Eyüp 37
1 “Yüreğim titrer buna, Yerinden oynar.
Ja, hierover siddert mijn hart, En springt op van zijn plaats.
2 Dinleyin, gürleyen sesini dinleyin, Ağzından çıkan sesi!
Hoort, hoort het bulderen van zijn stem, Het gebrom, dat komt uit zijn mond.
3 Şimşeğini göğün altındaki her yere, Yeryüzünün dört bucağına salar.
Langs heel de hemel slingert Hij zijn bliksem, En tot de grenzen der aarde.
4 Ardından bir ses gümbürder, Görkemli sesiyle gürler. Sesi duyulunca şimşekleri alıkoymaz.
Zijn stem gromt achter Hem aan, Hij dondert met zijn machtige kreet; Hij houdt de bliksem niet terug, Wanneer zijn stem zich laat horen.
5 Tanrı'nın sesi şaşılacak biçimde gürler, O, anlayışımızın ötesinde büyük işler yapar.
Maar ook wonderen wrocht God door zijn stem, Doet grote, onbegrijpelijke dingen!
6 Çünkü kara, ‘Yere düş’ der, Sağanağa, ‘Bütün şiddetinle boşal.’
Hij spreekt tot de sneeuw: Val op aarde neer; Tot de regenstromen: Weest hevig!
7 Yarattığı bütün insanlar ne yaptığını bilsin diye, Herkese işini bıraktırır.
Dan sluit Hij alle mensen op, Opdat ieder sterveling zijn werk erkent;
8 Hayvanlar kovuklarına girer, İnlerinde otururlar.
Ook de dieren zoeken hun schuilplaats op, En leggen zich neer in hun holen.
9 Kasırga yuvasından kopar, Soğuk saçılan rüzgarlardan.
Uit zijn kamer komt de wervelwind, Uit zijn voorraadschuren de koude;
10 Tanrı'nın soluğu suları dondurur, Geniş sular buz tutar.
Door de adem Gods wordt het ijs gestolten, De watervlakte in boeien gelegd;
11 Bulutlara nem yükler, Şimşeğini her yana yayar.
Het zwerk belaadt Hij met dampen, En spreidt zijn lichtende wolken uit.
12 Yeryüzünde ne buyurursa yapmak üzere Bulutlar O'nun istediği yönde döner durur.
Ze zweven naar alle kanten rond, En gaan, zoals Hij het beschikt, Om te volbrengen, wat Hij hun gebiedt, Op de oppervlakte der aarde:
13 Ya insanları cezalandırmak Ya da yeryüzünü sulayıp sevgisini göstermek için Yağmur gönderir.
Is het tot straf, ze volbrengen zijn wil; Is het tot zegen, ze voeren hem uit.
14 “Dinle, Eyüp, Dur da düşün Tanrı'nın şaşılası işlerini.
Job, schenk er uw aandacht aan, Houd op, en let op Gods wonderen!
15 Tanrı'nın bulutları nasıl düzenlediğini, Şimşeğini nasıl çaktırdığını biliyor musun?
Begrijpt ge, hoe God ze gebiedt, En het licht van zijn wolken doet flitsen;
16 Bulutların dengesini, Bilgisi kusursuz olanın şaşılası işlerini biliyor musun?
Begrijpt ge iets van het zweven der wolken, Van de wonderwerken van den Alwetende?
17 Dünyanın soluğu kesildiğinde Güneyin kavurucu rüzgarı altında Giysilerin seni terletmez mi?
Gij, wiens kleren te warm zijn, Als de aarde amechtig van de zuidenwind ligt:
18 Dökme tunç bir ayna kadar sert olan gökkubbeyi O'nunla birlikte yayabilir misin?
Kunt gij, evenals Hij, het zwerk tot een uitspansel strijken, Vast als een spiegel van gegoten metaal?
19 “O'na ne söyleyeceğimizi öğret bize, Çünkü karanlık yüzünden sözümüze düzen veremiyoruz.
Laat mij weten, wat wij Hem zullen zeggen, Wij, die door de duisternis hulpeloos staan!
20 Konuşmak istediğim O'na söylenebilir mi? Kimse yutulmak ister mi?
Zal deze wijken wanneer ik het zeg; Worden weggevaagd, als de mens het beveelt?
21 Rüzgar geçip göğü temizlediğinde Gökte parıldayan ışığa kimse bakamaz.
Neen, thans aanschouwt men geen licht, Het is door de wolken verduisterd; Maar een wind steekt op, en bezemt ze weg:
22 Altın parıltısı geliyor kuzeyden, Tanrı korkunç görkeme bürünmüş.
En uit het Noorden breekt de goudglans door! God is van ontzagwekkende luister omringd:
23 Her Şeye Gücü Yeten'e biz ulaşamayız. Gücü yücedir, Adaleti ve eşsiz doğruluğuyla kimseyi ezmez.
Wij dringen dus niet tot den Almachtige door! Hij is groot in kracht en gerechtigheid; Hij is de Heer van het recht, die nimmer verdrukt!
24 Bu yüzden insanlar O'na saygı duyar, Çünkü O, bilgeleri dikkate almaz.”
Daarom moeten de mensen Hem vrezen, Doorgronden Hem al de wijzen niet!
