Yuhanna 20
1 Haftanın ilk günü erkenden, ortalık daha karanlıkken Mecdelli Meryem mezara gitti. Taşın mezarın girişinden kaldırılmış olduğunu gördü.
On the first day of the week, early in the morning, while it was still dark, Mary of Magdala went to the tomb, and saw that the stone had been removed.
2 Koşarak Simun Petrus'a ve İsa'nın sevdiği öbür öğrenciye geldi. “Rab'bi mezardan almışlar, nereye koyduklarını da bilmiyoruz” dedi.
So she came running to Simon Peter, and to that other disciple who was Jesus’ friend, and said to them, “They have taken away the Master out of the tomb, and we do not know where they have laid him!”
3 Bunun üzerine Petrus'la öteki öğrenci dışarı çıkıp mezara yöneldiler.
So, Peter started off with that other disciple, and they went to the tomb.
4 İkisi birlikte koşuyordu. Ama öteki öğrenci Petrus'tan daha hızlı koşarak mezara önce vardı.
The two began running together; but the other disciple ran faster than Peter, and reached the tomb first.
5 Eğilip içeri baktı, keten bezleri orada serili gördü, ama içeri girmedi.
Stooping down, he saw the linen wrappings lying there, but did not go in.
6 Ardından Simun Petrus geldi ve mezara girdi. Orada serili duran bezleri ve İsa'nın başına sarılmış olan peşkiri gördü. Peşkir keten bezlerle birlikte değildi, ayrı bir yerde dürülmüş duruyordu.
Presently Simon Peter came following behind him, and went into the tomb; and he looked at the linen wrappings lying there,
and the cloth which had been on Jesus’ head, not lying with the wrappings, but rolled up on one side, separately.
8 O zaman mezara ilk varan öteki öğrenci de içeri girdi. Olanları gördü ve iman etti.
Then the other disciple, who had reached the tomb first, went inside too, and he saw for himself and was convinced.
9 İsa'nın ölümden dirilmesi gerektiğini belirten Kutsal Yazı'yı henüz anlamamışlardı.
For they did not then understand the passage of scripture which says that Jesus must rise again from the dead.
10 Bundan sonra öğrenciler yine evlerine döndüler.
The disciples then returned to their companions.
11 Meryem ise mezarın dışında durmuş ağlıyordu. Ağlarken eğilip mezarın içine baktı.
Meanwhile Mary was standing close outside the tomb, weeping. Still weeping, she leant forward into the tomb,
12 Beyazlara bürünmüş iki melek gördü; biri İsa'nın cesedinin yattığı yerin başucunda, öteki ayakucunda oturuyordu.
and perceived two angels clothed in white sitting there, where the body of Jesus had been lying, one where the head and the other where the feet had been.
13 Meryem'e, “Kadın, niçin ağlıyorsun?” diye sordular. Meryem, “Rabbim'i almışlar” dedi. “O'nu nereye koyduklarını bilmiyorum.”
“Why are you weeping?” asked the angels. “They have taken my Master away,” she answered, “and I do not know where they have laid him.”
14 Bunları söyledikten sonra arkasına döndü, İsa'nın orada, ayakta durduğunu gördü. Ama O'nun İsa olduğunu anlamadı.
After saying this, she turned around, and looked at Jesus standing there, but she did not know that it was Jesus.
15 İsa, “Kadın, niçin ağlıyorsun?” dedi. “Kimi arıyorsun?” Meryem O'nu bahçıvan sanarak, “Efendim” dedi, “Eğer O'nu sen götürdünse, nereye koyduğunu söyle de gidip O'nu alayım.”
“Why are you weeping? Whom are you seeking?” he asked. Supposing him to be the gardener, Mary answered, “If it was you, Sir, who carried him away, tell me where you have laid him, and I will take him away myself.”
16 İsa ona, “Meryem!” dedi. O da döndü, İsa'ya İbranice, “Rabbuni!” dedi. Rabbuni, öğretmenim demektir.
“Mary!” said Jesus. She turned around, and exclaimed in Hebrew, “Rabboni!” (or, as we should say, ‘teacher’).
17 İsa, “Bana dokunma!” dedi. “Çünkü daha Baba'nın yanına çıkmadım. Kardeşlerime git ve onlara söyle, benim Babam'ın ve sizin Babanız'ın, benim Tanrım'ın ve sizin Tanrınız'ın yanına çıkıyorum.”
