the halt, the blind:
14 Böylece mutlu olursun. Çünkü bunlar sana karşılık verecek durumda değildirler. Karşılığı sana, doğru kişiler dirildiği zaman verilecektir.”
and thou shalt be blessed; because they cannot recompense thee: for a recompence shall be made thee at the resurrection of the just.
15 Sofrada oturanlardan biri bunu duyunca İsa'ya, “Tanrı'nın Egemenliği'nde yemek yiyecek olana ne mutlu!” dedi.
Then one of those who sat at table hearing these things, said to him, Blessed is he who shall eat bread in the kingdom of God.
16 İsa ona şöyle dedi: “Adamın biri büyük bir şölen hazırlayıp birçok konuk çağırdı.
And he said unto him, A certain man made a great supper, and invited many:
17 Şölen saati gelince davetlilere, ‘Buyurun, her şey hazır’ diye haber vermek üzere kölesini gönderdi.
and sent his servants at supper-time to say to the invited, Come; for all things are now ready.
18 “Ne var ki, hepsi anlaşmışçasına özür dilemeye başladılar. Birincisi, ‘Bir tarla satın aldım, gidip görmek zorundayım. Rica ederim, beni hoş gör’ dedi.
And they all began with one voice to frame excuses. The first said to him, I have bought a field, and I must of necessity go and survey it: I pray thee hold me excused.
19 “Bir başkası, ‘Beş çift öküz aldım, onları denemeye gidiyorum. Rica ederim, beni hoş gör’ dedi.
And another said, I have bought five yoke of oxen, and am going to make a trial of them: I pray thee accept my excuse.
20 “Yine bir başkası, ‘Yeni evlendim, bu nedenle gelemiyorum’ dedi.
And another said, I have married a wife, and therefore I cannot come.
21 “Köle geri dönüp durumu efendisine bildirdi. Bunun üzerine ev sahibi öfkelenerek kölesine, ‘Koş’ dedi, ‘Kentin caddelerine, sokaklarına çık; yoksulları, kötürümleri, körleri, sakatları buraya getir.’
And that servant returning, informed his master of these things. Then the master of the family, being highly incensed, said to his servant, Go out instantly into the streets and alleys of the city, and bring in hither the poor, and the maimed, and the halt, and the blind.
22 “Köle, ‘Efendim, buyruğun yerine getirilmiştir, ama daha yer var’ dedi.
And the servant said, Sir, it is done as thou orderedst, and yet there is room.
23 “Efendisi köleye, ‘Çıkıp yolları ve çit boylarını dolaş, bulduklarını gelmeye zorla da evim dolsun’ dedi.
And the master said to the servant, Go out into the highways and hedges, and urge them to come in, that my house may be filled.
24 ‘Size şunu söyleyeyim, ilk çağrılan o adamlardan hiçbiri benim yemeğimden tatmayacaktır.’”
For I say unto you, That not one man of those who were invited shall taste of my supper.
25 Kalabalık halk toplulukları İsa'yla birlikte yol alıyordu. İsa dönüp onlara şöyle dedi: “Biri bana gelip de babasını, annesini, karısını, çocuklarını, kardeşlerini, hatta kendi canını bile gözden çıkarmazsa, öğrencim olamaz.
And great multitudes followed him about: and he turned, and spoke to them,
If any man cometh after me, and hateth not father, and mother, and wife and children, and brothers, and sisters, yea, and his own life also, he cannot be my disciple.
27 Çarmıhını yüklenip ardımdan gelmeyen, öğrencim olamaz.
And whosoever doth not bear his cross, and come after me, he cannot be my disciple.
28 “Aranızdan biri bir kule yapmak isterse, bunu tamamlayacak kadar parası var mı yok mu diye önce oturup yapacağı masrafı hesap etmez mi?
For what man of you designing to erect a tower, doth not first sitting down calculate the expence, if he have sufficient to complete the work?
29 Çünkü temel atıp da işi bitiremezse, durumu gören herkes, ‘Bu adam inşaata başladı, ama bitiremedi’ diyerek onunla eğlenmeye başlar.
lest haply, after having laid the foundation, and being unable to finish it, all who look upon it begin to ridicule him,
saying, This man began to build, and was not able to finish.
31 “Ya da hangi kral başka bir kralla savaşa gittiğinde, üzerine yirmi bin askerle yürüyen düşmana on bin askerle karşı koyabilir miyim diye önce oturup bir değerlendirme yapmaz?
Or what king, going forth to encounter another king in battle, doth not sit down first, and consult if he is able with ten thousand men to meet him who is coming against him with twenty thousand?
32 Eğer karşı koyamayacaksa, öbürü henüz uzaktayken elçiler gönderip barış koşullarını ister.
and if he be not, whilst he is still at a distance, he sendeth an embassy, and desires terms of peace.
33 Aynı şekilde sizden kim varını yoğunu gözden çıkarmazsa, öğrencim olamaz.
So then, every one of you who will not part with all his possessions, cannot be my disciple.
34 “Tuz yararlıdır. Ama tuz tadını yitirirse, bir daha nasıl o tadı kazanabilir?
Salt is good: but if the salt become insipid, by what shall it be seasoned?
35 Ne toprağa, ne de gübreye yarar; onu çöpe atarlar. İşitecek kulağı olan işitsin.”
It is neither fit for the land, nor for manure; but they cast it out. He that hath ears to hear, let him hear.
