Yuhanna 20
1 Haftanın ilk günü erkenden, ortalık daha karanlıkken Mecdelli Meryem mezara gitti. Taşın mezarın girişinden kaldırılmış olduğunu gördü.
Now on the first day of the week Mary Magdalene cometh early in the morning, while it was yet dark, to the sepulchre, and seeth the stone taken away from the sepulchre.
2 Koşarak Simun Petrus'a ve İsa'nın sevdiği öbür öğrenciye geldi. “Rab'bi mezardan almışlar, nereye koyduklarını da bilmiyoruz” dedi.
She therefore runneth and cometh to Simon Peter, and to the other disciple whom Jesus loved, and saith unto them, They have taken away the Lord out of the sepulchre, and we know not where they have laid Him.
3 Bunun üzerine Petrus'la öteki öğrenci dışarı çıkıp mezara yöneldiler.
Peter therefore went out, and that other disciple, and came to the sepulchre.
4 İkisi birlikte koşuyordu. Ama öteki öğrenci Petrus'tan daha hızlı koşarak mezara önce vardı.
So they both ran together, but the other disciple out-ran Peter, and came first to the sepulchre:
5 Eğilip içeri baktı, keten bezleri orada serili gördü, ama içeri girmedi.
and stooping down to look in saw the linen cloths lying; but did not go in.
6 Ardından Simun Petrus geldi ve mezara girdi. Orada serili duran bezleri ve İsa'nın başına sarılmış olan peşkiri gördü. Peşkir keten bezlerle birlikte değildi, ayrı bir yerde dürülmüş duruyordu.
Then cometh Simon Peter, who followed him, and went into the sepulchre, and seeth the linen cloths lying there;
and the napkin that was upon his head, not laid with the linen cloths, but folded up by itself.
8 O zaman mezara ilk varan öteki öğrenci de içeri girdi. Olanları gördü ve iman etti.
Then went in also the other disciple; who came first to the sepulchre, and he saw and believed.
9 İsa'nın ölümden dirilmesi gerektiğini belirten Kutsal Yazı'yı henüz anlamamışlardı.
For they did not before understand the scripture, that He must rise from the dead.
10 Bundan sonra öğrenciler yine evlerine döndüler.
So the two disciples went away again to their own company.
11 Meryem ise mezarın dışında durmuş ağlıyordu. Ağlarken eğilip mezarın içine baktı.
But Mary stood without near the sepulchre weeping: and as she wept she stooped down to look into the sepulchre; and there seeth two angels in white sitting,
12 Beyazlara bürünmüş iki melek gördü; biri İsa'nın cesedinin yattığı yerin başucunda, öteki ayakucunda oturuyordu.
one at the head, and one at the feet, where the body of Jesus had lain.
13 Meryem'e, “Kadın, niçin ağlıyorsun?” diye sordular. Meryem, “Rabbim'i almışlar” dedi. “O'nu nereye koyduklarını bilmiyorum.”
And they said to her, Woman, why dost thou weep? She saith unto them, Because they have taken away my Lord, and I know not where they have laid Him.
14 Bunları söyledikten sonra arkasına döndü, İsa'nın orada, ayakta durduğunu gördü. Ama O'nun İsa olduğunu anlamadı.
And having said this, she turned back, and saw Jesus standing, and knew not that it was Jesus.
15 İsa, “Kadın, niçin ağlıyorsun?” dedi. “Kimi arıyorsun?” Meryem O'nu bahçıvan sanarak, “Efendim” dedi, “Eğer O'nu sen götürdünse, nereye koyduğunu söyle de gidip O'nu alayım.”
Then said Jesus to her, Woman, why dost thou weep? whom dost thou seek? She thinking that it was the gardener, saith to Him, Sir, if thou hast carried Him hence, tell me where thou hast laid Him, and I will take Him away.
16 İsa ona, “Meryem!” dedi. O da döndü, İsa'ya İbranice, “Rabbuni!” dedi. Rabbuni, öğretmenim demektir.
Jesus saith unto her, Mary: and she turned herself and said unto Him, Rabboni, that is to say, Master.
17 İsa, “Bana dokunma!” dedi. “Çünkü daha Baba'nın yanına çıkmadım. Kardeşlerime git ve onlara söyle, benim Babam'ın ve sizin Babanız'ın, benim Tanrım'ın ve sizin Tanrınız'ın yanına çıkıyorum.”
