Ağitlar 3
1 RAB'bin gazap değneği altında acı çeken adam benim.
Io sono l'uomo che ha provato la miseria sotto la sferza della sua ira.
2 Beni güttü, Işıkta değil karanlıkta yürüttü.
Egli mi ha guidato, mi ha fatto camminare nelle tenebre e non nella luce.
3 Evet, dönüp dönüp bütün gün bana elini kaldırıyor.
Solo contro di me egli ha volto e rivolto la sua mano tutto il giorno.
4 Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı.
Egli ha consumato la mia carne e la mia pelle, ha rotto le mie ossa.
5 Beni kuşattı, Acı ve zahmetle sardı çevremi.
Ha costruito sopra di me, mi ha circondato di veleno e di affanno.
6 Çoktan ölmüş ölüler gibi Beni karanlıkta yaşattı.
Mi ha fatto abitare in luoghi tenebrosi come i morti da lungo tempo.
7 Çevreme duvar çekti, dışarı çıkamıyorum, Zincirimi ağırlaştırdı.
Mi ha costruito un muro tutt'intorno, perché non potessi più uscire; ha reso pesanti le mie catene.
8 Feryat edip yardım isteyince de Duama set çekiyor.
Anche se grido e invoco aiuto, egli soffoca la mia preghiera.
9 Yontma taşlarla yollarımı kesti, Dolaştırdı yollarımı.
Ha sbarrato le mie vie con blocchi di pietra, ha ostruito i miei sentieri.
10 Benim için O pusuya yatmış bir ayı, Gizlenmiş bir aslandır.
Egli era per me un orso in agguato, un leone in luoghi nascosti.
11 Yollarımı saptırdı, paraladı, Mahvetti beni.
Seminando di spine la mia via, mi ha lacerato, mi ha reso desolato.
12 Yayını gerdi, okunu savurmak için Beni nişangah olarak dikti.
Ha teso l'arco, mi ha posto come bersaglio alle sue saette.
13 Oklarını böbreklerime sapladı.
Ha conficcato nei miei fianchi le frecce della sua faretra.
14 Halkımın önünde gülünç düştüm, Gün boyu alay konusu oldum türkülerine.
Son diventato lo scherno di tutti i popoli, la loro canzone d'ogni giorno.
15 Beni acıya doyurdu, Bana doyasıya pelinsuyu içirdi.
Mi ha saziato con erbe amare, mi ha dissetato con assenzio.
16 Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı, Kül içinde diz çöktürdü bana.
Mi ha spezzato con la sabbia i denti, mi ha steso nella polvere.
17 Esenlik yüzü görmedi canım, Mutluluğu unuttum.
Son rimasto lontano dalla pace, ho dimenticato il benessere.
18 Bu yüzden diyorum ki, “Dermanım tükendi, RAB'den umudum kesildi.”
E dico: «E' sparita la mia gloria, la speranza che mi veniva dal Signore».
19 Acımı, başıboşluğumu, Pelinotuyla ödü anımsa!
Il ricordo della mia miseria e del mio vagare è come assenzio e veleno.
20 Hâlâ onları düşünmekte Ve sıkılmaktayım.
Ben se ne ricorda e si accascia dentro di me la mia anima.
21 Ama şunu anımsadıkça umutlanıyorum:
Questo intendo richiamare alla mia mente, e per questo voglio riprendere speranza.
22 RAB'bin sevgisi hiç tükenmez, Merhameti asla son bulmaz;
Le misericordie del Signore non sono finite, non è esaurita la sua compassione;
23 Her sabah tazelenir onlar, Sadakatin büyüktür.
esse son rinnovate ogni mattina, grande è la sua fedeltà.
24 “Benim payıma düşen RAB'dir” diyor canım, “Bu yüzden O'na umut bağlıyorum.”
«Mia parte è il Signore - io esclamo - per questo in lui voglio sperare».
25 RAB kendisini bekleyenler, O'nu arayan canlar için iyidir.
Buono è il Signore con chi spera in lui, con l'anima che lo cerca.
26 RAB'bin kurtarışını sessizce beklemek iyidir.
E' bene aspettare in silenzio la salvezza del Signore.
27 İnsan için boyunduruğu gençken taşımak iyidir.
E' bene per l'uomo portare il giogo fin dalla giovinezza.
28 RAB insana boyunduruk takınca, İnsan tek başına oturup susmalı;
Sieda costui solitario e resti in silenzio, poiché egli glielo ha imposto;
29 Umudunu kesmeden yere kapanmalı,
cacci nella polvere la bocca, forse c'è ancora speranza;
30 Kendisine vurana yanağını dönüp Utanca doymalı;
porga a chi lo percuote la sua guancia, si sazi di umiliazioni.
31 Çünkü Rab kimseyi sonsuza dek geri çevirmez.
Poiché il Signore non rigetta mai...
32 Dert verse de, Büyük sevgisinden ötürü yine merhamet eder;
Ma, se affligge, avrà anche pietà secondo la sua grande misericordia.
33 Çünkü isteyerek acı çektirmez, İnsanları üzmez.
Poiché contro il suo desiderio egli umilia e affligge i figli dell'uomo.
