Eyüp 3
1 Sonunda Eyüp ağzını açtı ve doğduğu güne lanet edip şöyle dedi:
Post hæc aperuit Iob os suum, et maledixit diei suo,
et locutus est.
3 “Doğduğum gün yok olsun, ‘Bir oğul doğdu’ denen gece yok olsun!
Pereat dies in qua natus sum, et nox in qua dictum est: Conceptus est homo.
4 Karanlığa bürünsün o gün, Yüce Tanrı onunla ilgilenmesin, Üzerine ışık doğmasın.
Dies ille vertatur in tenebras, non requirat eum Deus desuper, et non illustretur lumine.
5 Karanlık ve ölüm gölgesi sahip çıksın o güne, Bulut çöksün üzerine; Işığını karanlık söndürsün.
Obscurent eum tenebræ et umbra mortis, occupet eum caligo, et involvatur amaritudine.
6 Zifiri karanlık yutsun o geceyi, Yılın günleri arasında sayılmasın, Aylardan hiçbirine girmesin.
Noctem illam tenebrosus turbo possideat, non computetur in diebus anni, nec numeretur in mensibus:
7 Kısır olsun o gece, Sevinç sesi duyulmasın içinde.
Sit nox illa solitaria, nec laude digna:
8 Günleri lanetleyenler, Livyatan'ı uyandırmaya hazır olanlar, O günü lanetlesin.
Maledicant ei qui maledicunt diei, qui parati sunt suscitare Leviathan:
9 Akşamının yıldızları kararsın, Boş yere aydınlığı beklesin, Tan atışını görmesin.
Obtenebrentur stellæ caligine eius: expectet lucem et non videat, nec ortum surgentis auroræ:
10 Çünkü sıkıntı yüzü görmemem için Anamın rahminin kapılarını üstüme kapamadı.
Quia non conclusit ostia ventris, qui portavit me, nec abstulit mala ab oculis meis.
11 “Neden doğarken ölmedim, Rahimden çıkarken son soluğumu vermedim?
Quare non in vulva mortuus sum, egressus ex utero non statim perii?
12 Neden beni dizler, Emeyim diye memeler karşıladı?
Quare exceptus genibus? cur lactatus uberibus?
13 Çünkü şimdi huzur içinde yatmış, Uyuyup dinlenmiş olurdum;
Nunc enim dormiens silerem, et somno meo requiescerem:
14 Yaptırdıkları kentler şimdi viran olan Dünya kralları ve danışmanlarıyla birlikte,
Cum regibus et consulibus terræ, qui ædificant sibi solitudines:
15 Evlerini gümüşle dolduran Altın sahibi önderlerle birlikte.
Aut cum principibus, qui possident aurum, et replent domos suas argento:
16 Neden düşük bir çocuk gibi, Gün yüzü görmemiş yavrular gibi toprağa gömülmedim?
Aut sicut abortivum absconditum non subsisterem, vel qui concepti non viderunt lucem.
17 Orada kötüler kargaşayı bırakır, Yorgunlar rahat eder.
Ibi impii cessaverunt a tumultu, et ibi requieverunt fessi robore.
18 Tutsaklar huzur içinde yaşar, Angaryacının sesini duymazlar.
Et quondam vincti pariter sine molestia, non audierunt vocem exactoris.
19 Küçük de büyük de oradadır, Köle efendisinden özgürdür.
Parvus et magnus ibi sunt, et servus liber a domino suo.
20 “Niçin sıkıntı çekenlere ışık, Acı içindekilere yaşam verilir?
Quare misero data est lux, et vita his, qui in amaritudine animæ sunt?
21 Oysa onlar gelmeyen ölümü özler, Onu define arar gibi ararlar;
qui expectant mortem, et non venit, quasi effodientes thesaurum:
22 Mezara kavuşunca Neşeden coşar, sevinç bulurlar.
Gaudentque vehementer cum invenerint sepulchrum.
23 Neden yaşam verilir nereye gideceğini bilmeyen insana, Çevresini Tanrı'nın çitle çevirdiği kişiye?
Viro cuius abscondita est via, et circumdedit eum Deus tenebris?
24 Çünkü iniltim ekmekten önce geliyor, Su gibi dökülmekte feryadım.
Antequam comedam suspiro: et tamquam inundantes aquæ, sic rugitus meus:
25 Korktuğum, Çekindiğim başıma geldi.
Quia timor, quem timebam, evenit mihi: et quod verebar accidit.
26 Huzur yok, sükûnet yok, rahat yok, Yalnız kargaşa var.”
Nonne dissimulavi? nonne silui? nonne quievi? et venit super me indignatio.