Jesus saith unto her, Touch me not now; for I am not yet ascended to my Father; but go directly to my brethren, and tell them, "I am to ascend to my Father and your Father, and to my God and your God."
18 Mecdelli Meryem öğrencilerin yanına gitti. Onlara, “Rab'bi gördüm!” dedi. Sonra Rab'bin kendisine söylediklerini onlara anlattı.
So Mary Magdalene came and told the disciples, that she had seen the Lord, and that He had said these things to her.
19 Haftanın o ilk günü akşam olunca, öğrencilerin Yahudi yetkililerden korkusu nedeniyle bulundukları yerin kapıları kapalıyken İsa geldi, ortalarında durup, “Size esenlik olsun!” dedi.
Now the same day at evening, being the first day of the week, and the doors where the disciples were being shut, for fear of the Jews, Jesus came and stood in the midst, and saith unto them, Peace be to you.
20 Bunu söyledikten sonra onlara ellerini ve böğrünü gösterdi. Öğrenciler Rab'bi görünce sevindiler.
And when He had said this, He shewed them his hands and his side. The disciples therefore rejoiced when they saw the Lord.
21 İsa yine onlara, “Size esenlik olsun!” dedi. “Baba beni gönderdiği gibi, ben de sizi gönderiyorum.”
Then said Jesus unto them again, Peace be to you. As my Father sent me, even so send I you.
22 Bunu söyledikten sonra onların üzerine üfleyerek, “Kutsal Ruh'u alın!” dedi.
And when He said this, He breathed upon them, and saith unto them, Receive ye the holy Spirit:
23 “Kimin günahlarını bağışlarsanız, bağışlanmış olur; kimin günahlarını bağışlamazsanız, bağışlanmamış kalır.”
and whose soever sins ye remit, they are remitted unto them; but whose soever sins ye retain, they are retained.
24 Onikiler'den biri, “İkiz” diye anılan Tomas, İsa geldiğinde onlarla birlikte değildi.
But Thomas called Didymus, one of the twelve, was not with them when Jesus came.
25 Öbür öğrenciler ona, “Biz Rab'bi gördük!” dediler. Tomas ise, “O'nun ellerinde çivilerin izini görmedikçe, çivilerin izine parmağımla dokunmadıkça ve elimi böğrüne sokmadıkça inanmam” dedi.
The other disciples therefore told him, We have seen the Lord. But he said unto them, Except I see in his hands the mark of the nails, and put my finger into the place of the nails, and my hand into his side, I will not believe.
26 Sekiz gün sonra İsa'nın öğrencileri yine evdeydiler. Tomas da onlarla birlikteydi. Kapılar kapalıyken İsa gelip ortalarında durdu, “Size esenlik olsun!” dedi.
And after eight days his disciples were again within, and Thomas with them: and Jesus came (the doors being shut as before) and stood in the midst, and said, Peace be to you.
27 Sonra Tomas'a, “Parmağını uzat” dedi, “Ellerime bak, elini uzat, böğrüme koy. İmansız olma, imanlı ol!”
Then saith He to Thomas, Reach hither thy finger, and behold my hands, and reach hither thy hand, and put it into my side; and be not incredulous, but believing.
28 Tomas O'nu, “Rabbim ve Tanrım!” diye yanıtladı.
And Thomas answered, and said, "My Lord and my God."
29 İsa, “Beni gördüğün için mi iman ettin?” dedi. “Görmeden iman edenlere ne mutlu!”
Jesus saith unto him, Thomas, because thou hast seen me, thou hast believed: blessed are they that have not seen, and yet have believed.
30 İsa, öğrencilerinin önünde, bu kitapta yazılı olmayan başka birçok doğaüstü belirti gerçekleştirdi.
And indeed Jesus wrought many other signs also in the presence of his disciples, which are not written in this book:
31 Ne var ki yazılanlar, İsa'nın, Tanrı'nın Oğlu Mesih olduğuna iman edesiniz ve iman ederek O'nun adıyla yaşama kavuşasınız diye yazılmıştır.
but these things are written, that ye may believe, that Jesus is the Christ, the Son of God; and that believing ye may have life through his name.