“Do not hold me,” Jesus said, “for I have not yet ascended to the Father. But go to my brothers, and tell them that I am ascending to him who is my Father and their Father, my God and their God.”
18 Mecdelli Meryem öğrencilerin yanına gitti. Onlara, “Rab'bi gördüm!” dedi. Sonra Rab'bin kendisine söylediklerini onlara anlattı.
Mary of Magdala went and told the disciples that she had seen the Master, and that he had said this to her.
19 Haftanın o ilk günü akşam olunca, öğrencilerin Yahudi yetkililerden korkusu nedeniyle bulundukları yerin kapıları kapalıyken İsa geldi, ortalarında durup, “Size esenlik olsun!” dedi.
In the evening of the same day – the first day of the week – after the doors of the room, in which the disciples were, had been shut because they were afraid of the religious authorities, Jesus came and stood among them and said, “Peace be with you”;
20 Bunu söyledikten sonra onlara ellerini ve böğrünü gösterdi. Öğrenciler Rab'bi görünce sevindiler.
after which he showed them his hands and his side. The disciples were filled with joy when they saw the Master.
21 İsa yine onlara, “Size esenlik olsun!” dedi. “Baba beni gönderdiği gibi, ben de sizi gönderiyorum.”
Again Jesus said to them, “Peace be with you. As the Father has sent me as his messenger, so I am sending you.”
22 Bunu söyledikten sonra onların üzerine üfleyerek, “Kutsal Ruh'u alın!” dedi.
After saying this, he breathed on them, and said, “Receive the Holy Spirit;
23 “Kimin günahlarını bağışlarsanız, bağışlanmış olur; kimin günahlarını bağışlamazsanız, bağışlanmamış kalır.”
if you remit anyone’s sins, they have been remitted; and, if you retain them, they have been retained.”
24 Onikiler'den biri, “İkiz” diye anılan Tomas, İsa geldiğinde onlarla birlikte değildi.
But Thomas, one of the Twelve, called ‘The Twin,’ was not with them when Jesus came;
25 Öbür öğrenciler ona, “Biz Rab'bi gördük!” dediler. Tomas ise, “O'nun ellerinde çivilerin izini görmedikçe, çivilerin izine parmağımla dokunmadıkça ve elimi böğrüne sokmadıkça inanmam” dedi.
so the rest of the disciples said to him, “We have seen the Master!” “Unless I see the marks of the nails in his hands,” he exclaimed, “and put my finger into the marks, and put my hand into his side, I will not believe it.”
26 Sekiz gün sonra İsa'nın öğrencileri yine evdeydiler. Tomas da onlarla birlikteydi. Kapılar kapalıyken İsa gelip ortalarında durdu, “Size esenlik olsun!” dedi.
A week later the disciples were again in the house, and Thomas was with them. After the doors had been shut, Jesus came and stood among them, and said, “Peace be with you.”
27 Sonra Tomas'a, “Parmağını uzat” dedi, “Ellerime bak, elini uzat, böğrüme koy. İmansız olma, imanlı ol!”
Then he said to Thomas, “Place your finger here, and look at my hands; and place your hand here, and put it into my side; and do not refuse to believe, but believe.”
28 Tomas O'nu, “Rabbim ve Tanrım!” diye yanıtladı.
And Thomas exclaimed, “My Master, and my God!”
29 İsa, “Beni gördüğün için mi iman ettin?” dedi. “Görmeden iman edenlere ne mutlu!”
“Is it because you have seen me that you have believed?” said Jesus. “Blessed are they who have not seen, and yet have believed!”
30 İsa, öğrencilerinin önünde, bu kitapta yazılı olmayan başka birçok doğaüstü belirti gerçekleştirdi.
There were many other signs of his mission that Jesus gave in presence of the disciples, which are not recorded in this book;
31 Ne var ki yazılanlar, İsa'nın, Tanrı'nın Oğlu Mesih olduğuna iman edesiniz ve iman ederek O'nun adıyla yaşama kavuşasınız diye yazılmıştır.
but these have been recorded so that you may believe that Jesus is the Christ, the Son of God – and that, through your belief in his name, you may have life.
