Eyüp 8
1 Şuahlı Bildat şöyle yanıtladı:
Then responded Bildad the Shuhite, and said: —
2 “Ne zamana dek böyle konuşacaksın? Sözlerin sert rüzgar gibi.
How long wilt thou speak these things? Or, as a mighty wind, shall be the sayings of thy mouth?
3 Tanrı adaleti saptırır mı, Her Şeye Gücü Yeten doğru olanı çarpıtır mı?
Should, GOD, pervert justice? Or, the Almighty, pervert righteousness?
4 Oğulların ona karşı günah işlediyse, İsyanlarının cezasını vermiştir.
Though, thy children, sinned against him, and he delivered them into the hand of their transgression,
5 Ama sen gayretle Tanrı'yı arar, Her Şeye Gücü Yeten'e yalvarırsan,
Yet, if, thou thyself, wilt diligently seek unto GOD, —and, unto the Almighty, wilt make supplication;
6 Temiz ve doğruysan, O şimdi bile senin için kolları sıvayıp Seni hak ettiğin yere geri getirecektir.
If, pure and upright, thou thyself, art, surely, now, will he answer thy prayer, and will prosper thy righteous habitation:
7 Başlangıcın küçük olsa da, Sonun büyük olacak.
So shall thy beginning appear small, —when, thy latter end, he shall greatly increase!
8 “Lütfen, önceki kuşaklara sor, Atalarının neler öğrendiğini iyice araştır.
For inquire, I pray thee, of a former generation, and prepare thyself for the research of their fathers; —
9 Çünkü biz daha dün doğduk, bir şey bilmeyiz, Yeryüzündeki günlerimiz sadece bir gölge.
For, of yesterday, are, we, and cannot know, for, a shadow, are our days upon earth:
10 Onlar sana anlatıp öğretmeyecek, İçlerindeki sözleri dile getirmeyecek mi?
Shall, they, not teach thee—tell thee, and, out of their memory, bring forth words?
11 “Bataklık olmayan yerde kamış biter mi? Susuz yerde saz büyür mü?
Can the paper-reed grow up, without a marsh? Or the rush grow up, without water?
12 Henüz yeşilken, kesilmeden, Otlardan önce kururlar.
Though while still, in its freshness, it be not plucked off, yet, before any kind of grass, it doth wither:
13 Tanrı'yı unutan herkesin sonu böyledir, Tanrısız insanın umudu böyle yok olur.
So, shall be the latter end of all who forget GOD, and, the hope of the impious, shall perish:
14 Onun güvendiği şey kırılır, Dayanağı ise bir örümcek ağıdır.
Whose trust shall be contemptible, —and, a spider’s web, his confidence:
15 Örümcek ağına yaslanır, ama ağ çöker, Ona tutunur, ama ağ taşımaz.
He leaneth upon his house, and it will not stand, he holdeth it fast, and it will not remain erect.
16 Tanrısızlar güneşte iyi sulanmış bitkiyi andırır, Dalları bahçenin üzerinden aşar;
Full of moisture he is, before the sun, and, over his garden, his shoot goeth forth:
17 Kökleri taş yığınına sarılır, Çakılların arasında yer aranır.
Over a heap, his roots are entwined, a place of stones, he descrieth;
18 Ama yerinden sökülürse, Yeri, ‘Seni hiç görmedim’ diyerek onu yadsır.
If one destroy him out of his place, then will it disown him [saying] —I have not seen thee.
19 İşte sevinci böyle son bulur, Yerinde başka bitkiler biter.
Lo! that, is the joy of his way, —and, out of the dust, shall others spring up.
20 “Tanrı kusursuz insanı reddetmez, Kötülük edenlerin elinden tutmaz.
Lo! GOD, will not reject a blameless man, neither will he grasp the hand of evil-doers:
21 O senin ağzını yine gülüşle, Dudaklarını sevinç haykırışıyla dolduracaktır.
At length he shall fill with laughter thy mouth, and thy lips, with a shout of triumph:
22 Düşmanlarını utanç kaplayacak, Kötülerin çadırı yok olacaktır.”
They who hate thee, shall be clothed with shame, but, the tent of the lawless, shall not be!
