Eyüp 30

1 “Ama şimdi, yaşı benden küçük olanlar Benimle alay etmekte, Oysa babalarını sürümün köpeklerinin Yanına koymaya tenezzül etmezdim.

Men no er eg til spott for deim som yngre er av år enn eg; eg deira feder ikkje fann verdige plass hjå gjætarhunden.

2 Çünkü güçleri tükenmişti, Bileklerinin gücü ne işime yarardı?

Magtlause er og deira hender, og deira saft og kraft er burte;

3 Yoksulluktan, açlıktan bitkindiler, Akşam çölde, ıssız çorak yerlerde kök kemiriyorlardı.

Dei magre er av naud og svolt, dei gneg i turre øydemarki som alt i går var reine audni,

4 Çalılıklarda karapazı topluyor, Retem kökü yiyorlardı.

og plukkar melde millom kjørri og hev til føda einerot.

5 Toplumdan kovuluyorlardı, İnsanlar hırsızmışlar gibi onlara bağırıyordu.

Frå folket vert dei jaga burt, fær tjuvemann slengt etter seg.

6 Korkunç vadilerde, yerdeki deliklerde, Kaya kovuklarında yaşıyorlardı.

Dei gøymer seg i fæle gil, i holor uti jord og fjell;

7 Çalıların arasında anırır, Çalı altında birbirine sokulurlardı.

og millom buskor skrålar dei og samlast under netlerunnar;

8 Aptalların, adı sanı belirsiz insanların çocuklarıydılar, Ülkeden kovulmuşlardı.

ei ætt av dårar og namnlause som ein helst piskar ut or landet.

9 “Şimdiyse destan oldum dillerine, Ağızlarına doladılar beni.

No er eg slengjestev for deim, eit ordtak hev for deim eg vorte.

10 Benden tiksiniyor, uzak duruyorlar, Yüzüme tükürmekten çekinmiyorlar.

Dei styggjest ved meg, held seg burte og sparer ei å sputta på meg.

11 Tanrı ipimi çözüp beni alçalttığı için Dizginsiz davranmaya başladılar bana.

Utan all blygd dei krenkjer meg, hiv av kvart band framfor mi åsyn.

12 Sağımdaki ayak takımı üzerime yürüyor, Ayaklarımı kaydırıyor, Bana karşı rampalar kuruyorlar.

Eit utjo reiser seg til høgre, dei spenner mine føter burt, og legg ulukke-vegar mot meg.

13 Yolumu kesiyor, Kimseden yardım görmeden Beni yok etmeye çalışıyorlar.

Og stigen min den bryt dei upp og hjelper til med mi ulukka, dei som er hjelpelause sjølv.

14 Koca bir gedikten girer gibi ilerliyor, Yıkıntılar arasından üzerime yuvarlanıyorlar.

Som gjenom vide murbrot kjem dei, velter seg fram med bråk og brak.

15 Dehşet çöktü üzerime, Onurum rüzgara kapılmış gibi uçtu, Mutluluğum bulut gibi geçip gitti.

Imot meg vender rædslor seg, mi æra elter dei som stormen, mi velferd kvarv som lette sky.

16 “Şimdi tükeniyorum, Acı günler beni ele geçirdi.

No jamrar seg mi sjæl i meg; usæle dagar held meg fast.

17 Geceleri kemiklerim sızlıyor, Beni kemiren acılar hiç durmuyor.

Natti gneg mine knokar av meg, min verk, mi pina aldri søv.

18 Tanrı'nın şiddeti Üzerimdeki giysiye dönüştü, Gömleğimin yakası gibi beni sıkıyor.

Ved allmagt vert min klædnad vanstelt, heng tett som skjortekragen kring meg.

19 Beni çamura fırlattı, Toza, küle döndüm.

Han kasta meg i skarnet ned; og eg ser ut som mold og oska.

20 “Sana yakarıyorum, ama yanıt vermiyorsun, Ayağa kalktığımda gözünü bana dikiyorsun.

Eg skrik til deg, du svarar ikkje, eg stend der, og du stirer på meg.

21 Bana acımasız davranıyor, Bileğinin gücüyle beni eziyorsun.

Hard hev du vorte imot meg, du stri’r mot meg med veldug hand.

22 Beni kaldırıp rüzgara bindiriyorsun, Fırtınanın içinde darma duman ediyorsun.

Du let meg fara burt i stormen, du let meg tynast i hans brus.

23 Biliyorum, beni ölüme, Bütün canlıların toplanacağı yere götüreceksin.

Eg veit du fører meg til dauden, der alt som liver samlast lyt.

24 “Kuşkusuz düşenin dostu olmaz, Felakete uğrayıp yardım istediğinde.

Kven kavar ikkje når han søkk? Kven ropar ikkje ut i fåren?

25 Sıkıntıya düşenler için ağlamaz mıydım? Yoksullar için üzülmez miydim?

Gret eg’kje sjølv med den fortrykte, og syrgde yver fatigmann?

26 Ama ben iyilik beklerken kötülük geldi, Işık umarken karanlık geldi.

Eg vona godt, men det kom vondt, eg venta ljos, men myrker kom.

27 İçim kaynıyor, rahatım yok, Önümde acı günler var.

Det kokar allstødt i mitt indre, ulukkedagen møter meg.

28 Yaslı yaslı dolaşıyorum, güneş yok, Topluluk içinde kalkıp feryat ediyorum.

Svart gjeng eg kring, men ikkje solbrend, eg ris i flokken, skrik um hjelp.

29 Çakallarla kardeş, Baykuşlarla arkadaş oldum.

Bror åt sjakalar hev eg vorte, til strussar eg ein frende er.

30 Derim karardı, soyuluyor, Kemiklerim ateşten yanıyor.

Mi hud er svart og flaknar av; det brenn i mine bein av hite.

31 Lirimin sesi yas feryadına, Neyimin sesi ağlayanların sesine döndü.

Min cither hev eg bytt i sorg, og fløyta mi med gråtar-mål.