34 Ülkedeki bütün tutsakları ayak altında ezmeyi,
Quando schiacciano sotto i loro piedi tutti i prigionieri del paese,
35 Yüceler Yücesi'nin huzurunda insan hakkını saptırmayı,
quando falsano i diritti di un uomo in presenza dell'Altissimo,
36 Davasında insana haksızlık etmeyi Rab doğru bulmaz.
quando fan torto a un altro in una causa, forse non vede il Signore tutto ciò?
37 Rab buyurmadıkça kim bir şey söyler de yerine gelir?
Chi mai ha parlato e la sua parola si è avverata, senza che il Signore lo avesse comandato?
38 İyilikler gibi felaketler de Yüceler Yücesi'nin ağzından çıkmıyor mu?
Dalla bocca dell'Altissimo non procedono forse le sventure e il bene?
39 İnsan, yaşayan insan Niçin günahlarının cezasından yakınır?
Perché si rammarica un essere vivente, un uomo, per i castighi dei suoi peccati?
40 Davranışlarımızı sınayıp gözden geçirelim, Yine RAB'be dönelim.
«Esaminiamo la nostra condotta e scrutiamola, ritorniamo al Signore.
41 Ellerimizin yanısıra yüreklerimizi de göklerdeki Tanrı'ya açalım:
Innalziamo i nostri cuori al di sopra delle mani, verso Dio nei cieli.
42 “Biz karşı çıkıp başkaldırdık, Sen bağışlamadın.
Abbiamo peccato e siamo stati ribelli; tu non ci hai perdonato.
43 Öfkeyle örtünüp bizi kovaladın, Acımadan öldürdün.
Ti sei avvolto nell'ira e ci hai perseguitati, hai ucciso senza pietà.
44 Dualar sana erişmesin diye Bulutları örtündün.
Ti sei avvolto in una nube, così che la supplica non giungesse fino a te.
45 Uluslar arasında bizi pisliğe, süprüntüye çevirdin.
Ci hai ridotti a spazzatura e rifiuto in mezzo ai popoli.
46 Düşmanlarımızın hepsi bizimle alay etti.
Han spalancato la bocca contro di noi tutti i nostri nemici.
47 Dehşet ve çukur, kırgın ve yıkım çıktı önümüze.”
Terrore e trabocchetto sono la nostra sorte, desolazione e rovina».
48 Kırılan halkım yüzünden Gözlerimden sel gibi yaşlar akıyor.
Rivoli di lacrime scorrono dai miei occhi, per la rovina della figlia del mio popolo.
49 Durup dinmeden yaş boşanıyor gözümden,
Il mio occhio piange senza sosta perché non ha pace
50 RAB göklerden bakıp görünceye dek.
finché non guardi e non veda il Signore dal cielo.
51 Kentimdeki kızların halini gördükçe Yüreğim sızlıyor.
Il mio occhio mi tormenta per tutte le figlie della mia città.
52 Boş yere bana düşman olanlar bir kuş gibi avladılar beni.
Mi han dato la caccia come a un passero coloro che mi son nemici senza ragione.
53 Beni sarnıca atıp öldürmek istediler, Üzerime taş attılar.
Mi han chiuso vivo nella fossa e han gettato pietre su di me.
54 Sular başımdan aştı, “Tükendim” dedim.
Son salite le acque fin sopra il mio capo; io dissi: «E' finita per me».
55 Sarnıcın dibinden seni adınla çağırdım, ya RAB;
Ho invocato il tuo nome, o Signore, dalla fossa profonda.
56 Sesimi, “Ahıma, çağrıma kulağını kapama!” dediğimi duydun.
Tu hai udito la mia voce: «Non chiudere l'orecchio al mio sfogo».
57 Seni çağırınca yaklaşıp, “Korkma!” dedin.
Tu eri vicino quando ti invocavo, hai detto: «Non temere!».
58 Davamı sen savundun, ya Rab, Canımı kurtardın.
Tu hai difeso, Signore, la mia causa, hai riscattato la mia vita.
59 Bana yapılan haksızlığı gördün, ya RAB, Davamı sen gör.
Hai visto, o Signore, il torto che ho patito, difendi il mio diritto!
60 Benden nasıl öç aldıklarını, Bana nasıl dolap çevirdiklerini gördün.
Hai visto tutte le loro vendette, tutte le loro trame contro di me.
61 Aşağılamalarını, ya RAB, Çevirdikleri bütün dolapları, Bana saldıranların dediklerini, Gün boyu söylendiklerini duydun.
Hai udito, Signore, i loro insulti, tutte le loro trame contro di me,
i discorsi dei miei oppositori e le loro ostilità contro di me tutto il giorno.
63 Oturup kalkışlarına bak, Alay konusu oldum türkülerine.
Osserva quando siedono e quando si alzano; io sono la loro beffarda canzone.
64 Yaptıklarının karşılığını ver, ya RAB.
Rendi loro il contraccambio, o Signore, secondo l'opera delle loro mani.
65 İnat etmelerini sağla, Lanetin üzerlerinden eksilmesin.
Rendili duri di cuore, la tua maledizione su di loro!
66 Göklerinin altından öfkeyle kovala, yok et onları, ya RAB.
Perseguitali nell'ira e distruggili sotto il cielo, Signore.
