Eyüp 37
1 “Yüreğim titrer buna, Yerinden oynar.
At this my heart trembleth, and is moved out of its place.
2 Dinleyin, gürleyen sesini dinleyin, Ağzından çıkan sesi!
Hear ye attentively the terror of his voice, and the sound that cometh out of his mouth.
3 Şimşeğini göğün altındaki her yere, Yeryüzünün dört bucağına salar.
He beholdeth under all the heavens, and his light is upon the ends of the earth.
4 Ardından bir ses gümbürder, Görkemli sesiyle gürler. Sesi duyulunca şimşekleri alıkoymaz.
After it a noise shall roar, he shall thunder with the voice of his majesty, and shall not be found out, when his voice shall be heard.
5 Tanrı'nın sesi şaşılacak biçimde gürler, O, anlayışımızın ötesinde büyük işler yapar.
God shall thunder wonderfully with his voice, he that doth great and unsearchable things.
6 Çünkü kara, ‘Yere düş’ der, Sağanağa, ‘Bütün şiddetinle boşal.’
He commandeth the snow to go down upon the earth, and the winter rain, and the shower of his strength.
7 Yarattığı bütün insanlar ne yaptığını bilsin diye, Herkese işini bıraktırır.
He sealeth up the hand of all men, that every one may know his works.
8 Hayvanlar kovuklarına girer, İnlerinde otururlar.
Then the beast shall go into his covert, and shall abide in his den.
9 Kasırga yuvasından kopar, Soğuk saçılan rüzgarlardan.
Out of the inner parts shall a tempest come, and cold out of the north.
10 Tanrı'nın soluğu suları dondurur, Geniş sular buz tutar.
When God bloweth there cometh frost, and again the waters are poured out abundantly.
11 Bulutlara nem yükler, Şimşeğini her yana yayar.
Corn desireth clouds, and the clouds spread their light:
12 Yeryüzünde ne buyurursa yapmak üzere Bulutlar O'nun istediği yönde döner durur.
Which go round about, whithersoever the will of him that governeth them shall lead them, to whatsoever he shall command them upon the face of the whole earth:
13 Ya insanları cezalandırmak Ya da yeryüzünü sulayıp sevgisini göstermek için Yağmur gönderir.
Whether in one tribe, or in his own land, or in what place soever of his mercy he shall command them to be found.
14 “Dinle, Eyüp, Dur da düşün Tanrı'nın şaşılası işlerini.
Hearken to these things, Job: Stand, and consider the wondrous works of God.
15 Tanrı'nın bulutları nasıl düzenlediğini, Şimşeğini nasıl çaktırdığını biliyor musun?
Dost thou know when God commanded the rains, to shew his light of his clouds?
16 Bulutların dengesini, Bilgisi kusursuz olanın şaşılası işlerini biliyor musun?
Knowest thou the great paths of the clouds, and the perfect knowledges?
17 Dünyanın soluğu kesildiğinde Güneyin kavurucu rüzgarı altında Giysilerin seni terletmez mi?
Are not thy garments hot, when the south wind blows upon the earth?
18 Dökme tunç bir ayna kadar sert olan gökkubbeyi O'nunla birlikte yayabilir misin?
Thou perhaps hast made the heavens with him, which are most strong, as if they were of molten brass.
19 “O'na ne söyleyeceğimizi öğret bize, Çünkü karanlık yüzünden sözümüze düzen veremiyoruz.
Shew us what we may say to him: for we are wrapped up in darkness.
20 Konuşmak istediğim O'na söylenebilir mi? Kimse yutulmak ister mi?
Who shall tell him the things I speak? even if a man shall speak, he shall be swallowed up.
21 Rüzgar geçip göğü temizlediğinde Gökte parıldayan ışığa kimse bakamaz.
But now they see not the light: the air on a sudden shall be thickened into clouds, and the wind shall pass and drive them away.
22 Altın parıltısı geliyor kuzeyden, Tanrı korkunç görkeme bürünmüş.
Cold cometh out of the north, and to God praise with fear.
23 Her Şeye Gücü Yeten'e biz ulaşamayız. Gücü yücedir, Adaleti ve eşsiz doğruluğuyla kimseyi ezmez.
We cannot find him worthily: he is great in strength, and in judgment, and in justice, and he is ineffable.
24 Bu yüzden insanlar O'na saygı duyar, Çünkü O, bilgeleri dikkate almaz.”
Therefore men shall fear him, and all that seem to themselves to be wise, shall not dare to behold him.
